5

"παράνομος συγκέντρωσις"


Κυριακή, 6 Αυγούστου 1947.

Του Σωτήρος.

Γιορτάζει και πανηγυρίζει η εκκλησία "Χριστός" ομώνυμο χωριό, που απέχει από τον Άγιο Κήρυκα μισή ώρα.  Γραφικό χωριό, ντυμένο στα καταπράσινα.  Ο ναός δεσπόζει στο χωριό.

Ώρα 10 το πρωί.  Η εκκλησία γεμάτη μέσα κι έξω από κόσμο.  Ντόπιοι κι εξόριστοι.  Περισσότεροι όμως οι εξόριστοι.  Ομάδα από δέκα χωροφύλακες με τα αυτόματα στημένα έχουν περικυκλώσει τον περίβολο της εκκλησίας "δια να μην διαταραχθεί η τάξις".
Δυο εξόριστοι έχουν αναλάβει καθήκοντα ψάλτη.

Παραπέρα τρεις εξόριστοι φέρνουνε άνθη.  Ο ένας κρατά στεφάνι από "κόκκινα" από υβίσκους.  Τα πάνε περήφανα να τα καταθέσουν στην εικόνα του "Σωτήρα"από μέρους των 300 εξορίστων του χωριού.  Καλημερίζουν και ρωτάνε: "Είναι χωροφύλακες στην εκκλησία;" φοβούμενοι τα χρώμα των λουλουδιών.  Τους δώσαμε θάρρος, προχώρησαν και κατέθεσαν ευλαβικά την προσφορά τους.

Η λειτουργία στην εκκλησία συνεχίζεται κι ο κόσμος από τα γειτονικά χωριά γεμίζει τώρα και τους γύρω χώρους.  Σε μια γωνιά του περιβόλου της εκκλησίας κάθονται τρεις εξόριστοι από τον ίδιο θάλαμο.  Σαν αστραπή τρεις χωροφύλακες με τα αυτόματα πέφτουν απάνω τους

"Τι λέγατε ρε" ρωτάνε.
"Πέστε μας ογλήγορα τι λέγατε γιατί θα σας εκτελέσουμε"

Και τα λόγια τους ακολούθησε άγριο χτύπημα με τους υποκόπανους.  Ο ένας από τους τρεις πήδησε στο περιβόλι πίσω του.  Κυνηγητό άγριο με σηκωμένα τα όπλα.  Μια τουφεκιά δονεί τον αέρα μαγαρίζοντας τις στιγμές και τον χώρο.  Ο εξόριστος μπροστά στον κίνδυνο στέκεται.  Παραδίνεται.  Ξύλο άγριο ξεσπάει στο κορμί του, σέρνεται ως "αμνός" στον περίβολο της εκκλησίας.
 Όλοι παρακολουθούσαν με αγωνία και φρίκη. Στη μνήμη ολοζώντανη η γερμανική κατοχή.

Κάποιος ντόπιος μουρμουρίζει: "Ξανάχουμε κατοχή..."
Κι αλήθεια ποιος θα μπορούσε να πείσει τον κόσμο αυτό για το αντίθετο.  Η χωροφυλακή είχε πετύχει κι αυτή τη φορά να επιβάλει την "τάξη".
Σε κανέναν πια στο όμορφο χωριό που με τόση χαρά ήθελε να γιορτάσει την τοπική του γιορτή δεν έμεινε αμφιβολία για την αντίληψη της "τάξεως" και του "νόμου" από τα εκτελεστικά όργανα.
Ούτε για τον λόγο που στο φιλόξενο νησί τους βρίσκονται χιλιάδες αθώων.

Αρκούσαν τρεις άνθρωποι μαζί και μια ευχή: "χρόνια πολλά" για να αποδειχθεί ο ένας αρχισυνομώτης κι οι δυο άλλοι οπαδοί του.

Η γιορτή έτσι τέλειωσε.
Κανένας δεν ακούστηκε να ευχηθεί "και του χρόνου"...

υγ: τα παραπάνω κείμενο είναι "κλεμμένο" από το προσωπικό ημερολόγιο ανθρώπου αγαπημένου, εξόριστου τα χρόνια εκείνα στην Ικαρία (http://mamoufi.blogspot.com/2009/06/blog-post_11.html).  Συνειρμικά επετειακό.  



5 εγύρισαν και είπαν:

Margo είπε...

Πώς φαντάζει σήμερα μια τέτοια σκηνή? Δυστυχώς όχι και τόσο ξένη. Τραγικό δεν είναι; Αρχίζουμε να συνηθίζουμε την τρομοκρατία!
Διάβασα και εκείνο το παλιό σου κείμενο για την Ικαρία. Πόσο διαφορετικοί κόσμοι στον ίδιο τόπο. Λάτρεψα τα ταξίδια σου στην Ικαρία!

Καλημέρα πια..
Ανοιξιάτικη προβλέπεται η Κυριακή να την χαρείτε όσο μπορείτε:-)

eApenanti είπε...

Κήρυξαν τη λήθη και ανήγγειλαν τη "συμφιλίωση".
Πριν λίγα μόλις χρόνια.

Ποιά συμφιλίωση και με ποιούς ;

Τα ζόμπι της εξουσίας είναι πάντα "εδώ". Μάχιμα, έτοιμα να αναλάβουν έργο κάθε φορά που οι άλλοι ζητάνε μια θέση στον ήλιο.

Λήθη βολική για εκείνους μόνο. Ναρκωτικό για τους λοιπούς.

---------
Ικαρία ! Χρόνια αναβάλλω το ταξίδι για το νησί της καταγωγής μου. Και έτσι όπως το πάω ίσως και να μην φθάσω ποτέ εκεί. Είχα διαβάσει και παληά το κείμενό σου για το νησί. Πριν το καλοκαίρι που μας πέρασε. Μούδωσες την ώθηση να πάω, αμ δέν.!
Ευτυχώς έχω καταφέρει να αγαπήσω τη Σαμοθράκη, τη Λέσβο, μια πιο πολύ την Κάρπαθο με τα πανηγύρια της και τη γενναιοδωρία της. Οδοιπορώντας σε κάθε της πέτρα και ξωκλήσι, σε κάθε ακτή και χωριό της.

Καλή σου μέρα.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Margούλα
πραγματικά καθόλου ξένη... κι έχει ανηφοριά ακόμα το πράμα.
Φαντάζεσαι δε,το ίδιο γεγονός να "αναλάμβανε" να το περιγράψει η Τρέμη σε κάποιο "αντικειμενικό" δελτίο...

Την Ικαρία την κρατάω πάντα μέσα μου με ιδιαίτερη αγάπη. Είναι τόπος ιδιαίτερος για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.

όμορφη καλημέρα, ανοιξιάτικη :)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

e-apenanti
λήθη βολική, ναρκωτικό παραισθησιογόνο
"...καληνύχτα Κεμάλ
αυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ..."

--------
Α! κυρ γείτονα από apenanti για να σου πω ... εδώ εγώ σκεφτόμουνα, πολύ σοβαρά, να βρω τρόπο να μετακομίσω εκεί. Εσένα που 'ναι κι ο τόπος σου. Όλα κι όλα μια βόλτα την οφείλεις :))

Στ' άλλα νησιά που αναφέρεις η αλήθεια είναι πως δεν έχω πάει. Οπότε δεν μπορώ να εκφέρω εμπειρία, πρέπει όμως να είναι κι αυτοί "μαγικοί" τόποι!

μια φρεσκοπλυμένη και καλοχτενισμένη καλημέρα :))

eApenanti είπε...

Μια φορά κι' έναν καιρό θα σου πώ για την Κάρπαθο. Της το χρωστάω...

Καλημέρα

Back to Top