12

Προορισμοί

Είναι κάποια ταξίδια... Ανέλπιστα. 
Που έρχονται εκεί που λιγότερο τα περιμένεις. Και που πριν καλά καλά το καταλάβεις έχουν τρυπώσει σ' εκείνες τις στροφές τις πιο απότομες,τις πλέον γλιστερές της ψυχής σου. 

Έχουν και φως και χρώμα και οσμή. 
Φως από ανοιχτό χαμόγελο, χρώμα ματιών κόντρα σαν στέκονται στον ήλιο και ευωδειά απ' της νυχτιάς τ'ολάνθιστο λουλούδι στα σπλάχνα του καλοκαιριού.

Τα παίρνεις το κατόπι - δεν το μπορείς αλλιώς. 
Τυφλά βαδίζεις πίσω τους χωρίς να τολμάς καμιά ελπίδα. Ακόμα και τη λαχτάρα σου τρέμεις να δεις κατάματα μήπως και πάψει το ταξίδεμα.... μήπως και στον καθρέφτη σου τον ραγισμένο δεις σε κομμάτια να σκορπάει το μάγεμα. 

Και κάπου εκεί είναι που πάντα φρένο γκάζι στα πόδια σου μπερδεύονται.
Κάνει κωλιά το όχημα και στη στροφή - εκείνη την απότομη - θα σε πετάξει έξω. 

Κι εκεί που λες πως πάει, πως το ταξίδι σε κορόιδεψε, μια μουσική πλαντάζει στα σωθικά σου μέσα. 
Μια μουσική που γίνεται χορός βήμα το βήμα. 
Κι είναι τα βήματα ετούτα, όχι μονάχα το ταξίδι, μα η ζωή σου ολάκερη σε μια στιγμή περπατημένη...

16

Ξεσκονίσματα

Κοίτα να δεις που είναι κάποια πράγματα που πάνε - ανεξήγητο το πως - παρέα. 
Λες κι υπάρχει κάποιος που τα έχει βάλει στο ίδιο ράφι και στο ξεσκόνισμα τα κουνάει ταυτόχρονα.  Ομοιότητα μεταξύ τους μπορεί να μην υπάρχει καμία.
Πέραν του του ότι τα φιλοξένει το ίδιο ράφι. 
Και το ίδιο χέρι που τα ξεσκονίζει.
Ίσως και τα ίδια μάτια στα οποία αποζητούν ν' αποτυπώσουν την ύπαρξή τους.

Άσχετο: να μην ξεχάσω για τη βδομάδα που πέρασε:
- πόσοι είπαμε νεκροί και τραυματίες κατά Γάζα μεριά;
- σήμερα είπε μωρέ ο αποτέτοιος ότι θα ελευθερωθούν αυτοί που φάγαν τον πιτσιρικά στα Εξάρχεια;
- που τ' άκουσα να δεις ...αυτό περί εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και τα ρέστα... να τα ξεχάσουμε λέει... σα να σου ρίχνουνε βιτριόλι στη μούρη ένα πράμα

Ωχ πάλι ξεχάστηκα... Πού είχαμε μείνει;
Σε κείνο το ράφι - αν θυμάμαι καλά....


Back to Top