6

κατάσταση πολιορκίας (state of siege)

ο Βαξεβάνης συλλαμβάνεται

συλληφθέντες για την δράση τους ενάντια στα φασισταριά της χρυσής αυγής βασανίζονται στα κρατητήρια της ΕΛΑΣ

Αρβανίτης - Κατσίμη που σχολιάζουν τη συγκάλυψη Δένδια για τους βασανισμούς αυτούς τους τρώει η μαρμάγκα εν ριπή οφθαλμού

ειδικές δυνάμεις στρατού επιβλέπουν την τάξη και τη νομιμότητα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης

στις Σκουριές τα ΜΑΤ πετσοκόβουν ανθρώπους - εκτός από το δάσος - και οι εργαζόμενοι της ΕΤ3 μιλούν για απροκάλυπτη δημοσογραφική προπαγάνδα και "φιλικές" βόλτες της αστυνομίας στο κτίριό της.



πείνα, αρρώστια, εξαθλίωση,ταπείνωση στραγγίζουν όλο και περισσότερες γωνιές της πόλης

θυμός υποσυνείδητος, πνιχτός, τρέφεται απ'τις σάρκες της απόγνωσης και του σκυμμένου κεφαλιού

διχασμός ανάμεσα σ' ανθρώπους  που ήδη είναι στο τίποτα

κοστολόγηση όχι μόνο πατρίδας, όχι μόνο αξιοπρέπειας, όχι μόνο ιδανικών, αλλά τιμολόγηση ψυχών στους βωμούς βρυκολακιασμένων συμφερόντων και αιμοσταγών δολοφόνων που μιλούν για ράτσα, για φυλή και για ακόμα σκοτεινότερα μονοπάτια.

αρπακτικά που δεν περιμένουν, εφορμούν σε κορμιά που ακόμα ανασαίνουν....
0

ΟΧΙ

Κράτησα τη ζωή μου
κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας
ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά στη κορυφή του βραδιάζει

Κράτησα τη ζωή μου στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή
μια χαρακιά στο γόνατό σου
τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού
τάχα να μένουν εκεί που φύσηξε ο βοριάς καθώς ακούω
γύρω στη παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή

Τα πρόσωπα που βλέπω δε ρωτούν μήτε η γυναίκα
περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της

Ανεβαίνω τα βουνά μελανιασμένες λαγκαδιές
ο χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ο χιονισμένος κάμπος τίποτε δε ρωτούν
μήτε ο καιρός κλειστός σε βουβά ερμοκλήσια
μήτε τα χέρια που απλώνουνται για να γυρέψουν, κι οι δρόμοι

Κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή
δεν ξέρω πια να μιλήσω μήτε να συλλογιστώ
ψίθυροι σαν την ανάσα του κυπαρισσιού τη νύχτα εκείνη
σαν την ανθρώπινη φωνή της νυχτερινής θάλασσας στα χαλίκια σαν
την ανάμνηση της φωνή σου λέγοντας "ευτυχία"

Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των νερών
κάτω απ' τον πάγο το χαμογέλιο της θάλασσας τα κλειστά πηγάδια
ψηλαφώντας με τις δικές μου φλέβες τις φλέβες εκείνες που μου ξεφεύγουν
εκεί που τελειώνουν τα νερολούλουδα κι αυτός ο άνθρωπος
που βηματίζει τυφλός πάνω στο χιόνι της σιωπής

Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό που σ' αγγίζει
στάλες βαριές πάνω στα πράσινα φύλλα, στο πρόσωπό σου
μέσα στον άδειο κήπο, στάλες στην ακίνητη δεξαμενή
βρίσκοντας ένα κύκνο νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτερά του
δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα

Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει δεν έχει αλλαγή, όσο γυρεύεις
να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια, εκείνους που έφυγαν εκείνους
που χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους σε πελαγίσιους τάφους
όσο ζητάς τα σώματα που αγάπησες να σκύψουν
κάτω από τα σκληρά κλωνάρια των πλατάνων εκεί
που στάθηκε μια αχτίδα του ήλιου γυμνωμένη
και σκίρτησε ένας σκύλος και φτεροκόπησε η καρδιά σου
ο δρόμος δεν έχει αλλαγή, κράτησα τη ζωή μου

Το χιόνι
και το νερό παγωμένο στα πατήματα των αλόγων

(Γ. Σεφέρης -υπεύθυνος ενημέρωσης ανταποκριτών ξένου τύπου κυβέρνησης Μεταξά* - "Επιφάνεια Αβέρωφ") 


*Αξίζει να διαβάσει κανείς στα ημερολόγιά του πως από καθαρή σύμπτωση είπαμε το "ΟΧΙ" στον Άξονα και δεν συμπορευτήκαμε μαζί του (το είπαμε όμως γαμώ το κερατό μου)



τουριστικόν

Μπα... τελικά δεν είμαστε μόνο εμείς οι αχάριστοι, οι ανεπρόκοποι.
Που καταστρέφουμε το "well being" της κοινωνίας μας, που δεν πίνουμε νερό στα αγαθά της ανάπτυξης.

Για δες φίλε μου, υπάρχουν κι άλλοι.
Που είχανε δεν είχανε... πάει τον καταστρέψανε κι αυτοί τον τουρισμό τους.


Τσ τσ ....χάλια κοίτα. 
Μ' αυτά και μ' αυτά ποιος έλληνας τουρίστας πάει τώρα στην Πορτογαλία; Είναι να μπλέκει σε τέτοιες φασαρίες;

(η φωτο προήθλε από την sibilla)
2

βρε λες;;




Back to Top