9

Χριστού - Γέννα

λες;
βρε λες να γεννήθηκε φέτος παρέα με τον άλλον (αυτόν της coca cola)
κι εκείνος ο Χριστός που τα ΄κανε λαμπόγιαλο
και έσπασε τους πάγκους (banks) στο ναό;

βρε λες;;;



3

Anonymous: Operation Greece

Επίσημα πλέον, η ομάδα των Anonymous εξέδωσε Δελτίο Τύπου, μέσω του οποίου ενημερώνει όλο τον πλανήτη, για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας. Τι ζούμε καθημερινά και πως εν τέλει προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή καθημερινότητα που ζούμε. 
Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου των Anonymous (που στην αρχική του -αγγλική_ μορφή βρίσκεται εδώ

«Χαιρετίζουμε όλο το κόσμο, αυτό είναι το πρώτο δελτίο τύπου από το #OpGreece. Επιθυμούμε να αυξήσουμε την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για την κρίσιμη κατάσταση στην Ελλάδα αλλά και να ενημερώσουμε μαζικά για την ύπαρξη και δραστηριότητά μας. Επιθυμούμε την ευαισθητοποίηση όχι μόνο των Ελλήνων εντός της Ελλάδας, αλλά και των Ελλήνων ομογενών, όλοι εσείς που είστε ελληνικής καταγωγής σε ολόκληρο τον κόσμο.

Είδαμε όλοι τον μπάτσο με την χρήση σπρέι πιπεριού στο πρόσωπο των διαδηλωτών σωστά; Είδαμε επίσης τον Tony Bologna να ψεκάζει νεαρές γυναίκες στην Νέα Υόρκη ναι; Αν τα παραπάνω σάς συγκλόνισαν, εδώ είναι μια καθημερινή ρουτίνα. Οι Έλληνες πολίτες που διαμαρτύρονται ειρηνικά, λαμβάνουν αυτή την »περιποίηση» σχεδόν ΚΑΘΕ εβδομάδα, ενώ κανένας αξιωματούχος δεν αντιδρά στις πράξεις βίας εναντίον πολιτών που συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα.

Τον περασμένο μήνα η Ελληνική Αστυνομία ψέκασε άτομα με ειδικές ανάγκες σε αναπηρικά καροτσάκια, ενώ πριν από δύο μήνες επιτέθηκαν σε πολίτες που διαμαρτύρονταν ειρηνικά – απλά περπατώντας ούτε καν φωνάζοντας. Η Αστυνομία έριχνε δακρυγόνα και πέτρες χτυπώντας τους με μπαστούνια (γκλοπ) και σιδερένιες ράβδους. Πριν από τρεις μήνες συνέβησαν τα ίδια ακριβώς, ενώ δεν δίστασαν να χτυπήσουν ακόμα και δημοσιογράφους που κρατούσαν φωτογραφικές μηχανές.

Τώρα, τη στιγμή που γράφουμε αυτά τα λόγια, το Διαδίκτυο απειλείται από τον Μάκη Βορίδη, ένα πρόσωπο που τη δεκαετία του 70′ και του 80′ ανήκε σε μια ομάδα παρόμοια με το ΚΚΚ (σημ. μεταφραστή: Κου Κλουξ Κλαν) και τώρα είναι μέλος του φασιστικού κόμματος στην Ελλάδα. Ο Βορίδης είναι τώρα υπεύθυνος για το Διαδίκτυο. Μια εβδομάδα μετά την »εκλογή» του (εξελέγη από τους πολιτικούς και όχι απευθείας από τον λαό), blogs που παρείχαν ελευθερία λόγου έκλεισαν, λογαριασμοί στο Facebook – κυρίως ακτιβιστών, Anons, αναρχικών, κομμουνιστών και trolls – διεγράφησαν. Τώρα ο Βορίδης και οι φίλοι του σχεδιάζουν να λογοκρίνουν όλους τους παρόχους Internet (ISPs), με πρόσχημα ότι το πράττει ώστε να ξέρει πότε μια "τρομοκρατική ενέργεια" θα πραγματοποιηθεί εναντίον των πολιτών. Κάθε αντίθετος πολιτικός λόγος που δεν είναι αρεστός στον φασισμό θεωρείται "τρομοκρατία". Οπότε ναι, αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα.

Χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας.

Εδώ είναι μερικές συνδέσεις που θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε την τρέχουσα κατάσταση στην Ελλάδα:

- Αθήνα 29-06-2011: Επίθεση της Ελληνικής Αστυνομίας εναντίον Ελλήνων πολιτών στην πλατεία Συντάγματος. http://www.youtube.com/watch?v=v_GZOD3R1Ek

- Ένας άνδρας λέει στην Αστυνομία "Φύγετε από αυτή την πλατεία και σας παρακαλώ μην με χτυπήσετε", ο μπάτσος όχι μόνο τον χτυπά, αλλά του σπάει και το κεφάλι μπροστά στην κάμερα. http://www.youtube.com/watch?v=VlVML5ih2Qs 

- Ο νέος υπουργός υπεύθυνος για το Διαδίκτυο, στην πρώτη δήλωσή του λέει »Συμφωνώ ότι οι συμπλοκές γίνονται από τους ανθρώπους αλλά δεν χρησιμοποιούν ούτε γκλοπ ούτε κράνη», η επόμενη εικόνα είναι όταν ο ίδιος κρατούσε ένα τσεκούρι κατά την διάρκεια της συμμετοχής του στην αντίστοιχη ομάδα με το ΚΚΚ. Αυτός ο άνθρωπος είναι αυτή την στιγμή υπεύθυνος για το Internet στην Ελλάδα και είναι μέλος του φασιστικού κόμματος. Δεν εξελέγη από εμάς αλλά από την ίδια την κυβέρνηση. http://www.youtube.com/watch?v=4JStHrZltE4 

Χρειάζεστε περισσότερες συνδέσεις? ΟΚ

- Περισσότερες πληροφορίες για τον Μάκη Βορίδη.http://www.nakedcapitalism.com/2011/11/mark-ames-austerity-fascism-in-greece-%E2%80%93-the-real-1-doctrine.html 

- Βίντεο από το #OpGreece, #OpSupportGreece και ανθρώπων που παρακολουθούν τις ταραχές και διαδηλώσεις.
http://www.youtube.com/watch?v=gKMSdtHRUgM
http://www.youtube.com/watch?v=o6M_syPX4Hk
http://www.youtube.com/watch?v=reL9PU-O3zI
http://www.youtube.com/watch?v=NhXFn0UZUFE

 - Φωτογραφίες αστυνομικής βίας κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων

http://www.demotix.com/sites/default/files/imagecache/large_652x488_scaled/photos/601179.jpg
http://www.demotix.com/sites/default/files/imagecache/large_652x488_scaled/photos/601173.jpg
http://www.policebrutality.info/content/uploads/2011/10/greece-police-brutality.jpg
http://www.marxist.com/images/stories/greece/greek_police.jpg
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTNYeIJPTA6x5NaWP65ORlxgsa5N6yAuHPIskMRUqNICJU7qV_hLf40lew-bqd_3ZPJV07GSs-e5l2Ardf8HtxJNryTWGgr9iSplKlFB4Q1p1b0T02YhCEcVvUjlPnCv5Yv-n9Bl9zftg/s1600/gklop.jpg


Άρα τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα αυτή την στιγμή; Γιατί όλη αυτή η βία;

Όλα ξεκίνησαν όταν ο πρώην Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παπανδρέου, άρχισε να μειώνει τις αποδοχές του λαού προσθέτοντας επιπλέον μέτρα λιτότητας. 
Τα μέσα ενημέρωσης συνέβαλαν στην διάδοση της προπαγάνδας ότι οι Έλληνες πολίτες είχαν ευθύνη για αυτό, ενώ στην πραγματικότητα η κυβέρνηση εξάντλησε τα χρήματα αυτά για ίδιον όφελος. ΟΧΙ. 
Οι Έλληνες πολίτες είναι φτωχοί για σχεδόν 2 χρόνια τώρα, ενώ γίνονται ακόμα πιο φτωχοί μέρα με την μέρα. 
Η κυβέρνηση δαπάνησε αυτά τα χρήματα σε προϊόντα πολυτελείας όπως αυτοκίνητα, σπίτια, και γη. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό μπορείτε να ψάξετε στο Google τις παρακάτω λέξεις-κλειδιά: Vatopedi, σκάνδαλο Siemens στην Ελλάδα, ελληνική υπόθεση υποκλοπής τηλεφωνικών συνδιαλέξεων 2004.

Έτσι αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα είναι :
- Οι άνθρωποι πληρώνουν περισσότερους φόρους, ακόμη κι αν δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά
- Οι συντάξεις έχουν μειωθεί τόσο, που οι ηλικιωμένοι δεν μπορούν να διαθέσουν χρήματα ακόμα και για τα φάρμακά τους, το ενοίκιο ή τους λογαριασμούς τους
- Γίνονται εξώσεις σε πολίτες λόγω δανείων
- Η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας (ΔΕΗ) αναγκάζει τους ανθρώπους να πληρώνουν πολύ περισσότερα από ό,τι καταναλώνουν (ως φόρο ακινήτου), ειδάλλως κόβουν την παροχή ρεύματος.
- Οι Τράπεζες έχουν την ευθύνη
- Τα ΜΜΕ προπαγανδίζουν και δεν αποκαλύπτουν τα πραγματικά γεγονότα, όπως διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις, θανάτους, ξυλοδαρμούς, αστυνομική βία, πολιτικά σκάνδαλα κ.λπ.
- Το να βρει κάποιος εργασία είναι σπάνιο και ακόμα και αν βρει η αμοιβή δεν είναι αρκετή
- Καταστήματα κλείνουν
- Τα σπίτια εγκαταλείπονται
- Οι άνθρωποι φεύγουν από την Ελλάδα για να βρουν μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό
- Τα παιδιά λιποθυμούν από την πείνα: http://www.newsit.gr/default.php?pname=Article&art_id=100921&catid=3 
- Τοξικομανείς και άστεγοι άνθρωποι χρησιμοποιούν χρησιμοποιημένες-μολυσμένες με AIDS βελόνες ώστε να μπορούν να πάρουν τα 700€ που το κράτος αναγκάζεται να πληρώσει για τις δαπάνες τους.
- Διαδηλωτές πεθαίνουν, αιμορραγούν, υποφέρουν
- Το 70% των ελληνικών οικογενειών δεν θα ανάψει τη θέρμανση κατά τη διάρκεια του χειμώνα, λόγω του ότι δεν μπορούν να διαθέσουν οικονομικά για αυτό.
- 1.500.000 Έλληνες είναι άνεργοι
- Οι οικογένειες καταστρέφονται
- Ο μέσος Έλληνας αντιμετωπίζεται σαν »άχρηστος-ρύπος» από τους πολιτικούς και τους ανθρώπους εκτός Ελλάδος, λόγω της προπαγάνδας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
- Η λογοκρισία ξεκίνησε, τα blogs κλείνουν, οι ακτιβιστές του Facebook στοχοποιούνται, η ελευθερία του λόγου απειλείται (ο υπουργός Άδωνης Γεωργιάδης απείλησε διά τηλεοράσεως ότι το πολιτικό άσυλο οι ιστοσελίδες του δικτύου Indymedia θα πρέπει να αισθάνονται ότι απειλούνται τώρα που ανέλαβε αυτός http://www.dailymotion.com/video/xkqcyi_yyyyyy-yyyyyyyyyy-yyy-indymedia_news )
- Δημοσιογράφοι δολοφονούνται http://en.wikipedia.org/wiki/Assassination_of_Sokratis_Giolias και πολλά πολλά άλλα.

Αυτή είναι η ζωή στην Ελλάδα σήμερα. Προσπαθούν να φιμώσουν όσους αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας, ώστε να επαυξηθεί η ευαισθητοποίηση για την Ελλάδα παγκοσμίως.

Για τα ελληνικά Links απλά χρησιμοποιήστε το Google Translate.

We are Anonymous
We are Legion
We do not Forget
We do not Forgive
Expect us.

Εις το όνομα του # OpGreece»

Περισσότερες πληροφορίες:


2

μια εν συντομεία ισλανδική ιστορία

2008: Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα, σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα είναι σε πτώχευση. 

2009: Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και κηρύσσονται πρόωρες εκλογές και προκαλούν την παραίτηση του πρωθυπουργού και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάσταση της οικονομίας της χώρας. 
Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οι ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο. 

2010: Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο. Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και ανακοινώνει οτι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία. Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα και σαρώνει το ΟΧΙ στην πληρωμή με 93% των ψήφων. 
H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. 
Αρχίζουν οι συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών. Η Interpol εκδίδει διαταγή και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα. Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το νέο Σύνταγμα. 

Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522 που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα. 

Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα. 

Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.

Περίληψη: Παραίτηση ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.



3

"...εἶμαι ἐξάρτημα ἐγὼ τῆς μηχανῆς σας..."


6

ο μεγάλος δικτάτορ

"... μην αγωνίζεστε για τη σκλαβιά, αγωνιστείτε για την ελευθερία...

ευτυχώς...

  • υπάρχει σαφής αυξητική τάση του πληθυσμού των αστέγων, περίπου στο 25%, ενώ παράλληλα αλλάζει και το προφίλ των ανθρώπων που διαβιούν στον δρόμο ή σε ανεπαρκείς ή ακατάλληλες συνθήκες στέγασης (πηγή:Κλίμακα)
  • οι άστεγοι, λόγω κρίσης ("νεοάστεγοι"), είναι άτομα παραγωγικών ηλικιών, από 30 έως 45 ετών, αλλά και νέοι με μισθούς των 500 ευρώ που δεν μπορούν να συντητήρουν μια κατοικία, καθώς επίσης και άτομα που έχασαν τη δουλειά τους λίγο πριν απ'τη σύνταξη (πηγή:Κλίμακα)
  • σε σύγκριση με τον "παραδοσιακό πληθυσμό" των αστέγων τα άτομα αυτά έχουν μέτριο ως υψηλό μορφωτικό επίπεδο, δεν παρουσιάζουν άμεσα κάποια προβλήματα ψυχικής υγείας ή κάποια μορφή εξάρτησης(πηγή:Κλίμακα)
  • περίπου 2.000 άνθρωποι προσέρχονται καθημερινά για σίτιση στο κέντρο υποδοχής και αλληλεγγύης του δήμου Αθηναίων.  Σύμφωνα με το κέντρο έχει παρατηρηθεί αύξηση στην προσέλευση κατά 10-15%
"Αν έχουμε κάτι να φοβόμαστε, αυτό δεν είναι η πείνα ούτε η εξαθλίωση των άλλων.  Αλλά το γεγονός ότι σιγά σιγά προσαρμοζόμαστε στην αδυναμία κάποιων συνανθρώπων μας ...κι αναπτύσσουμε οι ίδιοι εκείνο το βαθμό βαναυσότητας, αναισθησίας και βιαιότητας που απαιτείται..."
(Μελίνα Σπαθάρη -LIFO)


ευτυχώς δηλαδή που δεν πτωχέψαμε
που το σοκ και το δέος έπιασαν τόπο
που ο φόβος φύλαξε τα έρμα

έχουμε αλήθεια καταλάβει ότι αυτό που τρομακρατηθήκαμε μην πάθουμε
ήδη συμβαίνει - από καιρό μάλιστα -
το ξέρουν καλά οι ένα εκατομμύριο άνεργοι, οι ηλικιωμένοι και γενικά όποιος κρίνεται ακατάλληλος για "τροφή" στις κοιλιές των αγορών και των τραπεζών
(μας ένοιαξε άραγε ποτέ; κουνήσαμε έστω κι ένα δάχτυλο;)

ευτυχώς λοιπόν
γιατί πως αλλιώς θα μπορούσαν 
οι ιερόσυλοι σαλτιμπάγκοι 
να εκτελέσουν τις περίπλοκες και προσεκτικά προσχεδιασμένες 
κωλοτούμπες τους πάνω στα έδρανα

ευτυχώς μωρέ
γιατί δεν πάθαμε τα χειρότερα
τη  γλιτώσαμε φτηνά
ένα ακόμα κομμάτι απ'την ψυχή μας μόνο στον αργυραμοιβό
και την σκαπουλάραμε....

"...κι η ψυχή σα χελιδόνι..."




μήπως τελικά η "Ζωή" αρχίζει εκεί που η "ζωή" τελειώνει;




6

ΝΑΙ

μπορεί ναι μεν από σύμπτωση να το είπαμε το ΟΧΙ τότε...


 ...αλλά το είπαμε...

με επετειακή λοιπόν διάθεση παραθέτω το παρακάτω - που το σχολειό τους το μοίρασε σε παιδιά Α' Γυμνασίου -

(με κλικ το διαβάζεις)

 

υγ: το παραπάνω πόνημα μου το έφερε το σπλάχνο μου πριν λίγες μέρες απ' το σχολείο, που τους το μοίρασαν. Είναι το δεύτερο με παρόμοιο περιεχόμενο που μου φέρνει μέσα σε ένα μήνα.  
Εκπαίδευση να το πω... προπαγάνδα να το πω... ΝΑΙ να το πω...

...α και μη ξεχάσω να το αφιερώσω σε όλους τους σημερινούς "θυμωμένους", "θλιμένους", "θιγμένους" και πάει λέγοντας "εκπροσώπους του λαού".  Γιατί πως να το κάνουμε τ'αυγά και τα γιαούρτια - μην πω για το γιουχάισμα - στους δωσίλογους αποτελούν μείζον πλήγμα στην εθνική μας κυριαρχία.

0

"...με το 'να χέρι στο σπαθί και τ΄άλλο στο 'βαγγέλιο..."




Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
θα 'πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα

Μια και με γράψανε φονιά
πήρα τον κόσμο παγανιά
και την ζωή σεργιάνι
κακό να κάνω στους κακούς
που εσύ μονάχα τους ακούς
μα ο νους σου δεν τους πιάνει

Στην ερημιά που 'χα βρεθεί
με το 'να χέρι στο σπαθί
και τ' άλλο στο βαγγέλιο
ήρθαν μανάδες κι ορφανά
κι είπα το δάκρυ που πονά
να τους το κάνω γέλιο

Μα τώρα που 'φτασε η στιγμή
να κλείσουν οι λογαριασμοί
ποιος τάχα θα μπορέσει
να δει πως είχα μια καρδιά
σαν της αγάπης τα παιδιά
και να με συγχωρέσει;

(στίχοι: Νίκος Γκάτσος
(μουσική: Μ. Χατζιδάκις, τραγούδι: Ξανθίππη Καραθανάση)

υγ: κι όμως, δεν μπορεί, κάποια υγρασία κρατά ακόμα η στραγγιγμένη μνήμη μας







του τετραγωνικού το κάγκελο

αν εγώ δεν πληρώσω τη ΔΕΗ θα μείνω χωρίς ρεύμα
αν εγώ κι εσύ δεν πληρώσουμε τη ΔΕΗ θα μας το κόψουν
αν μια συνοικία δεν πληρώσει τη ΔΕΗ θα το σκεφτούν για να το κόψουν
αν μια πόλη δεν πληρώσει τη ΔΕΗ πιθανόν να συζητηθεί
αν η μισή χώρα δεν πληρώσει τη ΔΕΗ σαφώς και δεν θα κόψουν τίποτα
αν όλη η χώρα δεν πληρώσει τη ΔΕΗ κάτι θα αλλάξει
γιατί δε θα συμφέρει την "αγορά" να κλείσει η ΔΕΗ....


υγ: ας ενημερώσει όποιος μπορεί για να το πω στις κότες
πόσα αυγά, πηδήματα του κόκορα και κουτσουλιά πάει το τετραγωνικό για το κοτέτσι;
2

η ψυχρολουσία


2

τον σάπισαν στην προστασία

Κάταγμα στο κρανίο, βαθύ σκίσιμο στο κεφάλι με 9 ράμματα, σπασμένο δόντι, εκδορές στο πρόσωπο και στα αυτιά, κάταγμα στον αγκώνα και την ωμοπλάτη, βαθύ τραύμα (σκίσιμο) στο πόδι με 10 ράμματα, εξάρθρωση γονάτου, τραύματα στα πλευρά και την πλάτη, συνεπεία των οποίων υπέστη νεφρική ανεπάρκεια.
Αυτά τα τραύματα δεν είναι συνέπεια ενός σφοδρού τροχαίου ατυχήματος, όπως θα φανταζόταν κάποιος. Είναι τα τραύματα που προκάλεσε μια ολόκληρη διμοιρία των ΜΑΤ σε έναν 22χρονο σπουδαστή των ΙΕΚ, εξαιτίας των οποίων νοσηλεύεται στο τμήμα νευροχειρουργικής του «Ερυθρού Σταυρού». Στο οποίο βέβαια δεν διακομίστηκε αμέσως, αλλά 10 ώρες μετά τη σύλληψή του· πρώτα μεταφέρθηκε στη ΓΑΔΑ, στη συνέχεια στην Εισαγγελία και μετά στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, όπου δεν υπήρχε νευροχειρουργός.

«Απόπειρα ανθρωποκτονίας»
Σήμερα η συνήγορός του, Βούλα Γιαννακοπούλου, καταθέτει μήνυση για «απόπειρα ανθρωποκτονίας» σε βάρος όλης της διμοιρίας, ενώ η οικογένειά του κάνει έκκληση για αυτόπτες μάρτυρες (τηλέφωνο επικοινωνίας 6984141534).

Ο 22χρονος Χ.Κ. περιγράφει τα γεγονότα ως εξής: «Ξημερώματα Σαββάτου, φεύγοντας από συναυλία στο Πολυτεχνείο, στην οδό Μπουμπουλίνας, μου επιτέθηκε ξαφνικά μια διμοιρία, η οποία βρισκόταν σε παρακείμενο στενάκι. Γύρω στους 10 άνδρες των ΜΑΤ μού επιτέθηκαν, χτυπώντας με βίαια με τα κλομπ, αλλά και με μπουνιές και κλοτσιές. Με χτυπούσαν κυρίως στο κεφάλι και στα πλευρά, με μεγάλο μένος, πολλοί από αυτούς με το μεταλλικό τμήμα της λαβής των κλομπ, βρίζοντάς με ταυτόχρονα. Μετά λίγα λεπτά και ενώ ήμουν αιμόφυρτος και ημιλιπόθυμος με έσυραν μέχρι την κλούβα, όπου με έλουσαν με νερό, φωτιστικό οινόπνευμα και ό,τι άλλο υγρό είχαν κοντά τους».

Λιπόθυμος στη ΓΑΔΑ
«Γύρω στις 3.45 π.μ. με πήγαν στη ΓΑΔΑ. Αν και η κατάστασή μου ήταν άθλια, κανείς δεν έδωσε σημασία. Με άφησαν αιμόφυρτο σε ένα διάδρομο αδιαφορώντας, ακόμα και όταν λιποθύμησα. Το πρωί μού ανακοίνωσαν ότι έχω συλληφθεί με την κατηγορία ότι... πέταξα μολότοφ εναντίον της διμοιρίας. Αν και είχα ένα βαθύ τραύμα αρκετών εκατοστών στη μέση του κρανίου μου και αιμορραγία σε διάφορα σημεία του σώματός μου, μου αρνήθηκαν τη μεταφορά σε νοσοκομείο, με το αιτιολογικό ότι πρώτα έπρεπε να οδηγηθώ στον εισαγγελέα, όπου και με κατηγόρησαν επίσημα για δύο κακουργήματα και δύο πλημμελήματα (έκρηξη, κατοχή εκρηκτικών, διατάραξη κοινής ειρήνης και εξύβριση). Στη συνέχεια με πήγαν στο νοσοκομείο. Από τη συνάντησή μου με τις δυνάμεις "ασφαλείας" φιλοδωρήθηκα, εκτός των κατηγοριών και του άμεσου κινδύνου να κριθώ προσωρινά κρατούμενος, με μια σειρά σωματικές βλάβες (...). Το πλέον εξοργιστικό είναι ότι στη δικογραφία, πέρα από τα ψέματα σε βάρος μου, δεν υπάρχει το παραμικρό για την κακοποίησή μου».

Από την Αστυνομία για την υπόθεση γνωστοποιήθηκε ότι υπήρξε μια σύλληψη, ξημερώματα Σαββάτου, στη διασταύρωση των οδών Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας, όταν «ομάδα 50 ατόμων βγήκε από το Πολυτεχνείο, επιτέθηκε με μολότοφ στη διμοιρία των ΜΑΤ, που εκτελούσε υπηρεσία στο υπουργείο Πολιτισμού». Σύμφωνα, πάντως, με τη συνήγορό του, η επίθεση σε βάρος της διμοιρίας είχε προηγηθεί αρκετή ώρα πριν από τη σύλληψη.



υγ1: κάποια πράματα μιλάνε από μόνα τους χωρίς ανάγκη καμιάς παραπάνω ανάλυσης.  Το μόνο σίγουρο είναι πως οι άνωθεν εντολές για την ποικιλότροπη και πολυσχιδή "προστασία του πολίτη" είναι μακράς διάρκειας κι ακόμα βρισκόμαστε μόνο στην αρχή. 
Η αλήθεια είναι πως πολύ σκοτάδι μας την έχει στημένη στην επόμενες γωνιές, τόσο σε τούτον τον τόπο όσο και στους παραέξω.


υγ2: με το χέρι στην καρδιά δεν ξέρω τι θα έκανα αν οι "προστάτες"μου, μου επέστρεφαν το παιδί μου με νεφρική ανεπάρκεια από την υπερβάλλουσα "φροντίδα" τους...
0

μια ενημέρωση ακόμα...

(από το σπόρο )

Παρακολουθούμε τις εξελίξεις του Στόλου της Ελευθερίας ΙΙ http://www.shiptogaza.gr/ και
είμαστε εξοργισμένοι με την απαράδεκτη,ανήθικη και παράνομη απόφαση της
ελληνικής κυβέρνησης να απαγορεύσει τον απόπλου των πλοίων προς τη Γάζα.

Σε αυτή τη δυσάρεστη συγκυρία, σας ενημερώνουμε ότι τα σανδάλια που παραγγείλαμε ομαδικά από μικρό παλαιστινιακό συνεταιρισμό έφτασαν στον Σπόρο. Όσοι/ες παραγγείλατε, περάστε μέχρι το Σάββατο για να τα παραλάβετε.

Η τιμή τους είναι 20 ευρώ. Τα έσοδα θα δοθούν στην πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη
Γάζα http://www.shiptogaza.gr/, μέλος του διεθνούς Freedom Flotilla ΙΙ Coalition http://www.digitalflotilla.org/, που αγωνίζεται για την άρση του αποκλεισμού της Γάζας στη Μεσόγειο.

Τα σανδάλια φτιάχνονται στον μικρό μη κερδοσκοπικό συνεταιρισμό παραγωγής
χειροποίητων σανδαλιών "Peace Steps Handcrafts", στον προσφυγικό καταυλισμό της Kalandia.
Λειτουργεί από το 2009 και αποτελεί μέρος του προγράμματος "Peace Prints http://www.improntedipace.org/"που έχουν ξεκινήσει ο ιταλικόςσυνεταιρισμός δίκαιου εμπορίου Nazca http://www.nazcacoop.it/ από κοινού με την ιταλικήΜΚΟ Vento di Terra http://www.ventoditerra.org/ (που δουλεύει στην Παλαιστίνη από το 2004). Η ποσότητα παραγωγής του συνεταιρισμού είναι περιορισμένη, λόγω του εμπάργκο που επιβάλλει το Ισραήλ στην παλαιστινιακή αγορά αλλά και της δυναμικότητας του συνεταιρισμού (5 εργάτες). Τα κέρδη του επανεπενδύονται σε προγράμματα για τα παιδιά των καταυλισμών Shu'fat (Ιερουσαλήμ) και Kalandia (Ραμάλα).

Στόχοι του προγράμματος "Peace Prints" είναι το δυνάμωμα της μικρής οικοτεχνικής παραγωγής στην Παλαιστίνη, που εξασφαλίζει μια πηγή εισοδήματος για τον πληθυσμό των προσφυγικών καταυλισμών και ταυτόχρονα ενισχύει ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες και εκπαιδευτικές δραστηριότητες για παιδιά που ζουν στους προσφυγικούς καταυλισμούς .

Το επίσημο ποσοστό της ανεργίας στις περιοχές όπου βρίσκονται οι καταυλισμοί φτάνει το 70%. Οι συνθήκες συνεχούς έντασης και η κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ προκαλούν σοβαρά ψυχικά τραύματα στον πληθυσμό και ιδιαίτερα στα παιδιά που συχνά εκδηλώνουν προβλήματα συμπεριφοράς και διαταραχές προσωπικότητας. Το 1/3 των παιδιών υποσιτίζονται και εμφανίζουν παθήσεις που οφείλονται στην κακή ποιότητα του νερού και στην έλλειψη υγιεινής. Τα παιδιά στερούνται το δικαίωμα στο παιχνίδι, την υγιή ανάπτυξη, την ειρήνη.

*Τα σανδάλια στην Ευρώπη*
Η Nazca διαθέτει τα σανδάλια του συνεταιρισμού σε 130 μαγαζιά δίκαιου εμπορίου στην Ιταλία,  ενημερώνοντας παράλληλα για την παλαιστινιακή πραγματικότητα. Το 2010 πουλήθηκαν περίπου
10.000 ζευγάρια, ωστόσο δεν είναι αρκετά για τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος. Πρέπει να επεκταθεί η διακίνηση σε όλη την Ευρώπη, από όσες ομάδες θέλουν να στηρίξουν το εγχείρημα.

Η κατάσταση στη Παλαιστίνη είναι γνωστή (τελευταίες ειδήσεις μπορείτε να διαβάζετε στο http://www.shiptogaza.gr// και στο http://www.intifada.gr/) και η αλληλεγγύη μας δεδομένη.

Σκεφτόμαστε ότι η στήριξη αυτού του συνεταιρισμού, έστω και συμβολικά για φέτος, είναι μια καλή ευκαιρία να συμμετέχουμε στις προσπάθειες αλληλεγγύης με τον παλαιστινιακό λαό μέσα
από κάτι συγκεκριμένο και χειροπιαστό.

Ξεκινάμε δηλαδή μια σχέση και αν τα πράγματα εξελιχθούν καλά, θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε πιο οργανωμένα από του χρόνου. Μαζεύουμε προπαραγγελίες στο info@sporos.org, και ελπίζουμε του χρόνου η παραγγελία μας να γίνει απευθείας στην Παλαιστίνη!

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε στα σάιτ των συνεταιρισμών/οργανώσεων (Nazca, Vento di Terra, βιντεάκια εδώ http://www.ventoditerra.org/index.php?option=com_content&view=section&layout=blog&id=63&Itemid=170&lang=it) και του προγράμματος Peace Prints, το οποίο είναι σε άψογα ιταλικά αλλά έχει βιντεάκια http://www.improntedipace.org/video-gallery από τους καταυλισμούς και τον συνεταιρισμό εν
δράσει, φωτό http://www.improntedipace.org/gallery και πληροφοριακό υλικό http://www.improntedipace.org/download.

τεχνικές πληροφορίες για τα προϊόντα
http://www.sporos.org/sites/sporos.org/files/Product_details.pdf

0

όπου "τόπος" βάλε "ψυχή"

έπεσα πάνω του τυχαία.  μεσημεράκι και κάνοντας το γύρω της πλατείας για να ξεσκοτίσω απ' τη θολούρα του γραφείου.
το διάβασα.
όπου "τόπος" έβαλα "ψυχή", όπου "στέγη" και "σπίτι" έβαλα "ζωή".
και ξάφνου είχα μπροστά μου ένα μάθημα ύπαρξης


"Η κατάληψη στέγης δεν είναι απλά ένας χώρος.  Είναι ένα άθροισμα τόπων με διαφορετικές ιδιότητες:
Δεν είναι σπίτι, γιατί υπερβαίνει το πνεύμα του Οίκου και της οργάνωσης του νοικοκυριού.

Δεν είναι κυριότητα και κατοχή του σπιτονοικοκύρη σε κάποια τετραγωνικά αποκτημένα με τους κόπους και τις θυσίες μιας ολόκληρης ζωής.

Δεν είναι ιδιοκτησία και τα συγκείμενά της.  Ο φόβος να μην σου κλέψουν αυτό που έχεις, να μη σου το περιορίσουν έστω και μερικά εκατοστά, να μην σου το πάρουν οι τράπεζες. Ο τρόμος να μην το χάσεις σε κάποιο σεισμό, πυρκαγιά ή τσουνάμι.  Ο φόβος και το τρόμος που σε κάνει να το οχυρώνεις, να το ασφαλίζεις,... να θάβεσαι μέσα του.

Είναι ένας τόπος όπου τα γραφειοκρατικά κολλήματα δεν διαμεσολαβούν ανάμεσα στα όνειρα και την πραγματικότητα, όπου άδειες της πολεοδομίας δεν παρεμβαίνουν ανάμεσα στην επιθυμία και την ενέργεια, όπου εμείς οι ίδιοι γινόμαστε αρχιτέκτονες και κτίστες μαζί, υδραυλικοί και μπογιατζήδες.

Είναι ένας τόπος όπου οι ταξικές διαφορές δεν καθορίζουν την ποιότητα της ζωής μας και τη θέα του μπαλκονιού μας, όπου το υψηλό ενοίκιο δε μας κλείνει μέσα για να καταφέρουμε να το πληρώσουμε.
Είναι αναγκαστικά το σπίτι των ονείρων μας, γιατί έτσι το αποφασίσαμε...

...Είναι το εφήμερο αλλά και το Εδώ και Τώρα, το δημιουργικό αλλά και το αυτοδημιούργητο.

Είναι ένας τόπος εν κενώ, ένα πείραμα, μια σήραγγα που ενώνει μια παρτίδα ανθρώπων που αποφάσισαν ν' αντέξουν τη διαφορετικότητά τους, γιατί βρήκαν κάτι κοινό.

Είναι ένας τόπος γεμάτος ζόρια και αντιξοότητες, ένας τόπος άτοπος για εργολάβους , ακροδεξιούς, μπάτσους, φιλόδοξους πρυτάνεις και για κάθε  ένστολη ή μη εκδοχή της τάξης και της ασφάλειας

Είναι ένας τόπος που μπορεί να χαθεί σε ένα βράδυ, ένας τόπος που μας έμαθε να προσέχουμε, αλλά να μην παρανοούμε.  Ένας τόπος που σα τένοντας κρατά δεμένη τη δύναμή μας στο κόκαλο των αρνήσεωνκαι των αντιθέσεών μας.

Η κατάλαψη στέγης δεν είναι απλά ένας χώρος.
Είναι το άθροισμα όλων αυτών των τόπων και πάνω σ' αυτούς θα πατήσουμε για να πολεμήσουμε ενάντια σε ότι μας καταστέλλει.

Γιατί καταλάβαμε πως οι βραδιές που "κάτσαμε μέσα" για να πληρώσουμε το ενοίκιο δεν ξεπληρώνονται

γιατί κολώνα του σπιτιού δεν είναι αυτός που φέρνει φράγκα, αλλά η εσωτερική και συλλογική επιθυμία για αυτοοργάνωση και αλληλεγγύη

γιατί θελήσαμε να είμαστε αυτόφωτοι και διάχυτοι σαν τις πυγολαμπίδες στο σκοτάδι κι όχι ετερόφωτοι και στημένοι κάτω από το φως των μεγάλων προβολέων

γιατί σ' αυτό το ημίφως μάθαμε να χτίζουμε, χωρίς αλφάδια και χωρίς γερά θεμέλια, πράγματα που όμως ριζώνουν μέσα μας και διαρκούν για πάντα

γιατί μέσα σε αυτό το χάος μάθαμε να λειτουργούμε

κι αν χαθούμε σε αυτήν την προσπάθεια θα γυρίσουμε πίσω με καθρέφτες που θα δείχνουν αυτό ακριβώς που είμαστε, χωρίς καμία επιτήδευση"

(αφίσα στην πλατεία στα Εξάρχεια, αφού στο κάτω κάτω τι άλλο είναι ένα blog, παρά ένας τοίχος γεμάτος με αφίσες;)
0

Αντιγόνη

Η απόφαση επάρθηκε.
 
Χρυσός κι ατσάλι η ψυχή
τη θέληση αγκαλιάζει.
 
Και τότε βγαίνει ο άρχοντας, ο μέγας
- από ώρα τον καρτερούσαν οι παλιάτσοι
στα παγωμένα στασίδια του θεάτρου.
 
Η φωνή του διαπεραστική αγριεύει τον αγέρα.
Αδιάφορα αυτός μιλάει για δίκιο,
βρίσκει τους δίκιους και τους παινεύει
βρίσκει τους άδικους και μαζί την τιμωρία τους.
 
Μυρίζει τα κουφάρια τους
που σα σκιές δέρνονται στον Άδη.
 
"Εγώ είμαι πάνω απ' όλους", φωνάζει
"η ζωή σκύβει μπροστά μου το κεφάλι
ο θάνατος στα χέρια μου παιχνίδι.
Κι αν η ψυχή φωνάζει
ο "νόμος" ας μείνει ο δυνατός"
 
Οι άλλοι γύρω του ακούαν.
Σιωπή! Αυτός είναι ο άρχοντας,
ο πρώτος στην πολιτεία ετούτη
κανείς λοιπόν ας μην αντιμιλήσει.
 
Μα μια κραυγή ακούγεται
- σα πληγωμένου ζώου -
με την πληγή καυτή και χολιασμένη.
"Άμυαλε! Άμυαλε, άδικος γίνεσαι
μες στη δικιά σου δικαιοσύνη.
Ο Άνθρωπος είναι μικρός
μα έχει μεγάλο Χρέος.
Ποιος είσαι εσύ του λόγου σου
να κρίνεις τον προδότη;
Κι αν πέσει η τιμωρία σου σαν κεραυνός
επάνω στην ματιά μου
ο Αγώνας μου τον φόβο τονε διώχνει.
ΟΧΙ! Δε σε φοβάμαι άρχοντα.
Τις απειλές λοιπόν σταμάτα".
 
Τα λόγια τούτα ξάφνιασαν.
 
Οι παλιάτσοι στα στασίδια τους
ένιωθαν ανακούφιση πίσω απ' το μασκάρεμά τους.
Ανακαθίσαν στα μεριά τους περιμένοντας... 

(1985, στους 15 χρόνους μου, που στο σχολειό μου μάθαιναν την Αντιγόνη)
2

εποχιακό

άντε βρε...
καλό και ξένοιαστο καλοκαίρι

η φωτο από εδώ
0

αν τουλάχιστον...




"[...]Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
"υπάρχω;" λες, κι ύστερα: "δεν υπάρχεις!"
Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος Νομάρχης.

'Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς,
ένας επέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία."

Κώστας Καρυωτάκης
"Πρέβεζα" (1928)
4

τα κρουστά

Το σκέφτηκα απ' εδώ, το σκέφτηκα από 'κει, κατέληξα (παραλίγο και κυριολεκτικά) στο τέλος...
Το 'φερε η ρημάδα η τύχη να έχω μαρτυρία ιδίοις όμμασι  (ιδίοις ασφυξίας ακριβέστερα) για την βαθύτερη αιτία, για την απαρχή, των προχθεσινών γεγονότων στο Σύνταγμα.

Ναι ναι ... δεν εξηγείται αλλιώς.
Μετά από ενδελεχή ανάλυση, καθώς και μελέτη λοιπών κατοπινών στιγμιοτύπων είμαι πλέον σε θέση να συνάγω το ασφαλές συμπέρασμα:
οι επίλεκτες δυνάμεις προστασίας του πολίτη έχουν ιδιάζον θέμα με τα κρουστά.  Κάτι τους κάνουν βρε αδερφέ...
Μάλλον τύμπανα και λοιπές ρυθμογόνες πηγές (βλέπε παλαμάκια) επιδρούν στο κέντρο εκείνο του εγκεφάλου τους (λέμε τώρα) με πολύ συγκεκριμένο τρόπο.
Γιατί πως αλλιώς μπορώ να το εξηγήσω;

Που το πρώτο πρώτο δακρυγόνο, έσκασε ακριβώς μπροστά από τα κάγκελα στον Άγνωστο Στρατιώτη προχθες, στον κύκλο ανθρώπων που χτυπούσαν τα τύμπανα τους και παλαμάκια.  Δίχως να υπάρξει ούτε ένα ιπτάμενο μπουκάλι νερό, ούτε ένα "γ.... το ..... της μάνας σου" ούτε καν ένα "μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι".  Έτσι από το πουθενά.
Σε σημείο δηλαδή που αν δε με τραβούσαν εκεί θα έμενα.  Από την έκπληξη κι από την απορία για το τι είναι αυτό το πράμα που βγάζει καπνούς κι από που ήρθε...

Η απορία βέβαια δεν μου έμεινε για πολύ, αφού όταν το σήμα ελήφθη και γύρισα να απομακρυνθώ έσκασαν άλλα δύο σχεδόν πάνω μου (η συμβουλή των υπολοίπων αργότερα ήταν μην το πεις πουθενά θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι, όλοι να μιλούν για αναπνευστικά προβλήματα κι εσύ ότι σου κάηκε η μασχάλη - αντιπαρέρχομαι και συνεχίζω).

Στη συνέχεια και προς τεκμηρίωση του παραπάνω εξαχθέντος συμπεράσματος, θα πω πως άλλη απειλή παρεκτός των παρατεταμένων ρυθμικών παλαμακίων δεν υπήρξε για να δικαιολογήσει την άγρια επίθεση από πίσω σε όλους αυτούς που εξαιτίας των πρώτων δακρυγόνων οπισθοχώρησαν.

Γιατί ποιά άλλη δικαιολογία να βρω στο γιατί μερικές εκατοντάδες άνθρωποι που μόνο παλαμάκια χτυπούσαν, εσκεμμένα παγιδεύτηκαν - όπως και στη συνέχεια συνέβη πανομοιότυπα σε άλλους - δίχως να έχουν δρόμο διαφυγής.

Που στο κάτω κάτω γιατί καν να χρειαστεί να διαφύγουν καθώς όχι μόνο δεν παρανομούσαν αλλά στέκονταν και υπήρχαν σε ότι είναι δικό τους;
Κι ειλικρινά ήταν ίσως η μόνη φορά που είχα αίσθηση ότι ο κόσμος το ήξερε ότι εκεί που στεκόταν είναι τόπος δικός του.  Κι ότι ο διπλανός του είναι σαν τον εαυτό του.  Γιατί αλλιώς πέρα από το ζουπηγμένο πόδι (αυτό πάει σετάκι με τη μασχάλη - μη γελάτε σας βλέπω) θα ήταν κάτι πολύ ... μα πολύ χειρότερο.

υγ: είπα να μη γράψω τίποτα.  Σιωπή μου προέκυπτε.  Καθώς θυμός υπήρξε και υπάρχει μπόλικος. Στο γύρισμά του όμως φέρνει θλίψη κι αυτή με τη σειρά της την αδράνεια. Είναι εκείνο το ύπουλο που την ενέργεια αντί να την μετασχηματίσει σε δημιουργία την κάνει δυο φορές τίποτα.

Υπόσχομαι - στον εαυτό μου πρώτα και αποκλειστικά - πως θα είμαι εκεί.  Που όταν μου ρίχνουν τα ασφυξιογόνα , είτε τα ΜΑΤ, είτε οι 155, είτε οι εντολοδόχοι τους, είτε ο ίδιος μου ο εαυτός, την ώρα που νιώθω να μου κλέβουν την ανάσα, με τη σειρά μου εγώ θα κλέβω κάτι.... από τα σύννεφα.


υγ2: προς διευκόλυνση του κου Παπουτσή: ο πλέον γνωστός άγνωστος, στην πρώτη γραμμή που ξεκίνησε τα γεγονότα προχθές, ήταν ο Λουκάνικος (που εξαιτίας των - γαμώ το κερατό μου - ΜΑΤ, δεν πρόλαβα να φωτογραφήσω)...
 


7

"πάρε ένα δωράκι..."

Κι ύστερα σου λένε ότι δημοκρατία δίχως δικαιοσύνη δεν υπάρχει ...
(ξερω κι άλλο ένα με τον Τοτό, να το πω;) 

γράμμα του Φώτη Δήμου από τις φυλακές Κορυδαλλού:

"Ονομάζομαι Φώτης Δήμος, είμαι 21 ετών και σπουδάζω στο ΤΕΙ Αθήνας στο τμήμα Ιατρικών Εργαστηρίων. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού εξαιτίας των ψευδών κατηγοριών που μου προσάπτουν δύο άντρες των ΜΑΤ.

Όλα ξεκίνησαν την Τετάρτη 11 Μαίου. Εγώ με τρεις φίλους μου αποφασίσαμε να κατέβουμε στην πορεία να διαδηλώσουμε. Ξεκινήσαμε από το Γαλάτσι όπου διαμένουμε και κατεβήκαμε στο κέντρο. Ξεκινήσαμε την πορεία διασχίζοντας την Πατησίων, ανεβαίνοντας τη Σταδίου και τέλος φτάσαμε στο Σύνταγμα.

Κατεβαίνοντας την οδό Πανεπιστημίου τελειώνοντας την πορεία, ξαφνικά ακούγονται κρότοι και φασαρία από πίσω μας και μέσα σε δευτερόλεπτα επικρατεί πανικός. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ που ήταν παραταγμένες αριστερά και δεξιά της Πανεπιστημίου, επιτίθενται στους διαδηλωτές και γίνεται τεράστια χρήση χημικών. Όλοι τρέχαμε πανικόβλητοι.

Κάποια στιγμή σκοντάφτω και με το που σηκώνομαι κάνω δυο βήματα και άντρες των ΜΑΤ αρχίζουν να με ξυλοκοπούν με κλοτσιές στο κεφάλι και όλο μου το σώμα, ψεκάζοντας με ταυτόχρονα με χημικά στο πρόσωπο. Στη συνέχεια με τραβάν στο πεζοδρόμιο και μου φοράν χειροπέδες.

Τότε ένας άνδρας των ΜΑΤ μου φέρνει ένα σακίδιο λέγοντας μου «τι είναι αυτό ρε;». Εγώ του απαντώ πως δεν είναι δικό μου, εγώ δεν είχα τσάντα. Ανοίγει το φερμουάρ μπροστά μου και βλέπω ότι το σακίδιο είχε μέσα μπουκάλια. Με παίρνουν από κει και αρχίζουμε να κατεβαίνουμε την Πανεπιστημίου.

Καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής μέχρι το περιπολικό φώναζα πως η τσάντα δεν είναι δική μου και η μόνη απάντηση που πήρα ήταν «Δεν πειράζει, δωράκι από μας». Κάθε φορά που έβλεπαν κάμερες έλεγαν «Παιδιά μην τον χτυπάτε μας βλέπουν οι κάμερες».

Κάπως έτσι τελειώνει ο ένας εφιάλτης και αρχίζει ένας άλλος, κλεισμένος μέσα σ’ένα κελί στις φυλακές Κορυδαλλού χωρίς να έχω κάνει απολύτως το παραμικρό. Χωρίς να έφταναν όλα αυτά με κατηγορούν ότι τους πετούσα πέτρες, ότι φορούσα αντιασφυξιογόνο μάσκα και ότι αντιστάθηκα κατά τη σύλληψη μου με κλοτσιές, ενώ το μόνο που είχα μαζί μου ήταν μια ιατρική μάσκα που την είχα πάρει από το σπίτι μου από φόβο μην ρίξουν χημικά όπως είχαν και άλλοι πολλοί διαδηλωτές. Και παρόλο που βγήκαν τα αποτελέσματα από τη δακτυλοσκόπηση στα μπουκάλια και δεν βρέθηκαν αποτυπώματα, εγώ είμαι ακόμα σ’ ένα κελί…

Όταν διάβαζα τις καταθέσεις των αστυνομικών δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Μέσα μου υπήρχε ένα μεγάλο γιατί. Γιατί να με μισούσαν τόσο ενώ δεν τους είχα κάνει τίποτα; Γιατί όλα αυτά;

Στο περιστατικό στο Ρέντη στις 3 Μαρτίου που σκοτώθηκαν δύο αστυνομικοί είχα πάει εθελοντικά να δώσω αίμα. Πώς με κατηγορούν πως κατέβηκα στην πορεία για να τους επιτεθώ; Είμαι κατά της βίας. Κατέβηκα στην πορεία για να διαδηλώσω ειρηνικά. Είμαι αθώος και δεν θα σταματήσω να το φωνάζω.

Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω ότι έχω και το χρέος να μάθει ο κόσμος τι είναι ικανοί να κάνουν προκειμένου να σταματήσει ο κόσμος να διεκδικεί. Αυτό που συνέβη σε μένα μπορεί να συμβεί στον καθένα. Στη ζωή δυστυχώς ή ευτυχώς συμβαίνουν τα πιο απίστευτα πράγματα.

Δεν πρέπει να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον όσο και αν προσπαθούν να πνίξουν τις φωνές μας και να μας τρομάξουν. Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν έγινε. Γιατί αν δεν προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιοι τότε ποιος θα το κάνει;

Με εκτίμηση,

Φώτης Δήμος"
2

τι είναι η επανάσταση; ένα εκατομμύριο τσιμπήματα μέλισσας, ένα εκατομμύριο αξιοπρέπειες



Η επανάσταση επείγει περισσότερο από ποτέ. Είναι προφανές.

Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να συλλάβουμε την επανάσταση είναι μέσα από τις ρωγμές στην υφή της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Μέσα από την αναγνώριση, δημιουργία, επέκταση, τον πολλαπλασιασμό και τη συμβολή χώρων ή στιγμών άρνησης-και-δημιουργίας, χώρων ή κινημάτων όπου ο κόσμος λέει «ΟΧΙ! ¡Ya basta! Εδώ όχι· εδώ δεν θα υποτάξουμε τις ζωές μας στην κυριαρχία του κεφαλαίου, εδώ θα κάνουμε αυτό που θεωρούμε απαραίτητο ή επιθυμητό!»

Η επανάσταση βρίσκεται απαραίτητα στα διάκενα. Είναι άκρως απίθανο η κατάργηση του καπιταλισμού να συμβεί ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο.

Αυτό το χαρακτηριστικό της επανάστασης έχει, στο παρελθόν, επισκιαστεί από την παράλογη ιδέα ότι κάθε κράτος αποτελούσε τη δική του κοινωνία, αντί να θεωρηθεί πως κάθε κράτος δεν είναι παρά ένα κομμάτι της παγκόσμιας καπιταλιστικής κοινωνίας.

Εάν αποδεχτούμε πως η επανάσταση περιορίζεται στα διάκενα, τότε ποια είναι τα σχετικά διάκενα, ποιοι οι σχετικοί χώροι; Πολλοί επαναστάτες αντιλαμβάνονται το κράτος ως έναν τέτοιο χώρο. Αυτό, ωστόσο, έχει το μειονέκτημα ότι το κράτος είναι μία μορφή οργάνωσης που αναπτύχθηκε για να υποστηρίξει το κεφάλαιο και για να εμποδίζει τον κόσμο από το να προσδιορίζει την ίδια του τη ζωή. Τόσο από την ιστορία του περασμένου αιώνα όσο και από το θεωρητικό συλλογισμό, προκύπτει πως είναι αδύνατο να δημιουργηθεί μία αυτοπροσδιοριζόμενη (ή κομμουνιστική) κοινωνία μέσα από μία μορφή οργάνωσης που έχει σχεδιαστεί για την καταπίεση του αυτοπροσδιορισμού. Η ριζική μεταμόρφωση της κοινωνίας μέσα από το κράτος δεν είναι δυνατή.

Όταν φανταζόμαστε τις ρωγμές στην καπιταλιστική κυριαρχία, είναι προτιμότερο να τις σκεφτόμαστε υπό όρους μη κρατικούς. Αυτές οι ρωγμές υπάρχουν σε πολλές μορφές ανά τον κόσμο. Ίσως είναι εδαφικές: «εδώ, σ’ αυτόν το χώρο (τη ζούγκλα Λακαντόνα στην Τσιάπας, ένα εργοστάσιο υπό κατάληψη ή ένα εναλλακτικό καφέ) δεν θα δεχτούμε τη λογική του κεφαλαίου· εδώ θα δημιουργήσουμε άλλες κοινωνικές σχέσεις». Ίσως υπάρχουν και ρωγμές στο χρόνο: «εδώ, σ’ αυτό το δρώμενο, όσο βρισκόμαστε μαζί, θα κάνουμε τα πράγματα με τρόπο διαφορετικό, θ’ ανοίξουμε παράθυρα προς έναν άλλο κόσμο». Ή ίσως σχετίζονται με συγκεκριμένες δραστηριότητες ή πόρους: «στο ζήτημα του νερού ή του software ή της εκπαίδευσης, θ’ αγωνιστούμε για να αποκλείσουμε την κυριαρχία του χρήματος και του κεφαλαίου, αυτές οι δραστηριότητες πρέπει να υπάγονται σε μία διαφορετική λογική.

Ο θάνατος του καπιταλισμού δεν θα είναι το αποτέλεσμα μιας μαχαιριάς στην καρδιά, θα προκύψει από ένα εκατομμύριο τσιμπήματα μέλισσας. Αυτά τα τσιμπήματα είμαστε εμείς.

Το ένα εκατομμύριο τσιμπήματα είναι ένα εκατομμύριο αξιοπρέπειες. Οι χώροι ή οι στιγμές της άρνησής μας είναι στιγμές δημιουργίας, στιγμές κατά τις οποίες κάνουμε αυτό που θεωρούμε απαραίτητο ή επιθυμητό. Χειραφετούμε την εξουσία-για μας από την εξουσία-επί που την κρατάει δέσμια. Καθώς καταστρέφουμε την καπιταλιστική κοινωνικότητα (επειδή εκείνη μας καταστρέφει), δημιουργούμε μία άλλη κοινωνικότητα που βασίζεται στο συλλογικό προσδιορισμό του πράττειν μας. Η απελευθέρωση-και-δημιουργία της εξουσίας μας-για, αποτελεί τον πυρήνα της κομμουνιστικής επανάστασης. Είναι, επίσης, απαραίτητη ως μέσο για την αντιμετώπιση της απειλής της υλικής φτώχειας: με αυτήν ανταμείβεται η αξιοπρέπεια σε μία κοινωνία που βασίζεται στην άρνηση της αξιοπρέπειας.

Οι αξιοπρέπειές μας είναι πέτρες που διαπερνούν το κρύσταλλο της καπιταλιστικής κυριαρχίας. Δημιουργούν τρύπες, αλλά όχι μόνο· δημιουργούν ρωγμές που εξαπλώνονται. Η κίνηση είναι ουσιώδης. Το κεφάλαιο προσπαθεί συνεχώς να γεμίσει τις ρωγμές, να απορροφήσει εκ νέου τις εξεγέρσεις μας· η εξέγερσή μας, για να παραμείνει ζωντανή, πρέπει να κινείται πιο γρήγορα από το κεφάλαιο. Ένας αυτόνομος χώρος που δεν εξαπλώνεται, που δεν μετατρέπεται σε ρωγμή, διατρέχει τον κίνδυνο να μεταμορφωθεί στο αντίθετό του, σε έναν θεσμό.

Ο καπιταλισμός είναι γεμάτος ρωγμές, μικρές (η επαναστατικότητα που βρίσκεται μέσα σε όλους μας ή μία ομάδα ανθρώπων που ενώνεται για να δημιουργήσει έναν αντικαπιταλιστικό χώρο) και μεγάλες (η ζούγκλα Λακαντόνα, το κίνημα στη Βολιβία, οι αναταραχές και οι αρνήσεις στη Γαλλία). Κάποιες φορές είναι τόσο μικρές ή τόσο φαινομενικά «απολιτικές» που δεν τις αναγνωρίζουμε. Η επανάσταση ξεκινά με την αναγνώριση των ρωγμών που ήδη υπάρχουν, και αναπτύσσεται με τη δημιουργία, την εξάπλωση, τον πολλαπλασιασμό και τη συμβολή νέων ρωγμών. Η συμβολή εξαρτάται περισσότερο από ωστικά κύματα και αντηχήσεις, παρά από επίσημες οργανωτικές δομές.

Η επανάσταση μέσα από ρωγμές είναι επανάσταση εδώ και τώρα. Η μαχαιριά στην καρδιά χρειάζεται προετοιμασία, βρίσκεται πάντα στο μέλλον. Τα εκατομμύρια τσιμπήματα μέλισσας, οι εκατομμύρια αξιοπρέπειες υπάρχουν εδώ και τώρα. Το ζήτημα δεν είναι πώς θα χτίσουμε το κίνημα για το μέλλον, αλλά πώς θα σπάσουμε τις καπιταλιστικές κοινωνικές σχέσεις εδώ και τώρα. Ρήξη, άρνηση-και-δημιουργία εδώ και τώρα: αυτή είναι η πρόκληση της επανάστασης.

Η παλιά έννοια της επανάστασης βρίσκεται σε κρίση επειδή σε κρίση βρίσκεται και η βάση της, η αφηρημένη ή αλλοτριωμένη εργασία. Η παλιά έννοια ήταν η επαναστατική θεωρία του εργατικού κινήματος, του αγώνα της αμειβόμενης εργασίας (ή της αφηρημένης εργασίας) ενάντια στο κεφάλαιο.

Ο αγώνας του ήταν περιορισμένος γιατί η αμειβόμενη εργασία είναι το συμπλήρωμα του κεφαλαίου και όχι η άρνησή του. Η κρίση του εργατικού κινήματος (και της ίδιας της αμειβόμενης εργασίας) οδηγεί σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο ταξικής πάλης: στην πάλη του πράττειν ενάντια στην αμειβόμενη εργασία (και, επομένως, ενάντια στο κεφάλαιο). Αυτή η νέα και βαθύτερη ταξική πάλη είναι που αναζητά έναν τρόπο να πορευθεί, πρακτικά και θεωρητικά. Είμαστε η κρίση της αφηρημένης εργασίας, η κρίση της αμειβόμενης εργασίας, είμαστε η εξέγερση του πράττειν ενάντια στον αλλότριο προσδιορισμό, είμαστε η ώθηση του πράττειν προς τον αυτοπροσδιορισμό. Είμαστε, με άλλα λόγια, η υπερχείλιση της δημιουργικότητας από τα δεσμά της εργασίας. Είμαστε, ταυτόχρονα, η απάντηση και η ερώτηση μιας νέας ταξικής πάλης· στη σωστή σειρά: πρώτα η απάντηση και ύστερα η ερώτηση.

Οι δυσκολίες αυτής της προσέγγισης είναι εμφανείς: αυτό το σημείο μπορεί να αφεθεί με ασφάλεια στον αναγνώστη. Ωστόσο, δεν βλέπω άλλο τρόπο. Το να παραιτηθούμε από την επανάσταση δεν αποτελεί επιλογή.

Ρωτώντας περπατάμε.

(το κείμενο το βρήκα εδώ)
4

ζωή


 
μια εικόνα
έτσι δίχως λόγια
ίσα για να τσιγκλίσει τη μνήμη 
της αιτίας και του τρόπου

(φωτο: δελφίνι έμβρυο στην κοιλιά της μαμάς του)
11

τηλεγραφικά

Το κέντρο της Αθήνας αλλάζει. Στοπ.  Το "σκούρο" φεύγει. Στοπ. 

"Πράσινο" περιπατητικό και "μπλέ" μηχανοκίνητο βάζει χρώμα στην άχρωμη ζωή των πολιτών. Στοπ. Θα γίνουμε παράδεισος. Στοπ.


Αποτελέσματα εγγυημένα. Στοπ. Πείρα και στελέχωση από έμπειρο προσωπικό και συνεργάτες. Στοπ.


 Συνέπεια κι εμπειρία συντονιστή. Στοπ;;;;;



(απαραίτητη διευκρίνηση:  αν ξημερώσει και λείπει η Ακρόπολη - ξηγημένοι - δεν την έφαγα εγώ, αλλού ψάχτε να την βρείτε)
3

εξομολόγηση

Είμαι άνθρωπος.  Δίχως το "α" κεφαλαίο.  Δίχως να εκπληρώνω την ετυμολογία της λέξης. Έτσι απλά. Γιατί κάπως πρέπει να προσδιοριστώ για να υπάρξω.  Ανάγκη βέβαια που πάλι προκύπτει απ' το γεγονός ότι ανήκω στο συγκεκριμένο είδος.

Δεν ξέρω γιατί γεννήθηκα έτσι, ούτε και γιατί δεν είμαι κάτι άλλο.
Βρέθηκα σ' ένα σώμα - έτσι έμαθα να το λέω - που καθώς δεν ήταν μόνο του, έπρεπε κάπου να οριοθετήσει τόπο.
Βρέθηκα να νιώθω και να σκέφτομαι, όλο και περισσότερα όσο περνούσε ο χρόνος.  Και πάλι έπρεπε να βρω τον τόπο μου ανάμεσα στους άλλους. 

Αυτό τότε μου το είπαν "κοινωνία".
Και τον τρόπο που το φως ανάσταινε στο γύρω μου τα χρώματα - τα μέσα και τα έξω από τα μάτια μου - μου τον είπανε "πατρίδα".

Δίχως να καταλάβω κι ούτε στ' αλήθεια να θυμάμαι, το πότε, το πως και το γιατί, έμαθα πως ο νόμος είναι αυτό που θα χάραζε τα όρια στο πως υπάρχω.  Πολλές ήταν οι φορές που αυτό δεν το κατάλαβα. Είτε γιατί οι εξηγήσεις που μου δώσανε δεν ήτανε κατανοητές, είτε γιατί αυτό που ένιωθα να με τραβά απ' το μανίκι δεν χώραγε σ' αυτούς.
Και τότε έμαθα το τι σημαίνει τιμωρία.
Στο σώμα αρχικά, καθώς αυτό ήταν το πιο χειροπιαστό μου σύνορο. Και στο ότι ένιωθα έπειτα.

Και τότε ήταν - πάλι χωρίς να το πολυκαταλάβω - που άρχισε το δίκιο να με απασχολεί.  Κι εκεί ήταν που  μάλλον την έχασα την μπάλα. Οι άνθρωποι - αυτούς που αναγνώριζα σαν όμοιούς μου δηλαδή - ξεκίνησαν να με πολιορκούν.  Γιατί το μόνο δίκιο που εκάτεχα δεν ήταν άλλο παρά τ' ότι γεννήθηκα. Άνθρωπος ανάμεσα σ' ανθρώπους.

Κι έπειτα ήρθε ο χρόνος. Μέτρο του είδους μου κι αυτό.
Και έχασα και την έκπληξη. Αλλά και τη χαρά. 
Και ξέχασα.
Πως "κοινωνία" δεν είναι παρά ο τόπος ο δικός μου - όσος κι αν είναι - που χώρεσα το νου μου και το σώμα μου, αλλά και την ψυχή μου.

Και ήταν τότε που έμαθα ότι με την ψυχή μου παίζουν.  Δεν ξέρω ποιοι, δεν ξέρω πως. Αν το κατείχα θα με έγραφα σαν άνθρωπο με το "α" κεφαλαίο.  Δεν το 'χω καταφέρει.

Ξέρω μονάχα πως το δίκιο που στα χέρια μου κρατώ είναι το ότι γεννήθηκα.  Ούτε πιο λίγο ούτε και πιο πολύ απ' τους υπόλοιπους.  Με σκέψη και ψυχή.

Δεν ξέρω, ούτε ποιος νόμος ούτε ποιο δίκιο μπορεί να με χωρέσει.  Ξέρω όμως ότι πρέπει την κούτρα μου να ξύσω και να θυμηθώ... γιατί αφέθηκα εδώ.  Κι αν πράγματι με πονάει το "α" εκείνο, στη λέξη άνθρωπος, από μικρό να το αλλάξω σε μεγάλο.

Τις μάχες με μάθαν να μισώ, ίσως για να ξεχάσω.... πως κι η ανάσα δεν είναι άλλο παρά αυτό.
Και η χαρά το ίδιο....
0

οι ρήτορες

"...πότε θα βγει να σκούξει κάποιος...
αυτός ο κόσμος είναι σάπιος" 
                                              (Ν. Γκάτσος)



υγ: σα σήμερα το 1991 πέθανε ο Νίκος Γκάτσος
6

τι θα γίνω όταν μεγαλώσω

ούτε ξεκίνησα ούτε είμαι και πολύ διαφορετικό από σας
σπόρος κι αγκαλιά είμαι




και τσουπ!  να 'μαι και ξετρύπωσα

σα μεγαλώσω θα γίνω μαρουλάκι, νομίζω μου πάει περισσότερο στην ψυχοσύνθεσή μου


εγώ πάλι για μπρόκολο με κόβω, είναι θέμα παραστήματος


όσο για μένα, μπορεί τώρα μικρούλα να είμαι και να με κοροϊδεύεται, αλλά δεν θα πιστεύετε στα μάτια σας σαν γίνω τσαχπίνα κατακόκκινη ντομάτα


κι εγώ όσο κι αν δε με πιάνει το μάτι σας θα γίνω ένα κολοκύθι να..... με το συμπάθιο

5

μεσημεριανό διάλειμμα

Εξάρχεια. Μεσημέρι.
- "Μέχρι δίπλα πετάγομαι κι επιστρέφω αμέσως"

Αυτό το "δίπλα" όμως πόσο μακρινό είναι,
κι αυτό το "αμέσως" πόσο  χρόνο στ' αλήθεια κρύβει
σε κανέναν ποτέ δε θα το μαρτυρήσω...




 



...και πράγματι δίπλα πετάχτηκα, κι αμέσως γύρισα.

Ούτε που κατάλαβε κανείς ότι έλειψα από το γραφείο...

3

α... ρε Θανάση





πως αλήθεια αποχαιρετάς ένα παιδί;
την αθωότητα και την καθαρότητα που κόβει σα μαχαίρι;

τόσα αντίο μαζεμένα...
φυραίνει της ψυχής μας η κλωστή

α... ρε Θανάση...
4

η Βιολέτα - Λέτα και η Παπαρούνα - Ρούνα (επανάληψις, μέρα που 'ναι)



(άμα κάνεις κλικ μπορεί και να διαβάσεις)



2

η προίκα

Εντάξει, αμφιβολία δεν υπάρχει ο γάμος έγινε.
Όλα τα προικοσύμφωνα μέχρι τελείας αψεγάδιαστα.  Σύμφωνα με τους κανόνες του "δικαίου".
Και πως άλλωστε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού το δίκιο και η τσίπα ήταν τα πρώτα που μπήκανε στο ζύγι, για να γραφτεί επάνω τους η βρώμικη γραφή της προίκας της ανίερης.

Μόνο ένα δεν εγράφη.  Πως ο γαμπρός στο επάγγελμα ήτανε νταβατζής.  Και πως ο πατέρας ποτέ του δεν ενοιάστηκε αν το κορίτσι του θα καταλήξει πόρνη.


8

ομίχλη



μια βόλτα στην ομίχλη.
έτσι δίχως λόγο.
μόνο και μόνο για να νιώσεις την υγράδα της στην ανάσα.
ίσως και για να μετρήσεις φόβους που η θολούρα -αυτή του μυαλού - ανασταίνει
ίσως γιατί πάντα απέφευγες τους καθρέφτες, αυτούς που σα μαχαιριά σου μαρτυρούσαν τη φτιαξιά σου και η ομίχλη πάνω τους σεντόνι

ίσως πάλι γιατί, ακόμα μέσα σου, βαθιά, πιστεύεις πως σαν η ομίχλη σηκωθεί θα λάμψει ο τόπος


8

έκθεση: "πως πέρασα το πάσχα"

Το πάσχα είναι μια ωραία εποχή.
Μου αρέσει πολύ γιατί πηγαίνουμε στο χωριό κι από ότι λέει κι η μαμά θαύματα συμβαίνουν συνέχεια. Ακόμα και πριν καν μπούμε στο αυτοκίνητο για να φύγουμε.
- "Θα είναι θαύμα αν χωρέσουν όλα αυτά στο πορτ μπαγκαζ!" και πάντα χωράνε

Από θαύμα δεν γίναμε κουβάρι με τον λεβέντη που θεωρεί τον εαυτό του τέτοια οδηγάρα που μπορεί να κάνει σφίνες ακόμα κι εκεί που δεν χωράει (αυτό το θαύμα συνοδεύτηκε και με ένα σωρό καντήλια που κατέβασε η μαμά - σε απόλυτη αρμονία με το κλίμα των ημερών - και κάτι άσεμνες χειρονομίες πρέπει να ομολογήσω)

Θαύμα μάλλον έγινε, επίσης, και τόσο ο επιτάφιος όσο και η ανάσταση ήταν πιο "ουάουου" από όσες έχω δει. Τι βεγγαλικά, τι στολισμοί, τι μεγαλεία... πολύ μου άρεσαν.
Η μαμά μου, δεν κατάλαβα μόνο, γιατί συνεχώς στραβομουτσούνιαζε κι όλο κάτι έλεγε για κάποια κρίση - εγώ πάντως, το ορκίζομαι ότι δεν έκανα τίποτα για να την τσαντίσω και να της προκαλέσω καμιά κρίση - κι όλο αναρωτιόταν για το που βρεθηκαν τόσα λεφτά.
Της εξήγησα και 'γώ τότε αυτό που άκουσα στην τηλεόραση.  Ότι δηλαδή είναι ένας καλός κύριος - Καλλικράτη νομίζω τον λένε - που είναι τόσο καλός και που έχει λεφτά και που τα δίνει στην αρχή στον παπά για να αγοράσει τον αναπτήρα με το άγιο φως και μετά στον δήμαρχο για να φτιάξει υπερπαραγωγή.

Αφού λοιπόν ακούσαμε το "Χριστός  Ανέστη" η μαμά μου  - ακόμα στραβομουτσουνιασμένη, γιατί άραγε, αφού εγώ της εξήγησα - είπε να φύγουμε και να γυρίσουμε σπίτι.  Αυτό αποδείχθηκε πραγματικά δύσκολο, καθώς μαζί με μας το ίδιο έκαναν κι όλοι σχεδόν που ήταν στην εκκλησία.  Καβάλησαν λοιπόν τα αυτοκίνητά τους κι έγινε το έλα να δεις.  Τόσα τζιπ μαζεμένα δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου.

Την άλλη μέρα το πρωί ο γείτονας μας ξεκούφανε με τη μουσική του.  Σε λίγο άρχισε να έρχεται και μια τσίκνα και που όταν ρώτησα, πάλι τη μαμά μου, μου είπε πως ήταν το αρνάκι που έπαιζα προχθές.  Μου ήρθε να βάλω τα κλάματα αλλά κρατήθηκα γιατί εγώ τώρα έχω μεγαλώσει.

Έτσι πέρασα εγώ φέτος το πάσχα.  Ήταν πολύ ωραία.  Ελπίζω έτσι να το ξαναπεράσω και του χρόνου.



7

"...δίπλα ο Ιούδας κλαίει σκυφτός..."

πες λέει πως στη ζωή σου εσυνάντησες πλάσμα ή τόπο που ελάτρεψες πιότερο κι απ' την πάρτη σου
πες πως με όρκο δέθηκες, τη ζωή σου ν΄απιθώσεις στα χέρια του
πες πως τίποτα δεν είναι που δε θα 'κανες για κείνο

πες πως αυτό κοιτώντας σε ίσα στα μάτια, σου 'λεγε πως μόνο "προδίδοντας"
το τάμα της αγάπης σου θα εκπληρώσεις

για πες μου τότε τι θα έκανες; και τι από τα δύο θα ήσουν;
προδότης ή έσχατος τιμητής;
5

τ' απαγορευμένα


"χα!! ναι ρε σε τσάκωσα!
μην το γελάς καθόλου σε είδα  που στα μουλωχτά πρωί πρωί μάζευες χαμομήλι...
πέντε γραμμάρια και δε βγάζω άχνα... αλλιώς ξέρεις...."

όχι όχι δεν τα 'παιξα
ούτε και ανανίπτω από όνειρο ψυχεδελικό
αλήθεια σας το λέω - σας το ορκίζομαι - το χαμομήλι, κι όχι μόνο, οσωνούπω επάξια διεκδικεί τη θέση του ανάμεσα στα απαγορευμένα - για μην μιλήσω για το γλυκάνισο ή την αγριάδα... πιστάγκωνα θα με πάνε

τι; ακόμα δε με πιστεύεις;
λοιπόν για να πειστείς
και να μην λες πως τρελάθηκα, από 30 Απριλίου 2011 μπαίνει σε εφαρμογή η THMPD (Traditional Herbal Medicinal Products Directive) της λατρεμένης μας ευρωπαϊκής ένωσης, που ούτε λίγο ούτε πολύ σου λέει ότι το χαμομηλάκι του αγρού είναι μείζων εχθρός για τη δημόσια υγεία
ενώ το άλλο, το ελεγμένο από την αξιόπιστη, αξιοσέβαστη και πάνω απ' όλα ανιδιοτελή και ανθρωπιστική φαρμακοβιομηχανία είναι "καθαρό"

λοιπόν,
ανασκουμπώσου, βγες στο χέρσο και καθάρισε τ' απαγορευμένα
ξέχασε τη γιαγιά σου που σε πότιζε αφέψημα ρίγανης σαν είχες αδειάσει όλο το ψυγείο με τα παγωτά της "άστυ"
και σφύρα αδιάφορα....

υγ: φήμες λένε ότι και το σκόρδο θεωρείται θεραπευτικό....
όχι κύριε αν μου βάλεις χέρι και σ' αυτό εγώ βγαίνω στο βουνό


0

μετά

το μετά...
που πάντα έρχεται
σ' ότι που πέρασε και καν λες δεν υπήρξε
σ' ότι που πέρασε σφάζοντας την ανάσα

το μετά...
κατοπτρισμός ανήλεος
για να σου μαρτυρήσει ποιο ζύγι εδιάλεξε η ψυχή
θύρα στιγμή να στήσει

το μετά...
ίσως ένα χαμόγελο, ή ένα δάκρυ ίσως
ή ίσως πάλι ένας θυμός και έρεβος και χάος
ή ίσως ένα τίποτα

το μετά...
τα σωθικά μου εξέσκισε, θεριεύοντας σαν σπόρος εχθρικός
μιάς γέννας πόνος κι έρωτας και θάνατος
χρόνου βλαστοί δεν είναι


"ας ήτανε το όνειρο να βγει.."

λάθος μέρα; λάθος όνειρο; μιας και μόνο για τα όνειρα τα κυριακάτικα λένε πως βγαίνουν;
τι να σας πω κι εγώ δεν ξέρω...

το μεγάλο μας τσίρκο

"Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω
περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.
Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε
και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,
οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.
Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν
από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,
αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες
και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα
και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει
το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.
Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες
με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.
Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί
προσμένουν κάτι νέο να φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί."

Ιάκωβος Καμπανέλλης (3/12/1922 - 29/03/2011)
2

νυν και αει

θες που με αυτό μεγάλωσα
θες που -ποιος ξέρει γιατί - ο Γκάτσος υπήρξε το alter ego μου (αλήθεια ποιος ξέρει ότι κατόπιν δικής του επιθυμίας δεν θάφτηκε σε κανένα Α' νεκροταφείο αλλά σε μια πλαγιά πάνω από το χωριό του
κι ότι ο τάφος του αφέθηκε έρμαιο στις φωτιές του 2007 στην Αρκαδία)
θες ότι η ερμηνεία αυτής της γυναίκας με καθήλωσε
ή μήπως θες να μου πεις ότι λάθος επέτειο θυμήθηκα...
αυτό το τελευταίο το ορκίζεσαι;
και κυρίως ότι πρόκειται για επέτειο;


3

η μπαλάντα του οδοιπόρου

Βλέπω πλήθος κόσμο να κυλά
μα ψυχή δεν μου χαμογελά
στα κρεβάτια τ΄ άρρωστα παιδιά
και στα δέντρα ξερά τα κλαδιά.

Την αγάπη πέταξα σ΄ ένα βυθό
και το φόβο μου έστρωσα να κοιμηθώ.
Βρίσκω τάφους κι έναν κόσμο
που δεν πονά.
Όπου πάω κι ένα λάθος
με τυραννά.

Ποιος προφήτης τώρα θ΄ ακουστεί
σα φωνή σε στέρνα κλειστή;
Σ΄ έναν κόσμο άδειο κι ορφανό
ποια κραυγή απ΄ τον ουρανό;

Τα πουλιά παράτησα στις ερημιές
και το φως σπατάλησα στις γειτονιές
Δεν τον θέλω και φοβάμαι
το γυρισμό.
Δες ποιος είμαι πού πηγαίνω
για το χαμό.

(Μάνος Χατζηδάκις - Μάνος Ελευθερίου)




6

κυριακάτικη βόλτα


- εαρινή ισημερία σήμερα...
- ναι ξέρω

- σε τι χάλι έχει βρεθεί αυτός ο κόσμος, αυτή η χώρα
- ναι  ξέρω

- πάμε να φάμε τίποτα;
- ναι πάμε

- έφαγε κι ο Πάγκαλος τις αγελαδίτσες του
- ναι τις έφαγε

- χθες το φεγγάρι ήταν πιο κοντά στη γη
- ναι κι αυτό το ξέρω

- και τι χαμός βρε παιδί μου κι αυτός στην Ιαπωνία
- ναι το είδα

- άκουσα κι έναν κηπουρό που έλεγε πως οι πρίμουλες είναι τα πιο εύκολα λουλούδια
- ναι ξέρω

- και στη Λιβύη είδες τι γίνεται;
- ναι είδα

- τι ωραία που μπαίνει η άνοιξη, σε λίγο θα καλοκαιριάσει
ν' ανοίξει η ψυχή μας βρε παιδί μου
- ναι ν' ανοίξει......



6

"μένω κατάπληκτος Μανώλη..."

είναι κάποιοι άνθρωποι που τους χαιρετάς σαν οικογένεια σαν φεύγουν
καθώς με τον τρόπο τους, ήταν εκεί σε στιγμές που σημαδέψαν τη ζωή σου



"Νεκρός βρέθηκε το πρωί της Κυριακής από φίλους του ο καλλιτέχνης Μανώλης Ρασούλης..."



Back to Top