ευτυχώς...

  • υπάρχει σαφής αυξητική τάση του πληθυσμού των αστέγων, περίπου στο 25%, ενώ παράλληλα αλλάζει και το προφίλ των ανθρώπων που διαβιούν στον δρόμο ή σε ανεπαρκείς ή ακατάλληλες συνθήκες στέγασης (πηγή:Κλίμακα)
  • οι άστεγοι, λόγω κρίσης ("νεοάστεγοι"), είναι άτομα παραγωγικών ηλικιών, από 30 έως 45 ετών, αλλά και νέοι με μισθούς των 500 ευρώ που δεν μπορούν να συντητήρουν μια κατοικία, καθώς επίσης και άτομα που έχασαν τη δουλειά τους λίγο πριν απ'τη σύνταξη (πηγή:Κλίμακα)
  • σε σύγκριση με τον "παραδοσιακό πληθυσμό" των αστέγων τα άτομα αυτά έχουν μέτριο ως υψηλό μορφωτικό επίπεδο, δεν παρουσιάζουν άμεσα κάποια προβλήματα ψυχικής υγείας ή κάποια μορφή εξάρτησης(πηγή:Κλίμακα)
  • περίπου 2.000 άνθρωποι προσέρχονται καθημερινά για σίτιση στο κέντρο υποδοχής και αλληλεγγύης του δήμου Αθηναίων.  Σύμφωνα με το κέντρο έχει παρατηρηθεί αύξηση στην προσέλευση κατά 10-15%
"Αν έχουμε κάτι να φοβόμαστε, αυτό δεν είναι η πείνα ούτε η εξαθλίωση των άλλων.  Αλλά το γεγονός ότι σιγά σιγά προσαρμοζόμαστε στην αδυναμία κάποιων συνανθρώπων μας ...κι αναπτύσσουμε οι ίδιοι εκείνο το βαθμό βαναυσότητας, αναισθησίας και βιαιότητας που απαιτείται..."
(Μελίνα Σπαθάρη -LIFO)


ευτυχώς δηλαδή που δεν πτωχέψαμε
που το σοκ και το δέος έπιασαν τόπο
που ο φόβος φύλαξε τα έρμα

έχουμε αλήθεια καταλάβει ότι αυτό που τρομακρατηθήκαμε μην πάθουμε
ήδη συμβαίνει - από καιρό μάλιστα -
το ξέρουν καλά οι ένα εκατομμύριο άνεργοι, οι ηλικιωμένοι και γενικά όποιος κρίνεται ακατάλληλος για "τροφή" στις κοιλιές των αγορών και των τραπεζών
(μας ένοιαξε άραγε ποτέ; κουνήσαμε έστω κι ένα δάχτυλο;)

ευτυχώς λοιπόν
γιατί πως αλλιώς θα μπορούσαν 
οι ιερόσυλοι σαλτιμπάγκοι 
να εκτελέσουν τις περίπλοκες και προσεκτικά προσχεδιασμένες 
κωλοτούμπες τους πάνω στα έδρανα

ευτυχώς μωρέ
γιατί δεν πάθαμε τα χειρότερα
τη  γλιτώσαμε φτηνά
ένα ακόμα κομμάτι απ'την ψυχή μας μόνο στον αργυραμοιβό
και την σκαπουλάραμε....

1 εγύρισαν και είπαν:

Roadartist είπε...

Όσο πληθαίνουν εκείνοι που υποφέρουν
τόσο πιο φυσικά φαίνονται τα δεινά τους. : http://roadartist.blogspot.com/2010/06/blog-post_03.html

Ο Μπρεχτ το περιέγραψε καλύτερα για άλλες εποχές..να όμως που τις ξαναζούμε. Θλίψη. :(

Back to Top