το μεγάλο μας τσίρκο

"Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω
περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.
Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε
και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,
οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.
Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν
από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,
αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες
και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα
και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει
το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.
Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες
με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.
Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί
προσμένουν κάτι νέο να φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,
βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί
τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.
Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνε
το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί."

Ιάκωβος Καμπανέλλης (3/12/1922 - 29/03/2011)
2

νυν και αει

θες που με αυτό μεγάλωσα
θες που -ποιος ξέρει γιατί - ο Γκάτσος υπήρξε το alter ego μου (αλήθεια ποιος ξέρει ότι κατόπιν δικής του επιθυμίας δεν θάφτηκε σε κανένα Α' νεκροταφείο αλλά σε μια πλαγιά πάνω από το χωριό του
κι ότι ο τάφος του αφέθηκε έρμαιο στις φωτιές του 2007 στην Αρκαδία)
θες ότι η ερμηνεία αυτής της γυναίκας με καθήλωσε
ή μήπως θες να μου πεις ότι λάθος επέτειο θυμήθηκα...
αυτό το τελευταίο το ορκίζεσαι;
και κυρίως ότι πρόκειται για επέτειο;


3

η μπαλάντα του οδοιπόρου

Βλέπω πλήθος κόσμο να κυλά
μα ψυχή δεν μου χαμογελά
στα κρεβάτια τ΄ άρρωστα παιδιά
και στα δέντρα ξερά τα κλαδιά.

Την αγάπη πέταξα σ΄ ένα βυθό
και το φόβο μου έστρωσα να κοιμηθώ.
Βρίσκω τάφους κι έναν κόσμο
που δεν πονά.
Όπου πάω κι ένα λάθος
με τυραννά.

Ποιος προφήτης τώρα θ΄ ακουστεί
σα φωνή σε στέρνα κλειστή;
Σ΄ έναν κόσμο άδειο κι ορφανό
ποια κραυγή απ΄ τον ουρανό;

Τα πουλιά παράτησα στις ερημιές
και το φως σπατάλησα στις γειτονιές
Δεν τον θέλω και φοβάμαι
το γυρισμό.
Δες ποιος είμαι πού πηγαίνω
για το χαμό.

(Μάνος Χατζηδάκις - Μάνος Ελευθερίου)




6

κυριακάτικη βόλτα


- εαρινή ισημερία σήμερα...
- ναι ξέρω

- σε τι χάλι έχει βρεθεί αυτός ο κόσμος, αυτή η χώρα
- ναι  ξέρω

- πάμε να φάμε τίποτα;
- ναι πάμε

- έφαγε κι ο Πάγκαλος τις αγελαδίτσες του
- ναι τις έφαγε

- χθες το φεγγάρι ήταν πιο κοντά στη γη
- ναι κι αυτό το ξέρω

- και τι χαμός βρε παιδί μου κι αυτός στην Ιαπωνία
- ναι το είδα

- άκουσα κι έναν κηπουρό που έλεγε πως οι πρίμουλες είναι τα πιο εύκολα λουλούδια
- ναι ξέρω

- και στη Λιβύη είδες τι γίνεται;
- ναι είδα

- τι ωραία που μπαίνει η άνοιξη, σε λίγο θα καλοκαιριάσει
ν' ανοίξει η ψυχή μας βρε παιδί μου
- ναι ν' ανοίξει......



6

"μένω κατάπληκτος Μανώλη..."

είναι κάποιοι άνθρωποι που τους χαιρετάς σαν οικογένεια σαν φεύγουν
καθώς με τον τρόπο τους, ήταν εκεί σε στιγμές που σημαδέψαν τη ζωή σου



"Νεκρός βρέθηκε το πρωί της Κυριακής από φίλους του ο καλλιτέχνης Μανώλης Ρασούλης..."



7

αξιοπρέπεια

Τσακώνομαι μαζί της από μικρό παιδί, απ' όσο θυμάμαι τον εαυτό μου για την ακρίβεια.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι θέλει να πει ο ποιητής.


Θα πει ίσως να κρύβεσαι; και πως όσο καλύτερα αυτό το καταφέρνεις στη μύτη μπαίνεις σε ότι μ' άλλο τρόπο δεν μπορείς να κυριαρχήσεις;

Έρμη Κατίνα...αντίπαλο θανάσιμο  - έρμην σου πρέπει να ομολογήσω -  σε έχρισαν.
Κι ας πάσχισες μια ολόκληρη ζωή, δέος αντίπαλο στον αυθορμητισμό σου που  λίγος πάντα ήταν, αυτήν να αντιτάξεις.

Δεν ξέρω... εμεγάλωσα κι ακόμα δεν κατάλαβα
αν "άξια" είναι τα "πρέπει" μου ή αν "πρέπει" τα "άξιά" μου σα θησαυρό να προστατεύσω.
Αν η ζωή είναι "άξια" σαν τη γεμίζω με "πρέπει" ή αν "πρέπει" με "άξια" να την κρατήσω στα χέρια μου - μιας και τότε μοναχά λογιέται αληθινή.
Κι όμως πάλι μπερδεύομαι.  Γιατί όσο το δεύτερο ακολουθώ τόσο μου λένε πως η αξιοπρέπειά μου χάνεται...
4

bbimbo

"Ζητήθηκε από μια ομάδα μαθητών
να γράψουν μια λίστα
με αυτά που κατά τη γνώμη τους
ήταν τα σημερινά «Επτά θαύματα του κόσμου».
Παρ’ ότι υπήρξαν κάποιες διαφωνίες,
οι περισσότερες γνώμες αφορούσαν τα παρακάτω:

1. Οι Πυραμίδες της Αιγύπτου
2. Το Taj Mahal
3. Το Grand Canyon
4. Το κανάλι του Παναμά
5. Το Empire State Building
6. Η Βασιλική του Αγ. Πέτρου
7. Το Σινικό Τείχος

Ενώ μάζευαν τα γραπτά,
ο δάσκαλος πρόσεξε
ότι μια μαθήτρια δεν είχε τελειώσει ακόμη το γράψιμο.

Τη ρώτησε λοιπόν αν είχε κάποιο πρόβλημα με τη λίστα της.

Το κορίτσι απάντησε
«Ναι, έχω λίγο πρόβλημα.
Δεν μπορώ εύκολα να αποφασίσω, γιατί είναι τόσα πολλά…»

Ο δάσκαλος είπε,
«Πες μας λοιπόν τι έχεις γράψει,
για να δούμε αν μπορούμε να σε βοηθήσουμε».

Το κορίτσι στην αρχή δίστασε,
μα μετά διάβασε:

Πιστεύω ότι τα Επτά Θαύματα του κόσμου είναι…

1. Να βλέπεις


2. Να ακούς


3. Να αγγίζεις


4. Να γεύεσαι


5. Να αισθάνεσαι


6. Να γελάς


7. Και να αγαπάς

Η ησυχία στην αίθουσα ήταν τέτοια που θα άκουγες και μια καρφίτσα αν έπεφτε.


Τα πράγματα που παραβλέπουμε σαν απλά και συνηθισμένα και που τα παίρνουμε για δεδομένα, είναι πραγματικά τόσο εκπληκτικά και άξια θαυμασμού!"

αυτή ήταν η απάντησή σου σε κάποια δικά μου "αγαπώ" τότε...

καλό σου δρόμο όπου κι αν ταξιδέψεις
κι όσο για την σιωπή σου... εκκωφαντικά ηχηρή

όπως λέμε απόκριες


... ή μ' άλλα λόγια
αν το μ.... δε σταθεροποιηθεί
να γ...... δεν πρόκειται

υγ: ο δικός μου πάντως ο χαρταετός έκοψε  καπίστρι πέρσυ
 λέω λοιπόν, να μην πάω γυρεύοντας εφέτος
όπως και να 'χει, καλή τύχη σ' όλους τους επίδοξους πεταχτές και λοιπούς αιθεροβάμμονες!!!
Back to Top