2

επειδή...

είπα κάποτε στο σπλάχνο μου ότι με τη μουσική μπορείς να κάνεις επανάσταση
και μετά το έγραψα σ' ένα ωδείο
κι επειδή από τότε, αν και του αρέσει, με κοιτά με μισό μάτι
κι επειδή του εξήγησα ποιοι είναι αυτοί οι "15 συλληφθέντες" σαν είδε την αφίσα
δεν έχω άλλη επιλογή παρά να πάω


6

κατάσταση πολιορκίας (state of siege)

ο Βαξεβάνης συλλαμβάνεται

συλληφθέντες για την δράση τους ενάντια στα φασισταριά της χρυσής αυγής βασανίζονται στα κρατητήρια της ΕΛΑΣ

Αρβανίτης - Κατσίμη που σχολιάζουν τη συγκάλυψη Δένδια για τους βασανισμούς αυτούς τους τρώει η μαρμάγκα εν ριπή οφθαλμού

ειδικές δυνάμεις στρατού επιβλέπουν την τάξη και τη νομιμότητα στους δρόμους της Θεσσαλονίκης

στις Σκουριές τα ΜΑΤ πετσοκόβουν ανθρώπους - εκτός από το δάσος - και οι εργαζόμενοι της ΕΤ3 μιλούν για απροκάλυπτη δημοσογραφική προπαγάνδα και "φιλικές" βόλτες της αστυνομίας στο κτίριό της.



πείνα, αρρώστια, εξαθλίωση,ταπείνωση στραγγίζουν όλο και περισσότερες γωνιές της πόλης

θυμός υποσυνείδητος, πνιχτός, τρέφεται απ'τις σάρκες της απόγνωσης και του σκυμμένου κεφαλιού

διχασμός ανάμεσα σ' ανθρώπους  που ήδη είναι στο τίποτα

κοστολόγηση όχι μόνο πατρίδας, όχι μόνο αξιοπρέπειας, όχι μόνο ιδανικών, αλλά τιμολόγηση ψυχών στους βωμούς βρυκολακιασμένων συμφερόντων και αιμοσταγών δολοφόνων που μιλούν για ράτσα, για φυλή και για ακόμα σκοτεινότερα μονοπάτια.

αρπακτικά που δεν περιμένουν, εφορμούν σε κορμιά που ακόμα ανασαίνουν....
0

ΟΧΙ

Κράτησα τη ζωή μου
κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας
ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά στη κορυφή του βραδιάζει

Κράτησα τη ζωή μου στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή
μια χαρακιά στο γόνατό σου
τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού
τάχα να μένουν εκεί που φύσηξε ο βοριάς καθώς ακούω
γύρω στη παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή

Τα πρόσωπα που βλέπω δε ρωτούν μήτε η γυναίκα
περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της

Ανεβαίνω τα βουνά μελανιασμένες λαγκαδιές
ο χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ο χιονισμένος κάμπος τίποτε δε ρωτούν
μήτε ο καιρός κλειστός σε βουβά ερμοκλήσια
μήτε τα χέρια που απλώνουνται για να γυρέψουν, κι οι δρόμοι

Κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή
δεν ξέρω πια να μιλήσω μήτε να συλλογιστώ
ψίθυροι σαν την ανάσα του κυπαρισσιού τη νύχτα εκείνη
σαν την ανθρώπινη φωνή της νυχτερινής θάλασσας στα χαλίκια σαν
την ανάμνηση της φωνή σου λέγοντας "ευτυχία"

Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των νερών
κάτω απ' τον πάγο το χαμογέλιο της θάλασσας τα κλειστά πηγάδια
ψηλαφώντας με τις δικές μου φλέβες τις φλέβες εκείνες που μου ξεφεύγουν
εκεί που τελειώνουν τα νερολούλουδα κι αυτός ο άνθρωπος
που βηματίζει τυφλός πάνω στο χιόνι της σιωπής

Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό που σ' αγγίζει
στάλες βαριές πάνω στα πράσινα φύλλα, στο πρόσωπό σου
μέσα στον άδειο κήπο, στάλες στην ακίνητη δεξαμενή
βρίσκοντας ένα κύκνο νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτερά του
δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα

Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει δεν έχει αλλαγή, όσο γυρεύεις
να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια, εκείνους που έφυγαν εκείνους
που χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους σε πελαγίσιους τάφους
όσο ζητάς τα σώματα που αγάπησες να σκύψουν
κάτω από τα σκληρά κλωνάρια των πλατάνων εκεί
που στάθηκε μια αχτίδα του ήλιου γυμνωμένη
και σκίρτησε ένας σκύλος και φτεροκόπησε η καρδιά σου
ο δρόμος δεν έχει αλλαγή, κράτησα τη ζωή μου

Το χιόνι
και το νερό παγωμένο στα πατήματα των αλόγων

(Γ. Σεφέρης -υπεύθυνος ενημέρωσης ανταποκριτών ξένου τύπου κυβέρνησης Μεταξά* - "Επιφάνεια Αβέρωφ") 


*Αξίζει να διαβάσει κανείς στα ημερολόγιά του πως από καθαρή σύμπτωση είπαμε το "ΟΧΙ" στον Άξονα και δεν συμπορευτήκαμε μαζί του (το είπαμε όμως γαμώ το κερατό μου)



τουριστικόν

Μπα... τελικά δεν είμαστε μόνο εμείς οι αχάριστοι, οι ανεπρόκοποι.
Που καταστρέφουμε το "well being" της κοινωνίας μας, που δεν πίνουμε νερό στα αγαθά της ανάπτυξης.

Για δες φίλε μου, υπάρχουν κι άλλοι.
Που είχανε δεν είχανε... πάει τον καταστρέψανε κι αυτοί τον τουρισμό τους.


Τσ τσ ....χάλια κοίτα. 
Μ' αυτά και μ' αυτά ποιος έλληνας τουρίστας πάει τώρα στην Πορτογαλία; Είναι να μπλέκει σε τέτοιες φασαρίες;

(η φωτο προήθλε από την sibilla)
2

βρε λες;;




4

μια εικόνα όλες οι λέξεις


... τι άλλο να προσθέσω
4

"Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στις μητροπόλεις του χάους!..."

Είναι εδώ και καιρό που μέσα στο μυαλό μου μένει να αιωρείται ετούτη η φωτογραφία.
Την μια έσκασε σαν κρότος πιστολιού.
Την άλλη αναδύθηκε τυλιγμένη στη σιωπή μιας πνιγμένης ανάσας.
Τόσο ταυτόσημη. Τόσο εύγλωττη γι' αυτά που κλείδωσαν στον ουρανίσκο και δεν λεν ωσάν ήχος να ξεμυτίσουν.

Με το βλέμα αυτό το όλο χλεύβη προς τον θάνατο. Που δεν κραυγάζει παρά την τρίσβαθη κι ατέρμονη λαχτάρα για τη Ζωή όπως θα έπρεπε να αξιώνεται.  Βλέμα που πια κρεμάστηκε στο πρεβάζι του παραθυριού μας. Σα νεύμα, σα προτροπή και σα Παράκληση: όλα να τα πιάσουμε ξανά από την αρχή....όχι στου νου τον αργαλειό. Μόνο στο κοφτερό το "τώρα".

(φωτό: o Fortino Samano, υπολοχαγός του Emiliano Zapata, στις τελευταίες του στιγμές μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα (1917). Φωτογράφος:  Agustin Victor Casasola)

"...θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς
θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους..." (Οδ. Ελύτης)

"Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στις μητροπόλεις του χάους!..." (Σ. Μετοικίδης)

3

υπό καθεστώς πολιορκίας


Δε λέω μεγαλεία σήμερα το πρωί!

Ήμουν από τους τυχερούς που κατάφερα και μπήκα στο γραφείο - οι υπόλοιποι ζορίστηκαν κομματάκι.
 Έλα μου ντε όμως που υπήρχε ανάγκη να ξαναβγώ.  Κι όχι απλά να βγω, αλλά και να διασχίσω και την πλατεία. Και η πλατεία, και μια ακτίνα τεράστια γύρω από αυτήν, "τελούσε υπό καθεστώς προστασίας". 

Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου δε θέλω άλλη προστασία. Άσε με να πάω στη δουλειά μου, όσο ακόμα την έχω.  Άσε με γιατί προστασία με το στανιό είναι νταβατζιλίκι κι αν εσύ θες να παίξεις τον νταβατζή τότε για μένα μοιραία μένει ο ρόλος της πουτάνας.  Βρε άσε με σου λεω...

"Εισαγγελική διαταγή". 
Μου 'ρθε να βάλω κάτι γέλια. Να κυληστώ στα πατώματα από τον ακατάσχετο γέλωτα.  
Διαταγή από τον ποιον; Από εισαγγελέα;  Να δεις τι δουλειά κάνει αυτός... κάπου το 'χω ακούσει,  αλλά κωλύομαι ετούτη τη στιγμή να θυμηθώ.  Το σίγουρο πάντως είναι πως σαν κομήτης πάντα εμφανίζεται κάθε που πρέπει να "μπει γύψος" και να "εγχειριστεί ο ασθενής".  Για όλα τα υπόλοιπα μην τον είδατε μην τον απαντήσατε.

Για άλλη μια φορά έγινε επίδειξη προκλητικής δύναμης και φασιστικής επιβολής - πράγματα συνηθισμένα πια σε όποιον κινείται στο κέντρο της πόλης - στον χώρο που κάποιοι εσκεμμένα τον θέλουν να τον συντηρούν ως αρένα αντιπαρέθεσης.

Πάντως ένα πράμα - όχι δύο - είναι σίγουρα.  Το ένα είναι ότι έχουμε χούντα με κάθε τρόπο και μέθοδο προστατευόμενη και το δεύτερο ότι όσοι νταβατζίδες κι αν βγουν στο δρόμο όχι εγώ πουτάνα ΔΕΝ γίνομαι.

Ανέτρεξα το λοιπόν κι εγώ στον τιμοκατάλογο (ΦΕΚ 888/Β/21.3.2012) κι αρχίζω από σήμερα κιόλας τις οικονομίες.... 





6

αλλοίμονο...

Νύχτα.
Συνήθως νύχτα.  Κάπου αρχές του '70.
Το ταξίδι μακρύ.  Πάνω από 5 με 6 ώρες.
Στο πίσω κάθισμα ενός Lada.  Κουλουριασμένη.  Αγκαλιά με μια καρώ κουβέρτα, να παλεύω την παγωνιά και την ναυτία. Κι ο Κωλοσούρτης να μοιάζει ατελείωτος.
Χρονών πέντε, έξι ίσως και λιγότερο.  Στο καθισμα το μπροστά ο πατέρας μου.
Μ' ένα καρέλια στο ένα χέρι και το τιμόνι στο άλλο - να δείχνει τόσο παράταιρα στα αργασμένα χέρια.
Και το τσαντάκι το γεμάτο με κασέτες.  Ακόμα το φυλάω. Σα θησαυρό. Ίδιο κι απαράλλαχτο.

Βγάζω απόψε την ίδια κασέτα από 'κείνο το τσαντί.
 Ίδια γεύση από νύχτα, κρύο, δρόμο και στροφιλίκι.

Και μια υποψία φόβου.  Πως πια οι αποχαιρετισμοί γίναν ευθείες...

"Αλλοίμονο σ' αυτούς..."


0

"μόνο η σιωπή είναι ντροπή" (ξανά)


"Πατέρα, ναι, με φυλακίσανε
μη φοβηθείς το έγκλημά μου να το πεις
το έγκλημα τους αδικημένους όλους ν' αγαπώ
Μόνη ντροπή είν' η σιωπή

Κι άσε με τώρα να σου πω τι απέναντί μας είναι
μια τέχνη που στους αιώνες μέσα έζησε

Πέρνα τα χρόνια και θα δεις
'κείνο που όλη την Ιστορία μαύρισε

Ο "νόμος" απέναντί μας είναι
με δύναμη κι απέραντη εξουσία
ο "νόμος" είν' απέναντι
Η αστυνομία ξέρει πάντα πως κάποιον να τον κάνει
ένοχο ή αθώο
Η αστυνομία είναι απέναντι
κι εκείνα τα αναίσχυντα τα ψεύδη που πάντα λένε οι άνθρώποι
με το χρυσάφι μόνη ανταμοιβή
κι είν' το χρυσάφι απέναντι

Μας κυνηγά το μίσος για τη ράτσα
και το απλό... ότι είμαστε φτωχοί

Πατέρα μου αγαπημένε, φυλακισμένος είμαι 
μα μη ντραπείς στιγμή το έγκλημά μου να το πεις
αγάπης κι αδερφοσύνης έγκλημα
και ναι μόνη ντροπή να ξέρεις είναι η σιωπή

Παρέα μου έχω την αγάπη μου, την αθωότητά μου
εργάτες και φτωχούς
Για όλα αυτά είμαι ασφαλής και δυνατός
κι είν' η ελπίδα πια δικιά μου
Δεν χρειάζεται λεφτά η ανταρσία, η επανάσταση
αντί γι' αυτά
τη φαντασία και την απαντοχή, το φως και την αγάπη θέλουν
και τη φροντίδα για ότι ανασαίνει

Ποτέ κλοπή και σκοτωμός
μόνο κομμάτι της ζωής και της ελπίδας να 'σαι

Κι είναι το ξύπνημα που από άνθρωπο σε άνθρωπο πηγαίνει
και από καρδιά σ' άλλη καρδιά

Και ναι σαν τ' άστρα πια κοιτάζω ξέρω
πως της Ζωής παιδιά εγίναμε

Ο θάνατος είναι μικρός
(στίχοι: Joan Baez)

ΥΓ: γιατί δεν μπορώ να είμαι σήμερα εκεί που θα ήθελα



0

γιατί μαμά;


4

ούτε αυτοκτονία, ούτε δολοφονία...

όχι δεν ήταν αυτοκτονία
δεν ήταν όμως ούτε και δολοφονία
 - η λέξη αυτή δύναται να εμπεριέχει λογής λογής ελαφρυντικά

εκτέλεση ήταν.
άλλωστε με πιστόλι στον κρόταφο δεν αποτελειώνουν πάντα οι εκτελεστές τα θύματά τους;


8

η σοδειά μου

Α! όλα κι όλα αχάριστη δεν είμαι.  Κάνω τον απολογισμό μου - ναι ξέρω ότι στους καιρούς μας ακούγεται κάπως αυτή η λέξη - εν προκειμένω όμως είναι για καλό.  Ο χειμώνας που έφυγε - και κόντρα στο γύρω - αποδείχθηκε παραγωγικός, για το μπαλκόνι μου τουλάχιστον.

Η ντοματιά που ξέμεινε από το καλοκαίρι και μετατράπηκε σε εσωτερικού χώρου δεν μας άφησε στιγμή χωρίς φρέσκιες ντομάτες (ξέρεις τι είναι να κάνεις σαλάτα στο καταχείμωνο, να πετάγεσαι ως το διπλανό δωμάτιο και να γυρίζεις με φρεσκοκομμένες ντομάτες ανα χείρας;)


Και δεν γίνεται να μην παραδεχτώ ότι την ίδια προκοπή επέδειξαν και τα μανιτάρια.  Φέτος δεν αγόρασα ούτε μια φορά.  Πεταγόμουν ως τη βεράντα και ένιωθα σαν την κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος που γέμιζε το καλαθάκι της.


Βεβαίως ήταν και οι προμήθειες για τις οποίες προνόησε το προηγούμενο καλοκαίρι.  Όπως ο τοματοπελτές και οι κολοκύθες.  Οι κολοκύθες ειδικά... τύφλα να ' χει αυτή της Σταχτοπούτας, τιμούνται σε ότι μαγειρικό και ζαχαροπλαστικό παρασκεύασμα μπορέσαμε να σκαρφιστούμε.


Και ήταν βέβαια ο χειμώνας που έκανε με το ξεμύτισμα της άνοιξης να μου χαμογελάσουν

τα μαρούλια

τα κρεμμυδάκια

τα βερύκοκα στην ελάχιστη βερυκοκιά μου 

η κολοκυθιά που σαν έπαψε να είναι κι αυτή εσωτερικού χώρου μεγάλωσε απότομα κι άρχισε να δένει κολοκύθια


Και βέβαια είναι και η αναμονή και η φροντίδα γι' αυτά που θα θρασέψουν με το καλοκαίρι.

Δεν έχω - κι ούτε θα ήθελα να έχω - την παραμικρή ιδέα σε τι μεταφράζεται η αξία της ιδιότυπης "σοδειάς" μου. Ξέρω όμως πως κάθε πρωί πριν καλά καλά ανοίξω το μάτι μου πετάγομαι στο μπαλκόνι με μια τέτοια χαρά και λαχτάρα και νιώθω να φουσκώνω μέσα μου σαν τους χυμούς που κυλούν στα νιούτσικα βλαστάρια.  
Και για λίγες στιγμές νιώθω μια αλλόκοτη πληρότητα.

 
6

οι λέξεις μου

Βραχνάς μου γίνηκε το γράψιμο.
Κακιώσανε οι λέξεις, χάσανε λες τη στρογγυλάδα τους.  Γεμίσανε γωνίες όπου κρατούν σκοτάδι.  Στριμάδια γίνονται μπροστά στη κόλλα την λευκή.  Αρνούνται η μια να συνταιριάσει με τη άλλη.


Το μέσα μου δουλεύει ακατάπαυστα.
Τη μια μυαλό. Που αδύνατο να του βάλω λαιμαριά και να το τιθασέψω.
Καρδιά την άλλη.  Παλίρροια κι άμπωτη  που ακολουθεί του φεγγαριού τους κύκλους. 

Το έξω μου όμως ασάλευτο.  Σα μουδιασμένο.
Γι' αυτό ίσως και οι λέξεις μου θυμώσανε. Γιατί για να υπάρξει η λέξη θέλει ανάσα.  Κι ανάσα είναι ζωή.  Δεν είναι πρόθεση - κακή ή καλή - δεν είναι σκέψη.

Λες και ζωή πια είναι δυο πράματα. Η αντάρα που καίει τα σωθικά μου κι ο πάγος που εντύθηκε το σώμα μου.  Κλεισμένη στα τείχη που μέρα τη μέρα τα δυο ετούτα θεμελιώνουν.
 Έτσι δεν Ζω. Μονάχα υπάρχω εγώ για μένα.  Συνεπαρμένη στην οργή μου, στην λύπη μου, στην αλαζονεία του συναισθηματισμού μου.

Ίσως μονάχα τότε να ξαναβρώ τις λέξεις μου.  Όταν έστω κι ασύνταχτα, μια μια αρχίσουν να αστράφτουνε ξανά.   Όχι σαν αποκύημα μυαλού αλλά σα ρούχο που η Πράξη μου ζητάει να ντυθεί.

Η φυγοπονία κι ο φόβος πρέπει να ηττηθούν.
5

λακωνικά

...χωρίς πολλά πολλά 



και χωρίς σουξου μουξου





2

Κολοκοτρώνης για την 25η Μαρτίου

"Τὸ κίνημά μας ἔγεινε εἰς τὰς 22 Μαρτίου εἰς τὴν Καλαμάταν. Ἀπὸ τὰς 6 τοῦ Ἰανουαρίου ἔως εἰς τὰς 22 Μαρτίου, ἐπροσπάθησα. ἐνέργησα εἰς τὴν Μάνην νὰ ἐνώσωμεν διάφορα σπήτια Μανιάτικα [...] ἔστειλα καὶ εἰς τὰς ἐπαρχίας τῆς Μεσσηνίας, Μιστρὸς, Καρύταινας, Φαναριοῦ, Λεονταριοῦ, Ἀρκαδίας, τῆς Τριμπολιτζᾶς καὶ ἦλθαν ἐκεῖ ὁποῦ εὑρισκόμουν, καὶ τούς ἔλεγα ὅτι: τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ νὰ ἦναι ἕτοιμοι, καὶ κάθε Ἐπαρχία νὰ κινηθῆ ἐνατίον τῶν Τούρκων τῶν τοπικῶν, καὶ νὰ τοὺς πολιορκήσουν εἰς τὰ διάφορα φρούρια, καθώς οἱ Ἀρκαδινοὶ νὰ πολιορκήσουν το Νεόκαστρο, οἱ Μοθωναῖοι τὴν Μοθώνη, καὶ οὕτω καθεξῆς.

 (φωτο: ότι απέμεινε στο Λιμποβίσι -Αρκουδόρεμα από τα σπίτια των Κολοκοτροναίων)




Εἰς τὰς 23 Μαρτίου ἐπιάσαμε τοὺς Τούρκους εἰς τὴν Καλαμάτα, τὸν Ἀρναούτογλην, σημαντικόν Τοῦρκον τῆς Τριμπολιτζᾶς.  Εἴμεθα 2.000 Μανιάτες, ὁ Πετρόμπεης, ὁ Μούρτζινος, Κύβελος, Δυτική Σπάρτη.  Ἡ Ἀνατολική Σπάρτη ἐκινήθη τὴν ἴδιαν ὥρα.  Οἱ Σπαρτιᾶται ἀφοῦ ἐπῆραν λάφυρα, προχωροῦν καὶ πολιορκοῦν τὴν Μονοβασιά.

Εἰς τὴν Καλαμάτα ἐκάμαμε Συνέλευσι, πόθεν νὰ πρωτοκινήσωμε τὰ στρατεύματα.  Οἰ Καλαματιανοί ἐκατάφεραν τὸμ Μπέη νὰ πᾶμε εἰς την Κορώνην διὰ νὰ μὴν βάλουν σπαθὶ οἱ Τοῦρκοι εἰς τοὺς Χριαστιανούς. Ἐγώ δὲν ἐστρέχθηκα, εἶπα να πᾶμε εἰς τὴν παλαιὰν Ἀρκαδίαν, εἰς τὸ κέντρο διὰ να βοηθοῦμε τοὺς ἄλλους [...]

Τὰς 24 τὸν Μάρτι 1821, ἐφθάσαμεν εἰς ἕνα χωριό τῆς Μεσσηνίας, Σκάλα λεγόμενον, ποῦ εἶναι καμμιά πενηνταριά οἰκογένειας. Ὅσοι ἄνδρες ἦτον, τοὺς ἔστειλα πεζοδρόμους, καὶ τοὺς ἔλεγα: "σύρτε στὰ κάστρα, πολιορκήστε, καὶ σᾶς προφθάνω μὲ 3.000".

Τὴν αὐγὴν ἐξημέρωσε εἰς ταῖς 25 τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἔμαθαν εἰς τὸ Λεοντάρι ὅτι ἐβγῆκα μὲ τόσαις χιλιάδες Μανιάταις, πέρνουν τὰ ζῶα τῶν ραγιάδων καὶ ἀναχώρησαν διὰ τὴν Τρομπολιτζᾶ.  Κινῶντας ἀπὸ τὴν Σκάλα, ἔρριξα 3 μπαταριαῖς διὰ νὰ τ'ἀκούσῃ ὁ κόσμος νὰ σηκωθῆ κατὰ τὴν παραγγελίαν.   Ἀκούοντες οἱ Γαραντζαῖοι τὰ τουφέκια, ἐσκότωσαν τοὺς Κεχαϊάδες καὶ ἔγεινε ἀρχή τοῦ σκοτομοῦ.

Ἐγώ εἰς τὰς 25 ὁποῦ ἐκίνησα ἀπὸ τὴν Σκάλα, 'βγαίνωντας εἰς τὸ Δερβένι του Λεονταριοῦ, ἀπάντησα ἕνα πεζόδρομο σταλμένον ἀπό τὸν Βασίλη Μπούτουνα Καριώτη, καὶ μοῦ ἔγραφε ὅτι: [...] ὁ Κάμπος τῆς Καρύταινας δεν 'θέλησε νὰ πιάση τὰ ἅρματα.  Ἔτζι μ' ἔγραφε αὐτός.
Ἐγώ δὲν ἔλλειψα νὰ κάμω μία προσταγή καὶ ἐπάτησα τὴν βοῦλα μου: "ὅποιο χωριό δὲν ἤθελε νὰ ἀκολουθήση τήν φωνήν τῆς πατρίδος τζεκοῦρι καὶ φωτιά."

(απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη συνταγμένα από τον Γ. Τερτσέτη στον οποίο και τα υπαγόρευσε. Το πλήρες κείμενο εδώ  )

(φωτο: νύχτωμα στην κορυφή της πλαγιάς στο Αρκουδόρεμα στα Κολοκοτρονέικα στ'αλώνι)
5

"παράνομος συγκέντρωσις"


Κυριακή, 6 Αυγούστου 1947.

Του Σωτήρος.

Γιορτάζει και πανηγυρίζει η εκκλησία "Χριστός" ομώνυμο χωριό, που απέχει από τον Άγιο Κήρυκα μισή ώρα.  Γραφικό χωριό, ντυμένο στα καταπράσινα.  Ο ναός δεσπόζει στο χωριό.

Ώρα 10 το πρωί.  Η εκκλησία γεμάτη μέσα κι έξω από κόσμο.  Ντόπιοι κι εξόριστοι.  Περισσότεροι όμως οι εξόριστοι.  Ομάδα από δέκα χωροφύλακες με τα αυτόματα στημένα έχουν περικυκλώσει τον περίβολο της εκκλησίας "δια να μην διαταραχθεί η τάξις".
Δυο εξόριστοι έχουν αναλάβει καθήκοντα ψάλτη.

Παραπέρα τρεις εξόριστοι φέρνουνε άνθη.  Ο ένας κρατά στεφάνι από "κόκκινα" από υβίσκους.  Τα πάνε περήφανα να τα καταθέσουν στην εικόνα του "Σωτήρα"από μέρους των 300 εξορίστων του χωριού.  Καλημερίζουν και ρωτάνε: "Είναι χωροφύλακες στην εκκλησία;" φοβούμενοι τα χρώμα των λουλουδιών.  Τους δώσαμε θάρρος, προχώρησαν και κατέθεσαν ευλαβικά την προσφορά τους.

Η λειτουργία στην εκκλησία συνεχίζεται κι ο κόσμος από τα γειτονικά χωριά γεμίζει τώρα και τους γύρω χώρους.  Σε μια γωνιά του περιβόλου της εκκλησίας κάθονται τρεις εξόριστοι από τον ίδιο θάλαμο.  Σαν αστραπή τρεις χωροφύλακες με τα αυτόματα πέφτουν απάνω τους

"Τι λέγατε ρε" ρωτάνε.
"Πέστε μας ογλήγορα τι λέγατε γιατί θα σας εκτελέσουμε"

Και τα λόγια τους ακολούθησε άγριο χτύπημα με τους υποκόπανους.  Ο ένας από τους τρεις πήδησε στο περιβόλι πίσω του.  Κυνηγητό άγριο με σηκωμένα τα όπλα.  Μια τουφεκιά δονεί τον αέρα μαγαρίζοντας τις στιγμές και τον χώρο.  Ο εξόριστος μπροστά στον κίνδυνο στέκεται.  Παραδίνεται.  Ξύλο άγριο ξεσπάει στο κορμί του, σέρνεται ως "αμνός" στον περίβολο της εκκλησίας.
 Όλοι παρακολουθούσαν με αγωνία και φρίκη. Στη μνήμη ολοζώντανη η γερμανική κατοχή.

Κάποιος ντόπιος μουρμουρίζει: "Ξανάχουμε κατοχή..."
Κι αλήθεια ποιος θα μπορούσε να πείσει τον κόσμο αυτό για το αντίθετο.  Η χωροφυλακή είχε πετύχει κι αυτή τη φορά να επιβάλει την "τάξη".
Σε κανέναν πια στο όμορφο χωριό που με τόση χαρά ήθελε να γιορτάσει την τοπική του γιορτή δεν έμεινε αμφιβολία για την αντίληψη της "τάξεως" και του "νόμου" από τα εκτελεστικά όργανα.
Ούτε για τον λόγο που στο φιλόξενο νησί τους βρίσκονται χιλιάδες αθώων.

Αρκούσαν τρεις άνθρωποι μαζί και μια ευχή: "χρόνια πολλά" για να αποδειχθεί ο ένας αρχισυνομώτης κι οι δυο άλλοι οπαδοί του.

Η γιορτή έτσι τέλειωσε.
Κανένας δεν ακούστηκε να ευχηθεί "και του χρόνου"...

υγ: τα παραπάνω κείμενο είναι "κλεμμένο" από το προσωπικό ημερολόγιο ανθρώπου αγαπημένου, εξόριστου τα χρόνια εκείνα στην Ικαρία (http://mamoufi.blogspot.com/2009/06/blog-post_11.html).  Συνειρμικά επετειακό.  



5

"...έστρωσ' ο νους κι ανέβηκα πάλι στον εαυτό μου..."

-Μαμά τι ακούς;
- Έλα να σου πω.  Τον Σολωμό τον ξέρεις, σωστά;
- Ναι.. "...και σαν πρώτα, φάε καρότα..." με δουλεύεις; στην μάπα τον έχω φάει στο σχολείο!
-Σολωμό ακούω το λοιπόν
- Έεε;
- Τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους"
- Κι ο ποιητής θέλει να πει...
- Για το Μεσολόγγι, την πολιορκία του, τότε...
- Όλο και κάτι έχει πάρει τ' αυτί μου στην ιστορία

"Πάλι μου ξίπασε τ' αυτί γλυκιάς φωνής αγέρας.
Κι έπλασε τ' άστρο της νυχτός και τ' άστρο της ημέρας.
Του πόνου εστρέψαν οι πηγές από το σωθικό μου,
έστρωσ' ο νους κι ανέβηκα πάλι στον εαυτό μου.

Ήταν με σένα τρεις χαρές στην πίκρα φυτρωμένες,

όμως για μένα στη χαρά τρεις πίκρες ριζωμένες.
Χιλιάδες ήχοι αμέτρητοι, πολύ βαθιά στη χτίση
η Ανατολή τ' αρχίναγε κι ετέλειωνέ το η Δύση.

Έστρωσ', εδέχθ' η θάλασσα άντρες ριψοκινδύνους

κι εδέχθηκε στα βάθη της τον ουρανό κι εκείνους.
Κι όπου η βουλή τους συφορά κι όπου το πόδι χάρος.

η δύναμή σου πέλαγο κι η θέλησή μου βράχος."
(Διονύσιος Σολωμός - Ελεύθεροι Πολιορκημένοι)

Θες να 'τανε το ξάφνιασμά σου για το πως ο κύριος "φάε καρότα" μιλάει και μ' άλλο τρόπο, θες να σε άγγιξαν οι λέξεις και να έφτιαξες αυτό που ξέρεις καλύτερα να φτιάχνεις - εικόνες δηλαδή - θες να ' τανε η στιγμή σου η ανοιχτή...  Σε είδα όμως να βουρκώνεις.
Τόσο μεγάλη πια που αυτό να το βαφτήσεις αδυναμία και να πασχίσεις να το κρύψεις.  Αλλά και με το άγουρο μέσα σου - ευτυχώς - ακόμα ολοζώντανο να γυρίζεις πίσω και να μου λες "κάπως μου 'ρθε".

Αχ κοριτσάκι μου... κι εγώ πως να φυλάξω το δάκρυ σου ετούτο;
Υπόσχεση η στάλα των ματιών σου η πολύτιμη κι όρκος κλεμμένος από του ποιητή τα λόγια:
"...η δύναμή σου πέλαγο κι η θέλησή μου βράχος..."

4

Δόμνα Σαμίου (1928-2012)




έχε γειά....
0

anonymous... ξανά

όχι την αμαρτία μου θα την πω...
σαφώς και προτιμώ αυτή την εκδοχή για το site του υπουργείου δικαιοσύνης - μη σου πω και για πολλά άλλα
άσε που ήταν και η μόνη είδηση των τελευταίων ημερών που μ' έκανε να χαμογελάσω

(μεγαλώστε το video και διαβάστε)


6

αντίσταση

αντίσταση: η υπεράσπιση - άνευ λογικής τεκμηρίωσης - έως εσχάτων, των ιδιοτήτων της Ζωής και της βαθιάς Αλήθειας που πάντα σκάλωνε ανάμεσα στα γράμματα του ρήματος ΥΠΑΡΧΩ


6

επιστολή



Επιστολή  στην Γερμανίδα καγκελάριο, Άνγκελα Μέρκελ έστειλε ο σύλλογος «Νέα Φιλική Εταιρεία», ο οποίος, συστάθηκε πρόσφατα από 8.500 Έλληνες μονίμους κατοίκους των κρατών- μελών της Ε.Ε.  Στην επιστολή, που κυκλοφόρησε ευρύτατα στο διαδίκτυο, εκφράζονται τρομεροί υπαινιγμοί και κατηγορίες κατά των γερμανικών κυβερνήσεων για υποθέσεις από το 1998 μέχρι και σήμερα, για οικονομικά σκάνδαλα, δωροδοκίες, εκβιασμούς κ.ά.




Η Επιστολή:

«Αν δεν θυμάστε κάτι κα. Μερκελ... δεν πειράζει, θα σας βοηθήσουμε εμείς. Διαθέτουμε όλα τα αποδεικτικά στοιχεία ...για τόπο, χρόνο, τραπεζικούς λογαριασμούς και διαπλεκόμενα πρόσωπα ......έως και για τα εσώρουχα που φορούσαν.

1. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι από τον Ιούνιο του 1998 έως σήμερα, η γερμανική καγκελαρία επιστατεί, προωθεί και κατευθύνει τόσο την είσπραξη όσο και την ¨νομιμοποίηση¨ των παράνομων προμηθειών όλων των πολιτικών προσώπων τόσο των εκάστοτε κυβερνήσεων όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ουγγαρία, η Σλοβενία, η Σλοβακία, η Τσεχία, η Κροατία και η Ρουμανία;

2. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι ένα ποσοστό του 15% επί του συνόλου των εισπραχθέντων προμηθειών, ρέει σε μυστικούς λογαριασμούς του χριστιανοσοσιαλιστικού κόμματος της Βαυαρίας ( CSU ) και από εκεί διανέμεται στα άλλα γερμανικά κόμματα, εξασφαλίζοντας έτσι τη χρηματοδότηση των μυστικών επιχειρήσεων;

3. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι η αρχή αυτού του επενδυτικού ταμείου της πολιτικής μάσας έγινε στις 06 Ιουνίου του 1998 με την παραλαβή στο Βερολίνο ενός πακέτου αμερικανικών ομολόγων αξίας 80 εκ. $, που απεστάλη από ένα ελληνικό κόμμα ( προμήθειες από το πρόγραμμα των ολλανδικών φρεγατών) και παρελήφθη από τους εκπροσώπους των γερμανικών υπηρεσιών, μιας κεντρικής γερμανικής τραπέζης και μιας γαλλικής τραπέζης;

4. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ ότι για αντάλλαγμα των συνταξιοδοτικών εξασφαλίσεων που προσφέρετε σε αυτούς τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τους πείθετε(!!!) να παίρνουν πάντα αποφάσεις ανάλογες με τις ορέξεις και τα συμφέροντα της γερμανικής κυβέρνησης;

5. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι από τα ίδια ταμεία προέρχονται τα 2 εκ. Δυτ. Μάρκα που εισέπραξε ο προκάτοχος σας Χέλμουτ Κολ;

6. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι τον Απρίλιο του 2009 έγιναν επώνυμες καταγγελίες στην ευρωπαϊκή υπηρεσία κατά της διαφθοράς ( OLAF ) για το ίδιο θέμα, τις οποίες ο τότε γερμανός διευθυντής της υπηρεσίας ( κατ εντολή της κυβέρνησης σας ) φρόντισε να τις θάψει;

7. ΑΛΗΘΕΥΕΙ ότι την ίδια χρονική στιγμή κατετέθη στην Εισαγγελία του Βερολίνου για το ίδιο θέμα εμπεριστατωμένα στοιχειοθετημένη μήνυση, η οποία κατ εντολή της κυβέρνησης σας θάφτηκε, κατά το γερμανικό ρητόν, ότι όπου δεν υπάρχει καταγγελία ...δεν υπάρχει και δικαστής; 

8. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ ότι τόσο εσείς, ως πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος όπως και οι προκάτοχοι σας στο ίδιο αξίωμα κ.κ. Κολ και Σόιμπλε, δεν σεβαστήκατε ποτέ τους γερμανικούς νόμους που διέπουν την χρηματοδότηση των κομμάτων στην Γερμανία;

Η μήπως δηλώσατε στο προεδρείο της Βουλής αναδρομικά τα 18 εκ. Μάρκα που μεταφέρθηκαν με βαλίτσες σε συμβολαιογράφο του Μονάχου από δυο βιομήχανους, προκειμένου να διατεθούν στον προεκλογικό αγώνα του κόμματος σας, μέσω μιας συγκεκριμένης διαφημιστικής εταιρείας;!

9. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι τον Φεβρουάριο του 2006 ασκήσατε πιέσεις μέσω εκβιασμού στον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό, προκειμένου να θάψει την υπόθεση των υποκλοπών;

10. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι από τον Οκτώβριο 2002 οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες έβαλαν χέρι σε Έλληνες πολίτες που διέμεναν ως τουρίστες στην Δρέσδη και ήταν μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης της 17Ν ( υπεύθυνοι για την χρηματοδότηση της οργάνωσης) καθώς και κορυφαία μέλη του ελληνικού υποκόσμου;

Τους αφήσατε να εισπράξουν μια επιταγή ύψους 5,7 εκατ. ευρώ και μετά τους κρύψατε στην πόλη Σους της Τυνησίας μέχρι να ξεχαστεί η υπόθεση; Δουλεύουν αυτά τα άτομα τώρα στην Ελλάδα για τις γερμανικές υπηρεσίες; Γιατί δεν δώσατε καμία πληροφόρηση στην ελληνική αντιτρομοκρατική υπηρεσία;

11. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι γερμανός αξιωματούχος ανάγκασε το 2007 τον πολιτικό αρχηγό ενός ελληνικού κόμματος της αριστεράς , με την απειλή ότι θα δημοσιευτούν λεπτομέρειες από την προσωπική του ζωή, να παραιτηθεί από μια νέα υποψηφιότητα για την αρχηγία του κόμματος;

13. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ ότι φέτος χρηματοδοτήθηκαν τρία ελληνικά κόμματα με 16.4 εκατ. € από την κυβέρνησησας μέσω μυστικών κονδυλίων;

14. Είναι ΑΛΗΘΕΙΑ κα. Μερκελ, ότι υπάρχει πρόβλεψη και σχεδιασμός μιας στρατιωτικής κάλυψης και προστασίας των γερμανών υπηκόων που δρουν για λογαριασμό της κυβέρνησης σας στην Ελλάδα;

Ανέλαβε το 4ο γραφείο ( GNTA ) του γερμανικού αρχηγείου στρατού στο στρατόπεδο φαλκενστάιν στην πόλη του Κόμπλενζ τον επιχειρησιακό σχεδιασμό μιας «νατοϊκής» αστυνομικοστρατιωτικής επέμβασης στην Ελλάδα;

15. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι η κυβέρνηση σας επινόησε, χρηματοδότησε και υποστήριξε την προσφυγή της κυβέρνησης των Σκοπίων στο δικαστήριο της Χάγης;

16. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι σε συζητήσεις με αντιπροσώπους δυο κρατών, προβλέψατε πως στο εγγύς μέλλον ορισμένες περιοχές της Δυτικής Θράκης και μια ζώνη γύρω από την Φλώρινα θα ανεξαρτητοποιηθούν, προκειμένου να παράσχουν προστασία στις μειονότητες που διαμένουν εκεί;

17. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι μέλη της ελληνικής κυβέρνησης σας εζήτησαν, υπό τον φόβο μελλοντικών διώξεων εκ μέρους της ελληνικής δικαιοσύνης, να δεσμευτείτε ότι θα τους προστατέψετε;

18. ΑΛΗΘΕΥΕΙ κα. Μερκελ, ότι οι γερμανικές εμπορικές αλυσίδες στην Ελλάδα πληρώνουν μέσω υπερτιμολογήσεων των προϊόντων τους, μίζες προς τρίτους;

Ήταν αυτός ο λόγος που αποχώρησε από την ελληνική αγορά η εταιρεία ALDI;
Χρησιμοποιούνται αυτές οι μίζες για να εξαγοραστούν οι συνειδήσεις ελλήνων πολιτικών και δημοσιογράφων;

19. Εν τέλει κα. Μερκελ είναι ΑΛΗΘΕΙΑ ότι ένας υπουργός της κυβέρνησης σας μάζεψε την άνοιξη του 2010 στο Βερολίνο όλους τους εισαγωγείς και εξαγωγείς της ελληνικής αγοράς των φωτοβολταϊκών και έστησε ένα καρτέλ με προσυμφωνημένες τιμές και διανομή περιφερειών ανά την ελληνική επικράτεια;»
5

"Κανείς δεν παραδίνεται..."

 
(από ένα Ζαπατιστικό Ημερολόγιο)

Στην Επιτροπή* συζητάμε όλο το απόγευμα.  Ψάχνουμε πώς είναι η λέξη "παραδίνομαι" στις ιθαγενικές γλώσσες και δεν το βρίσκουμε.  Δεν το βρίσκουμε στα τσοτσίλ, ούτε στα τσελτάλ κανείς δεν θυμάται να υπάρχει αυτή η λέξη στα τοχολομπάλ ή στα τσολ**.  Για πολλές ώρες ψάχνουν τις αντίστοιχες λέξεις.  Έξω βρέχει και ένα σύννεφο έρχεται να ξαποστάσει μαζί μας.  Ο γέρο - Αντόνιο*** περιμένει να σωπάσουν όλοι και να απομείνει μονάχα ο ήχος της βροχής πάνω στη στέγη από λαμαρίνα.

Ο γερο - Αντόνιο με πλησιάζει σιωπηλά,και μου λέει στο αυτί: "Αυτή η λέξη δεν υπάρχει στην αληθινή γλώσσα, γι' αυτό οι δικοί μας ποτέ δεν παραδίδονται, καλύτερα να πεθάνουν, γιατί οι νεκροί μας προστάζουν οι λέξεις που δεν έχουν ζωή να μην ζουν".  Έπειτα πάει προς τη φωτιά για να τρομάξει τον φόβο και το κρύο.  Το διηγούμαι στην Άννα Μαρία, αυτή με κοιτάει τρυφερά και μου θυμίζει ότι ο γερο - Αντόνιο είναι νεκρός....

Η αβεβαιότητα των τελευταίων ωρών του περασμένου Δεκέμβρη επαναλαμβάνεται****.
Κάνει κρύο, οι σκοποί αλλάζουν με ένα σύνθημα από μουρμουρητό.  Νερό και λάσπη τα σβήνουν όλα, οι άνθρωποι μουρμουρίζουν και η βροχή φωνάζει.  Κάποιος ζητάει ένα τσιγάρο. το σπίρτο που ανάβει φωτίζει το πρόσωπο της στρατιωτίνας στη σκοπιά...μια στιγμή μονάχα... αρκετή όμως για να δεις ότι χαμογελάει... Κάποιος έρχεται, με το καπέλο και το ντουφέκι να στάζουν νερό.  "Έχει καφέ", ενημερώνει.  Όπως συνηθίζεται σε αυτά τα μέρη, κάνουμε ψηφοφορία για να αποφασίσουμε αν θα πιούμε καφέ ή αν θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε τη λέξη "παραδίνομαι" στην αληθινή γλώσσα.

Κερδίζει παμψηφεί ο καφές.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ...
Θα μείνουμε μόνοι;

*Παράνομη Ιθαγενική Επαναστατική Επιτροπή - Γενική Διοίκηση του Εθνοαπελευθερωτικού Ζαπατιστικού Στρατού

**Tzotzil, Tzeltal, Tojolabal, Chol, ιθαγενικές γλώσσες που μιλούν οι αντίστοιχοι ιθαγενείς λαοί Μάγιας που ζουν στην Τσιάπας.

***Ο γέρο - Αντόνιο, ιθαγενής Μάγια που πέθανε το 1994, ήταν μία από τις γέφυρες ανάμεσα στις ιθαγενικές κοινότητες και τους αντάρτες.

****Αναφέρεται στις προετοιμασίες του Δεκεμβρίου του 1993, πριν την εξέγερση της 1ης Ιανουαρίου 1994
7

σύν + σῖτος

Στριφογυρνά από μέρες στο κεφάλι μου.
Σήμερα ανέτρεξα στο λεξικό:
"συσσίτιο: αρχ. ελληνική λέξη συσσίτιον, επίθετο σύσσιτος (= ομοτράπεζος, συνδαιτυμόνας), ρίζα: σύν + σῖτος 
 
"Ομοτράπεζος"... μειδίαμα πικρό.  Πόσο πρόστυχα μπορούν τελικά να είναι τα ρούχα που ντύνεται μια λέξη;  Πόσο ιερόσυλο να πιστεύουμε πως η Ζωή μπορεί να "χειριστεί" ωσάν να είναι αντικείμενο ή αριθμός; να παιχτεί σαν στοίχημα στον τζόγο;
 
Απαγορεύθηκε έμαθα η διανομή συσσιτίων από απλούς ιδιώτες.  Μόνο η εκκλησία, οι κρατικοί φορείς και οι ΜΚΟ νομιμοποιούνται πλέον να μοιράζουν τροφή.  Οι υπόλοιποι αποτελούν κίνδυνο για την δημόσια υγεία.  Λες κι όλοι αυτοί που βγάζουν στο κλαρί τόσες ζωές είναι ακίνδυνοι.

Μόνο αυτοί, λέει, δικαιούνται να "στρώσουν τραπέζι".  
Υβριστικό τραπέζι.  
Με κάμερες και μικρόφωνα, για να μπορούν να βαυκαλίζονται πως έπραξαν το χρεός τους.  Χρέος που αδιάκοπα αναρωτιούνται και μηχανεύονται πως θα εξαργυρώσουν.

Θυμάμαι από πάντα τη μάνα μου μ' ένα πιάτο φαϊ, σε καιρούς δύσκολους, να τρέχει σε όσους είχαν ανάγκη στη γειτονιά.  Από τότε το πιάτο αυτό έχει μέσα μου αποκτήσει μια γεύση ιερότητας.  Έχει ταυτιστεί πάνω απ' όλα με τον πόνο του να σπας την πανοπλία της τεμπελιάς και του φόβου και να μπαίνεις στον κόπο του άλλου.

Κανείς δεν έχει λόγο στο στρώσιμο του δικού μου τραπεζιού.  Ούτε και στην επιλογή των συνδαιτυμόνων μου.  Όπου εκτός από ψωμί το πιάτο θα έχει πιότερο αλήθεια και ψυχή.  Αλληλεγγύη και ανθρωπιά.

Και τρόμο.  Για όλους αυτούς που σκιάζονται όσο τίποτα τα χέρια και τις καρδιές σαν παν' να ενωθούν.

Αρκεί να πάρω την Απόφαση και να το στρώσω ετούτο το τραπέζι.
Και κάνει κι ένα κρύο απόψε....





υγ: τώρα με την απαγόρευση διανομής τροφής τα κόλυβα θα συνεχίσουν ή μπα;



4

τιμοκατάλογος

"...εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες..."
200 ευρώπουλα κι έχεις μονάχα για την πάρτη σου την Ακρόπολη
για επαγγελματική φωτογράφηση λέει



"...ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο..."
ανεβαίνει λίγο το κασέ αν θες να τραβήξεις και ταινία
στα 1600 ευρώπουλα

- έλα καλέ κυρία μην γκρινιάζεις και δεν μπορώ να πάω παρακάτω
δεν βγαίνω, κάτω απ' το κόστος σου δίνω τεφαρίκι πράμα
άντε καλά
πάρε μαζί κι εκείνη τη γωνιά με τον ιστό
που κάποτε κάποιοι τρελοί το έπαιξαν ήρωες ανεβοκατεβάζοντας σημαίες
θα δείχνει έτσι πιο φολκλόρ το σκηνικό σου

(οι στίχοι από την "Περσεφόνη" του Ν. Γκάτσου)
4

"...στου Διογένη το πυθάρι..."



το συγκεριμένο βίντεο μπορεί να με έφερε στη δυσάρεστη - ενδιαφέρουσα πιο σωστά - θέση να εξηγήσω στο 12χρονο σπλάχνο μου τι σημαίνει πρωκτικός έρωτας

όμως μου έδωσε και πάσα να εξηγήσω γιατί μου γύρισε το μάτι στο σουπερ μάρκετ όταν της μικρής της έτρεχαν τα σάλια για milko κι εγώ διάβαζα 100% γερμανικό γάλα

κι ακόμα περισσότερο για το τι σημαίνει ιστορία, πολιτισμός, γνώση, για το πως αποκτάς άποψη, για τη θέση που στέκεσαι για να την διατυπώσεις, για το πως διαπιστώνεις τα λάθη σου και τι σημαίνει να τα κοιτάς κατάματα και να μην τσιμπάς στη φόλα.

για το τι σημαίνει ρατσισμός κι αγάπη για τη σπορά που σ' ανάστησε.

για το πως ψάχνεις την αλήθεια σου και πως
είτε την πουλάς συνειδητά
είτε την αφήνεις βορά στα γεράκια μέσω της απραξίας σου




Back to Top