0

"μόνο η σιωπή είναι ντροπή" (ξανά)


"Πατέρα, ναι, με φυλακίσανε
μη φοβηθείς το έγκλημά μου να το πεις
το έγκλημα τους αδικημένους όλους ν' αγαπώ
Μόνη ντροπή είν' η σιωπή

Κι άσε με τώρα να σου πω τι απέναντί μας είναι
μια τέχνη που στους αιώνες μέσα έζησε

Πέρνα τα χρόνια και θα δεις
'κείνο που όλη την Ιστορία μαύρισε

Ο "νόμος" απέναντί μας είναι
με δύναμη κι απέραντη εξουσία
ο "νόμος" είν' απέναντι
Η αστυνομία ξέρει πάντα πως κάποιον να τον κάνει
ένοχο ή αθώο
Η αστυνομία είναι απέναντι
κι εκείνα τα αναίσχυντα τα ψεύδη που πάντα λένε οι άνθρώποι
με το χρυσάφι μόνη ανταμοιβή
κι είν' το χρυσάφι απέναντι

Μας κυνηγά το μίσος για τη ράτσα
και το απλό... ότι είμαστε φτωχοί

Πατέρα μου αγαπημένε, φυλακισμένος είμαι 
μα μη ντραπείς στιγμή το έγκλημά μου να το πεις
αγάπης κι αδερφοσύνης έγκλημα
και ναι μόνη ντροπή να ξέρεις είναι η σιωπή

Παρέα μου έχω την αγάπη μου, την αθωότητά μου
εργάτες και φτωχούς
Για όλα αυτά είμαι ασφαλής και δυνατός
κι είν' η ελπίδα πια δικιά μου
Δεν χρειάζεται λεφτά η ανταρσία, η επανάσταση
αντί γι' αυτά
τη φαντασία και την απαντοχή, το φως και την αγάπη θέλουν
και τη φροντίδα για ότι ανασαίνει

Ποτέ κλοπή και σκοτωμός
μόνο κομμάτι της ζωής και της ελπίδας να 'σαι

Κι είναι το ξύπνημα που από άνθρωπο σε άνθρωπο πηγαίνει
και από καρδιά σ' άλλη καρδιά

Και ναι σαν τ' άστρα πια κοιτάζω ξέρω
πως της Ζωής παιδιά εγίναμε

Ο θάνατος είναι μικρός
(στίχοι: Joan Baez)

ΥΓ: γιατί δεν μπορώ να είμαι σήμερα εκεί που θα ήθελα



0 εγύρισαν και είπαν:

Back to Top