σύν + σῖτος

Στριφογυρνά από μέρες στο κεφάλι μου.
Σήμερα ανέτρεξα στο λεξικό:
"συσσίτιο: αρχ. ελληνική λέξη συσσίτιον, επίθετο σύσσιτος (= ομοτράπεζος, συνδαιτυμόνας), ρίζα: σύν + σῖτος 
 
"Ομοτράπεζος"... μειδίαμα πικρό.  Πόσο πρόστυχα μπορούν τελικά να είναι τα ρούχα που ντύνεται μια λέξη;  Πόσο ιερόσυλο να πιστεύουμε πως η Ζωή μπορεί να "χειριστεί" ωσάν να είναι αντικείμενο ή αριθμός; να παιχτεί σαν στοίχημα στον τζόγο;
 
Απαγορεύθηκε έμαθα η διανομή συσσιτίων από απλούς ιδιώτες.  Μόνο η εκκλησία, οι κρατικοί φορείς και οι ΜΚΟ νομιμοποιούνται πλέον να μοιράζουν τροφή.  Οι υπόλοιποι αποτελούν κίνδυνο για την δημόσια υγεία.  Λες κι όλοι αυτοί που βγάζουν στο κλαρί τόσες ζωές είναι ακίνδυνοι.

Μόνο αυτοί, λέει, δικαιούνται να "στρώσουν τραπέζι".  
Υβριστικό τραπέζι.  
Με κάμερες και μικρόφωνα, για να μπορούν να βαυκαλίζονται πως έπραξαν το χρεός τους.  Χρέος που αδιάκοπα αναρωτιούνται και μηχανεύονται πως θα εξαργυρώσουν.

Θυμάμαι από πάντα τη μάνα μου μ' ένα πιάτο φαϊ, σε καιρούς δύσκολους, να τρέχει σε όσους είχαν ανάγκη στη γειτονιά.  Από τότε το πιάτο αυτό έχει μέσα μου αποκτήσει μια γεύση ιερότητας.  Έχει ταυτιστεί πάνω απ' όλα με τον πόνο του να σπας την πανοπλία της τεμπελιάς και του φόβου και να μπαίνεις στον κόπο του άλλου.

Κανείς δεν έχει λόγο στο στρώσιμο του δικού μου τραπεζιού.  Ούτε και στην επιλογή των συνδαιτυμόνων μου.  Όπου εκτός από ψωμί το πιάτο θα έχει πιότερο αλήθεια και ψυχή.  Αλληλεγγύη και ανθρωπιά.
Και τρόμο.  Για όλους αυτούς που σκιάζονται όσο τίποτα τα χέρια και τις καρδιές σαν παν' να ενωθούν.

Αρκεί να πάρω την Απόφαση και να το στρώσω ετούτο το τραπέζι.
Και κάνει κι ένα κρύο απόψε....




υγ: τώρα με την απαγόρευση διανομής τροφής τα κόλυβα θα συνεχίσουν ή μπα;

τιμοκατάλογος

"...εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες..."
200 ευρώπουλα κι έχεις μονάχα για την πάρτη σου την Ακρόπολη
για επαγγελματική φωτογράφηση λέει

"...ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο..."
ανεβαίνει λίγο το κασέ αν θες να τραβήξεις και ταινία
στα 1600 ευρώπουλα

- έλα καλέ κυρία μην γκρινιάζεις και δεν μπορώ να πάω παρακάτω
δεν βγαίνω, κάτω απ' το κόστος σου δίνω τεφαρίκι πράμα
άντε καλά
πάρε μαζί κι εκείνη τη γωνιά με τον ιστό
που κάποτε κάποιοι τρελοί το έπαιξαν ήρωες ανεβοκατεβάζοντας σημαίες
θα δείχνει έτσι πιο φολκλόρ το σκηνικό σου

(οι στίχοι από την "Περσεφόνη" του Ν. Γκάτσου)

"...στου Διογένη το πυθάρι..."

το συγκεριμένο βίντεο μπορεί να με έφερε στη δυσάρεστη - ενδιαφέρουσα πιο σωστά - θέση να εξηγήσω στο 12χρονο σπλάχνο μου τι σημαίνει πρωκτικός έρωτας

όμως μου έδωσε και πάσα να εξηγήσω γιατί μου γύρισε το μάτι στο σουπερ μάρκετ όταν της μικρής της έτρεχαν τα σάλια για milko κι εγώ διάβαζα 100% γερμανικό γάλα

κι ακόμα περισσότερο για το τι σημαίνει ιστορία, πολιτισμός, γνώση, για το πως αποκτάς άποψη, για τη θέση που στέκεσαι για να την διατυπώσεις, για το πως διαπιστώνεις τα λάθη σου και τι σημαίνει να τα κοιτάς κατάματα και να μην τσιμπάς στη φόλα.

για το τι σημαίνει ρατσισμός κι αγάπη για τη σπορά που σ' ανάστησε.

για το πως ψάχνεις την αλήθεια σου και πως
είτε την πουλάς συνειδητά
είτε την αφήνεις βορά στα γεράκια μέσω της απραξίας σου