Ρώτησαν έναν καλλιτέχνη που είχε σκαλίσει στο ξύλο έναν ιδιαίτερα περίτεχνο και δύσκολο για να φτιαχτεί ελέφαντα πως κατάφερε το δύσκολο εγχείρημά του.Κι αυτός απάντησε:
"Εγώ δεν έφτιαξα τίποτα. Το μόνο που προσπάθησα ήταν ν' αφαιρέσω τα κομμάτια εκείνα του ξύλου που δεν ανήκαν και δεν είχαν καμμιά σχέση με τον ελέφαντα"
(τη photo την βρήκα εδώ)
ήτανε
4 εγύρισαν και είπαν:
Ε ναι, πού είναι η δυσκολία; Είναι απλούστατο.
χα χα χα χα χα
Είναι μια άκρως καλλιτεχνική θεώρηση ότι το έργο προϋπάρχει κρυμμένο στα υλικά του και ότι ο καλλιτέχνης απλώς το αποκαλύπτει.
Μ' αρέσουν οι καλλιτέχνες!!!
Και μ΄έμένα μ΄αρέσουν οι καλλιτέχνες.
Ειδικά εκείνοι της ζωής. Που καθημερινά προσπαθούν ν΄αποδείξουν πως δεν είναι ελέφαντες.
θυμάμαι κάποια εποχή μάζευα πράματα σορό
συλλέκτης ήμουνα των πάντων,
που να τα βάλω δεν χορώ?
συνέχισα να τα μαζεύω φόβο με άγχος, εγωισμό
μα ήταν ασήκωτο το βάρος και έφτασα σε μαρασμό.
έτσι αντί να τα προσθέτω άρχιζα να τα αφαιρώ
ένιωσα ανάλαφρος και πάλι και είδα το κάλλος το λαμπρό.
@συνοδοιπόρε
και όχι μόνο καλλιτεχνική. Είναι και φιλοσοφία ζωής, τρόπος αυτοεξερεύνησης...
@φοραδίτσα
δεν ξέρω για ποιον διεστραμμένο λόγο αλλά διαβάζοντας το σχόλιό σου μου 'ρθε στο μυαλό το ανέκδοτο με τον Μήτσο το μυρμήγκι και τον ελέφαντα: "πνίχ' τον Μήτσο, πνίχ' τον"
@zoro
αυτό ακριβώς ήθελα κι εγώ να πω. Είναι τελικά πολύ πιο δύσκολη πράξη η αφαίρεση από την πρόσθεση...
Δημοσίευση σχολίου