Προορισμοί

Είναι κάποια ταξίδια... Ανέλπιστα. 

Που έρχονται εκεί που λιγότερο τα περιμένεις. Και που πριν καλά καλά το καταλάβεις έχουν τρυπώσει σ' εκείνες τις στροφές τις πιο απότομες,τις πλέον γλιστερές της ψυχής σου. 

Έχουν και φως και χρώμα και οσμή. 
Φως από ανοιχτό χαμόγελο, χρώμα ματιών κόντρα σαν στέκονται στον ήλιο και ευωδειά απ' της νυχτιάς τ'ολάνθιστο λουλούδι στα σπλάχνα του καλοκαιριού.

Τα παίρνεις το κατόπι - δεν το μπορείς αλλιώς. 

Τυφλά βαδίζεις πίσω τους χωρίς να τολμάς καμιά ελπίδα. Ακόμα και τη λαχτάρα σου τρέμεις να δεις κατάματα μήπως και πάψει το ταξίδεμα.... μήπως και στον καθρέφτη σου τον ραγισμένο δεις σε κομμάτια να σκορπάει το μάγεμα. 

Και κάπου εκεί είναι που πάντα φρένο γκάζι στα πόδια σου μπερδεύονται.

Κάνει κωλιά το όχημα και στη στροφή - εκείνη την απότομη - θα σε πετάξει έξω. 

Κι εκεί που λες πως πάει, πως το ταξίδι σε κορόιδεψε, μια μουσική πλαντάζει στα σωθικά σου μέσα. 

Μια μουσική που γίνεται χορός βήμα το βήμα. 

Κι είναι τα βήματα ετούτα, όχι μονάχα το ταξίδι, μα η ζωή σου ολάκερη σε μια στιγμή περπατημένη...