άλλο τίποτα
μόνο δυο μάτια καταγάλαζα...
σαν περιμέναν...
και πόσο μα πόσο ξέρανε πως η σοφία του κόσμου όλου
κρυμμένη είναι
εκεί που όταν το "θέλω"
πάει να ξεμυτίσει
σε "σ΄αγαπώ" να αλλάζει
δυο παραθύρια γαλανά ήταν τα μάτια σου
όταν τα πάντα γύρω σκοτεινιάζαν
ζωή μοιράστηκα μαζί σου
και τώρα τι να πω
μονάχα
ευχαριστώ
που μου μαθες τον κόσμο αλλιώς
- μέσα από τα μάτια σου -
να βλέπω
.....κι ότι μου λείπεις
ζουζούκα μου ώρα σου καλή.....
ήτανε
38 εγύρισαν και είπαν:
μια καλησπέρα..!
Στη ζωή πήρε αγάπη όμως!
Μη θαρρείς πως δεν την καταλαβαίνουν..
Δεν ξέρω τι να σου γράψω...
Σε νοιώθω όμως...
Πόσο σε νιώθω....!
Ήταν "φυσικός" θάνατος τουλάχιστον?
Καλησπέρα
θα κάνει παρέα με δυο άλλα μάτια γαλανά
Ωχου πάει η ζουζού σας Ελένη μου; Λυπάμαι.. από μέρα σε μέρα περιμένουμε το σκύλο μας τον Ερμή, είναι του παππού όμως είναι και δικό μας κομμάτι.
Καλησπέρα..
Eιθε οι θεοι να είναι μαζι της σ’ αυτα τα μυστικα μερη, οπου πρεπει να βαδισει μονη της. Δεν είναι πια εδώ, δεν εχει πεθανει, είναι οι ανεμοι που φυσουν, είναι η βροχη μιας ξαφνικης καλοκαιριατικης καταιγιδας.
Καλο ταξιδι να εχει η γαλαζια τρυφερη, γλυκεια, πολυτιμη συντροφια σου Ελενη. Καλο ταξιδι Ζουζου…
Λυπάμαι πάρα πολύ.
Φέτος είχαμε παρόμοια απώλεια και σε συμμερίζομαι.
Τουλάχιστον ανήκουν στα τυχερά που πήραν πολλή αγάπη
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Τώρα αμέσως θα αγκαλιάσω τον Μαξιμό μου, γίνομαι τελείως βλάκας μ' αυτά.. μπράβο σας που το αντιμετωπίζετε ψύχραιμα και όμορφα, τι να σας πω, υπομονή,... ψυχούλα μου, αααχ πολύ με συγκινήσατε!!!
bbimbo
μια καλημέρα κι από δω
να 'σαι καλά...
ελίτσα
ναι μωρέ πήρε αγάπη και πάντα την έστελνε πίσω περισσότερη
σ' ευχαριστώ...
Ερωτευμένη Σχιζοφρενής
την μισή μου σχεδόν ζωή - για 18 χρόνια - με την παρέα της Ζουζούκας την πέρασα
ΛΕΩΝ
ναι ευτυχώς ήταν "φυσικός"
είχε πια μεγαλώσει πολύ αλλά αυτό δεν σημαίνει πως το τσούξιμο είναι λιγότερο
σ' ευχαριστώ πολύ!
tiktos
....
Margo
δυστυχώς μωρέ Μαρία μου έφυγε...
όσο μεγάλα και να είναι όσο και να ξέρεις ό,τι δεν γίνεται, κάποια στιγμή θα τα χάσεις, πονάει σα να φεύγει κάποιος από την οικογένεια...
(για τον Ερμή σας ειλικρινά εύχομαι το καλύτερο δυνατό)
IANIS
αχ μωρέ Γιάννη μου την ίδια ευχή κάνω κι εγώ.
κι επειδή πράγματι υπήρξε μια όμορφη γαλάζια ψυχούλα είμαι σίγουρη ότι ο δρόμος της θα είναι φωτεινός όπου κι αν την πάει...
να είσαι καλά...
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
αχ μωρέ γλαρένια δεν το είχα δει... λυπάμαι
δυστυχώς το έζησες κι εσύ από πρώτο χέρι πως είναι να τα χάνεις...
τη Ζουζού την είχα 18 χρόνια και η αίσθηση σε όλους μας είναι πως έφυγε μέλος της οικογένειας
MAXIMUS
κι εγώ το ίδιο κάνω με την άλλη γατούλα μου... δεν την αφήνω από την αγκαλιά μου - έχασε κι αυτή την επί 15 σχεδόν χρόνια - φιλενάδα της
αν κανείς δεν γίνεται "εντελώς βλάκας" απέναντι σ' αυτές τις ψυχούλες τότε σε τι αξίζει να γίνεται;
(να είσαι καλά και να αγκαλιάζεις πάντα τον Μαξιμούλη)
Θα 'ναι όμως για πάντα μέσα σου... Καλό της ταξίδι ... να πω!
Καλημέρα
Ελενίτσα μου,
εγώ δεν είχα ποτέ κατοικίδιο, αλλά μπορώ να φανταστώ πως η απώλεια είναι μεγάλη, ειδικά μάλιστα αν έχεις περάσει τόσα πολλά χρονιά μαζί τους και έχετε ζήσει όμορφες στιγμές...
Η ανάρτηση που ετοιμάζω στα "Μονοπάτια" έχει ως θέμα τον θάνατο. Βέβαια, όταν το έγραφα είχα στο νου μου ανθρώπινους θανάτους, όμως τώρα σκέφτομαι πως δεν έχει διαφορά. Η ζωή είναι μία για όλους και ο θάνατος ένας για όλους μας, για κάθε μορφή ζωής.
Αυτά τα δύο μας ενώνουν άλλωστε...
Εύχομαι να κατοικήσει η ψυχούλα της στα κοσμικά δώματα της Δημιουργίας και στην αγκαλιά των αστέρων και να επιστρέφει σαν γλυκιά θύμηση ή σαν δάκρυ νοσταλγίας στα μάτια που τόσο την αγάπησαν...
Τέτοιοι φίλοι και τέτοια "αντίο" κάνουν το εφήμερο αιώνιο...
Είναι ιδιαίτερος ο πόνος αυτός...χάνεις παιδί, χάνεις γέρο, χάνεις σύντροφο, χάνεις αγάπη.
Χάνεις κομμάτι σου.
Κουράγιο.
Όταν έχασα τη Σαμπρίνα, δεν με παρηγορούσε το γεγονός ότι όλοι μου έλεγαν ότι πήρε αγάπη, ίσως την έκλεψαν,κλπ...
Δεν ξέρω αν το πιστεύεις εγώ μετά από
χρόνια την είδα να με κοιτά στα μάτια μιας άλλης γατούλας σε ένα νησί.....
Μπορεί να ήταν αυτή.....
Μπορεί και νά θελα να είναι.....
Καλό της ταξίδι Απέναντι..
"Σε νοιώθω" σου έγραψα;Είμαι προφήτης με τακούνια η ρουφιάνα.
Λίγες ώρες μετά μου βούτηξαν το ένα μου σκυλί.
Και δεν ξέρω ποιό φευγιό είναι χειρότερο. Το οριστικό ή αυτό που κάθε μέρα ξυπνάς με την ελπίδα ή την αυταπάτη να έχει τελειώσει;
Κράτα γερά κορίτσι.
ΟΔΟΙΠΟΡΕ
κάπως έτσι είναι...
να' σαι καλά
Foti
η Ζουζού ήταν ένα πλάσμα που αν στεκόσουν να το "ακούσεις" γινόταν δάσκαλος...
η Ψυχή άλλωστε ποτέ δεν παύει να Είναι, άσχετα με το όχημα που έχει επιλέξει για να κατοικήσει
Φώτη μου να είσαι καλά
Ιπτάμενε
δεν θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα
σ' ευχαριστώ
OXIA
τι να πω;
τίποτα μάλλον... αφού το ξέρεις πως είναι...
γοργόνα μου
μπορεί και να ήταν...
στην αρχή πάντως ο πόνος της απουσίας είναι εκεί άσχετα με το τι λέγεται ή με το ότι πρόκειται για ζώο...
Ευρύνοοε
και σίγουρα πλάσματα σαν τη Ζουζού
τα περιμένει το γαλάζιο φωτεινό Απέναντι σαν αγκαλιά...
Ερωτευμένη
όχι ρε γαμώτο...
τώρα τι να σου πω εγώ...
μια φορά που νόμισα πως είχα χάσει τη Ζουζού είχα φρικάρει ίσως χειρότερα από τώρα που "έφυγε"
σου εύχομαι - ειλικρινά και όχι τυπικά - να τον βρεις
.....
Δύσκολο...
Ένα φιλί και μία αγκαλιά.
Και τραγουδάκι, γραμμένο για άνθρωπο, αλλά ούτως ή άλλως υπάρχουν ζώα πολύ καλύτερα και πολύ σημαντικότερα από πολλά δίποδα.
http://www.youtube.com/watch?v=F5ggWz2EX9A
:*
Αχ βρε μαμουφάκι..τι μου θύμισες ειχαμε και εμείς έναν γατούλι στο σπιτι μας ττον αρη..
αδελφάκι με το δικόσου..ακριβως το ίδιο..
και πονέσαμε πολύ όταν τον ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΑΝ...ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ..
ηταν πολύ δύσκολο
ιδιως με την μικ΄ρη μου που από μωρό ήταν μαζί..
Ειχα πριν χρονια μια γατουλα την Ματζικα...οταν καταλαβε οτι θα πεθαινε εφυγε απο το σπιτι....μου λειπει ακομη....
Papatrage
είναι πράγματι αρκετά δύσκολο...
σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια και για το τραγούδι
να'σαι καλά
(όσο για πολλά δίποδα... ας μην πω τίποτα)
ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
αχ μωρέ Πέλα μου το να σου σκοτώσουν ζώο πρέπει να είναι από τις χειρότερες εμπειρίες
κι εμείς με την μικρή είχαμε θέμα... μεγαλώσανε βλέπεις μαζί με την Ζουζούκα
να'σαι καλά και καλό σου βράδυ
BlackRose
μπορώ να καταλάβω την έλλειψη που σου έχει μείνει...
εγώ τουλάχιστον την χαιρέτησα...
Δημοσίευση σχολίου