..."δεν θέλω να γλιτώσω από τα όμορφα"...

ποτέ μου τελικά δεν το ξεδιάλυνα.  
αγάπη είναι ή έχθρητα;
όταν τα σπλάχνα τους ανοίγουνε να με δεχτούν ολάκερος είναι ο έρωτας του κόσμου τούτου.
σαν όμως την πλάτη μου γυρίζουνε... γίνεται το σκοτάδι δυο δράμια πιο πηχτό.
κι όλο στον πειρασμό δεν αντιστέκομαι κι όλο και σκέφτομαι πως θα τανε αν δεν υπήρχαν. αν η εικόνα τους δεν άστραφτε στα σωθικά μας.
δίχως το γέλιο το κλάμα δεν υπάρχει - έτσι μου λέει το μυαλό.
μα η καρδιά μου γνέφει, λίγο πιο πάνω - σ' ένα αγνάντι - να σταθώ. και βλέπω και τα δυο δικά μου να 'ναι, ανάσα μου
δίχως αυτά το αγνάντι δεν θα υπήρχε

(τραγούδι: Active Member - Σωκράτης Μάλαμας)