τι έμαθα ξεχνώντας....

έμαθα πως οι λέξεις είναι άχρηστες
ξεχνώντας πως είναι η ανάσα μου συλλαβητάρι

έμαθα τον πόνο να ξεπουλάω στο ζύγι, μ' αντίβαρο μονάδες τηλεθέασης
ξεχνώντας ότι αυτός με γέννησε

έμαθα πως η ζωή έχει τιμή πώλησης και αγοράς
ξεχνώντας πως πολύ πάνω από το μπόι μου είναι και μόνο προσκύνημα της πρέπει

έμαθα πως η πόρτα μου, ο φίλος ο καλύτερός μου είναι
ξεχνώντας πως μόνο τα χνώτα από ότι γύρω μου ανασαίνει μπορούν να οργώσουν την ψυχή μου

έμαθα πως ο φόβος είναι φίλος
ξεχνώντας πως η σιωπή ταιριάζει μονάχα στους θεούς

έμαθα πως άνθρωπος θα πει να "έχεις"
ξεχνώντας πως το να ζεις είναι "υπάρχεις"

έμαθα πως τα θάματα ανοησίες είναι
ξεχνώντας το Χώμα, το Σπόρο, τον 'Ερωτα, το Θάνατο

έμαθα πως το παιδί μου πρέπει σε μένανε να μοιάσει
ξεχνώντας πως Ευτυχία και Ζωή δε μου ανήκουν

έμαθα να ζω σε "πριν" και σε "μετά"
ξεχνώντας πως μόνη ζωή που γύρω μου αφήνω είναι μια μια η ανασαιμιές μου

έμαθα πως καλός θα πει υπάκουος δίχως κρίση
ξεχνώντας πως άλλος δρόμος δεν υπάρχει παρά μονάχα αυτός που ανοίγω περπατώντας

έμαθα πως σκέψη, επιθυμία, πόλεμος, αγάπη και καρδιά έχουν τα σύνορα που κάποιοι τους εβάλανε
ξεχνώντας πως όρια τέτοια η ψυχή ποτέ της δεν εχάραξε

έμαθα να σκύβω το κεφάλι
ξεχνώντας πως για ν' αγναντεύει ουρανό εφτιάχτη...