7

"πάρε ένα δωράκι..."

Κι ύστερα σου λένε ότι δημοκρατία δίχως δικαιοσύνη δεν υπάρχει ...
(ξερω κι άλλο ένα με τον Τοτό, να το πω;) 

γράμμα του Φώτη Δήμου από τις φυλακές Κορυδαλλού:

"Ονομάζομαι Φώτης Δήμος, είμαι 21 ετών και σπουδάζω στο ΤΕΙ Αθήνας στο τμήμα Ιατρικών Εργαστηρίων. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού εξαιτίας των ψευδών κατηγοριών που μου προσάπτουν δύο άντρες των ΜΑΤ.

Όλα ξεκίνησαν την Τετάρτη 11 Μαίου. Εγώ με τρεις φίλους μου αποφασίσαμε να κατέβουμε στην πορεία να διαδηλώσουμε. Ξεκινήσαμε από το Γαλάτσι όπου διαμένουμε και κατεβήκαμε στο κέντρο. Ξεκινήσαμε την πορεία διασχίζοντας την Πατησίων, ανεβαίνοντας τη Σταδίου και τέλος φτάσαμε στο Σύνταγμα.

Κατεβαίνοντας την οδό Πανεπιστημίου τελειώνοντας την πορεία, ξαφνικά ακούγονται κρότοι και φασαρία από πίσω μας και μέσα σε δευτερόλεπτα επικρατεί πανικός. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ που ήταν παραταγμένες αριστερά και δεξιά της Πανεπιστημίου, επιτίθενται στους διαδηλωτές και γίνεται τεράστια χρήση χημικών. Όλοι τρέχαμε πανικόβλητοι.

Κάποια στιγμή σκοντάφτω και με το που σηκώνομαι κάνω δυο βήματα και άντρες των ΜΑΤ αρχίζουν να με ξυλοκοπούν με κλοτσιές στο κεφάλι και όλο μου το σώμα, ψεκάζοντας με ταυτόχρονα με χημικά στο πρόσωπο. Στη συνέχεια με τραβάν στο πεζοδρόμιο και μου φοράν χειροπέδες.

Τότε ένας άνδρας των ΜΑΤ μου φέρνει ένα σακίδιο λέγοντας μου «τι είναι αυτό ρε;». Εγώ του απαντώ πως δεν είναι δικό μου, εγώ δεν είχα τσάντα. Ανοίγει το φερμουάρ μπροστά μου και βλέπω ότι το σακίδιο είχε μέσα μπουκάλια. Με παίρνουν από κει και αρχίζουμε να κατεβαίνουμε την Πανεπιστημίου.

Καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής μέχρι το περιπολικό φώναζα πως η τσάντα δεν είναι δική μου και η μόνη απάντηση που πήρα ήταν «Δεν πειράζει, δωράκι από μας». Κάθε φορά που έβλεπαν κάμερες έλεγαν «Παιδιά μην τον χτυπάτε μας βλέπουν οι κάμερες».

Κάπως έτσι τελειώνει ο ένας εφιάλτης και αρχίζει ένας άλλος, κλεισμένος μέσα σ’ένα κελί στις φυλακές Κορυδαλλού χωρίς να έχω κάνει απολύτως το παραμικρό. Χωρίς να έφταναν όλα αυτά με κατηγορούν ότι τους πετούσα πέτρες, ότι φορούσα αντιασφυξιογόνο μάσκα και ότι αντιστάθηκα κατά τη σύλληψη μου με κλοτσιές, ενώ το μόνο που είχα μαζί μου ήταν μια ιατρική μάσκα που την είχα πάρει από το σπίτι μου από φόβο μην ρίξουν χημικά όπως είχαν και άλλοι πολλοί διαδηλωτές. Και παρόλο που βγήκαν τα αποτελέσματα από τη δακτυλοσκόπηση στα μπουκάλια και δεν βρέθηκαν αποτυπώματα, εγώ είμαι ακόμα σ’ ένα κελί…

Όταν διάβαζα τις καταθέσεις των αστυνομικών δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Μέσα μου υπήρχε ένα μεγάλο γιατί. Γιατί να με μισούσαν τόσο ενώ δεν τους είχα κάνει τίποτα; Γιατί όλα αυτά;

Στο περιστατικό στο Ρέντη στις 3 Μαρτίου που σκοτώθηκαν δύο αστυνομικοί είχα πάει εθελοντικά να δώσω αίμα. Πώς με κατηγορούν πως κατέβηκα στην πορεία για να τους επιτεθώ; Είμαι κατά της βίας. Κατέβηκα στην πορεία για να διαδηλώσω ειρηνικά. Είμαι αθώος και δεν θα σταματήσω να το φωνάζω.

Κλείνοντας θα ήθελα να προσθέσω ότι έχω και το χρέος να μάθει ο κόσμος τι είναι ικανοί να κάνουν προκειμένου να σταματήσει ο κόσμος να διεκδικεί. Αυτό που συνέβη σε μένα μπορεί να συμβεί στον καθένα. Στη ζωή δυστυχώς ή ευτυχώς συμβαίνουν τα πιο απίστευτα πράγματα.

Δεν πρέπει να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο μέλλον όσο και αν προσπαθούν να πνίξουν τις φωνές μας και να μας τρομάξουν. Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν έγινε. Γιατί αν δεν προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιοι τότε ποιος θα το κάνει;

Με εκτίμηση,

Φώτης Δήμος"

7 εγύρισαν και είπαν:

Margo είπε...

Οι φυλακές είναι γεμάτες από ανθρώπους που περιμένουν να δικαστούν 15 και 18 μήνες για να αποδειχθεί τελικά η αθωότητά τους. Οι κατηγορίες είναι συχνά παράλογες και οι κατήγοροι έχουν θέσεις "κλειδιά".
Πολύ λυπηρό και για τον ίδιο που είναι μέσα τραγική εμπειρία.

Καλημέρα μαμούφι μου

m.blanco είπε...

Παρολίγο να πάθω το ίδιο πριν από χρόνια ευτυχώς κάποιος φίλος μου έστειλε καλό δικηγόρο και δε προφυλακίστηκα.
Ρώτησα μια ομάδα των Ματ "τι έγινε εδώ". Με έβαλαν σε ένα περιπολικό με άλλους 4 και είπαν πως με συνέλαβαν μετά από άγρια καταδίωξη. Με χτυπούσαν για ώρες για να υπογράψω ομολογία, ο φωτογράφος του Τραγκα έδωσε 500δρχ σε έναν για να με χτυπά με ένα ρόπαλο στο κεφάλι μέχρι να βγάλω το μπουφάν από το πρόσωπο, και ο Τράγκας με έκανε δισέλιδο άρθρο γιατί ήμουν ο μόνος ενήλικος. Στη δίκη 1,5 χρόνο μετά αθωώθηκα με τη δικαστή ωρύεται πως αυτά που με κατηγορούσαν έγιναν 2 ώρες μετά τη σύλληψη."Είχα την τιμή να με δείρει ο Αρκουδέας τότε αττικάρχης"

m.blanco είπε...

Καλησπέρα !!!
Συγνώμη για την αγένεια μα μόλις το διάβασα απάντησα "εν βρασμό".

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

Ο Αρκουδέας θα έχει ονειρώξεις στον τάφο του.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Margούλα
συνθλιπτική εμπειρία γι' αυτόν που την υπόκειται
κι όσο για την κοινωνία που γέννησε αυτή τη "δικαιοσύνη" τι να πω;

καλημέρα Μαριώ μου :)!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

m.blanco
ποια αγένεια; τι λες τώρα;
είναι να μην σε πιάσει βρασμός άμα κουβαλάς στην πλάτη σου τετοια "περιποίηση" απ΄' τις "αρχές" πάσης φύσης;
εδώ με πιάνει εμένα...

καλή σου μέρα!!!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

ερωτευμένη
βρε λες να καλοπερνάει; :(

Back to Top