4

"...στου Διογένη το πυθάρι..."



το συγκεριμένο βίντεο μπορεί να με έφερε στη δυσάρεστη - ενδιαφέρουσα πιο σωστά - θέση να εξηγήσω στο 12χρονο σπλάχνο μου τι σημαίνει πρωκτικός έρωτας

όμως μου έδωσε και πάσα να εξηγήσω γιατί μου γύρισε το μάτι στο σουπερ μάρκετ όταν της μικρής της έτρεχαν τα σάλια για milko κι εγώ διάβαζα 100% γερμανικό γάλα

κι ακόμα περισσότερο για το τι σημαίνει ιστορία, πολιτισμός, γνώση, για το πως αποκτάς άποψη, για τη θέση που στέκεσαι για να την διατυπώσεις, για το πως διαπιστώνεις τα λάθη σου και τι σημαίνει να τα κοιτάς κατάματα και να μην τσιμπάς στη φόλα.

για το τι σημαίνει ρατσισμός κι αγάπη για τη σπορά που σ' ανάστησε.

για το πως ψάχνεις την αλήθεια σου και πως
είτε την πουλάς συνειδητά
είτε την αφήνεις βορά στα γεράκια μέσω της απραξίας σου




4 εγύρισαν και είπαν:

eApenanti είπε...

Τίποτα δεν γίνεται τυχαία, τίποτα δεν εμφανίζεται ξαφνικά. Έτσι, μια ασθένεια ή ένας ιός που μεταφυτεύτηκε στους κατοίκους της πάλαι ποτέ Ελλάδας, θεωρήθηκε ..ευλογία, ευημερία, ανάπτυξη.
Και να τώρα, οι πάλαι ποτέ κάτοικοί της γίνονται αποβλητέοι εποικιστές στη χώρα τους.
Σαν τους αξιολύπητους ναρκομανείς.

Ποιός πλάσαρε την πρέζα, ποιός την αγόρασε, ποιός την κατανάλωσε δεν έχει σημασία.
Σημασία έχει ότι οι έμποροι αφού κονόμησαν τώρα καγχάζουν με τα θύματά τους.

Και σε ποιόν να πάμε να γυρέψουμε ευθύνες ; Στους εμπόρους ; Ή θάταν καλύτερα να διαγράψουμε τη λέξη ευθύνη, προδοσία μιας και οι έννοιες αυτές δεν αφορούν δολοφόνους με προδιάθεση και εκ προμελέτης.
Και μετά να σκύψουμε στη σιωπή και στην αυτοκατάκριση μόνο και μόνο γιατί αφήσαμε ανοιχτές τις πόρτες για να μπεί στα σπίτια μας ο κάθε ντίλερ της αποχαύνωσης.

Καλημέρα Μαμούφι,

Margo είπε...

Σήμερα ήμουν.. κάπως νευρική να το πω; Σαν να θέλω να φωνάξω και να μη μπορώ ένα πράγμα. Είδα και το βίδεον τούτο και απόγινα!!!

Σκουπίδια!!! Αμ το ύφος της;;;; Μετά από αυτό, αν εξήγησες με ψυχραιμία στο σπλάχνο σου οτιδήποτε είσαι αξιέπαινη!!!!

Καληνύχτα μαμούφι μου...

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

e-Apenanti
και πόσο μάλλον όταν απέναντί σου έχεις ένα παιδί που σου ζητά να του εξηγήσεις...και που πολύ περισσότερο, όχι με τα λόγια αλλά με τις πράξεις σου, ζητά να του δώσεις απαντήσεις και να του ζωγραφίσεις χάρτες για τους δρόμους του...

και μπαίνεις και σκαλίζεις τους χάρτες τους δικούς σου τους αληθινούς όμως.
τώρα το τι θα βρεις εκεί και το τι θα το κάνεις...τι να πω; είναι όμως η μόνη ελπίδα

την καλημέρα μου στην (e-)Apenanti γειτονιά :))

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

margούλα
θύμωσα... ε, και λοιπόν;

τον θυμό μας τον έχουν μελετήσει, τον γνωρίζουν και συνεχώς βρίσκουν όλο και καινούργιους τρόπους για να τον αντιμετωπίζουν όταν αυτός εμφανίζεται
κάτι άλλο χρειάζεται πια...

καλή σου μέρα Μαριώ μου !!

Back to Top