Πόσο αλήθεια μακρινά φαίνονται όλα όσα θυμώνουν και πονούν, εξοργίζουν και στεναχωρούν σαν βρεθείς ν’ αγγίζεις τη γη, να μυρίζεις τη βροχή και ν’ ακούς το θυμωμένο μουγκρητό του δάσους.
Πόσο έντονα νιώθεις πως έχεις τα πάντα, σα βλέπεις τους σπόρους που φύτεψες στη μέση της ερημιάς να αρχινάν να γίνονται καρπός.
Πόσο πραγματικά δραπετεύεις σε στιγμές πλήρεις, ξέχειλες από τη χαρά που ξεχάστηκε: ότι υπάρχεις… παρέα μ΄ ένα σωρό θάματα στο γύρω σου.
Και πόση πράγματι η ανακούφιση σα καταφέρεις να διώξεις, έστω και για λίγο, απ΄το πετσί σου την παράνοια και τη χαύνωση που τούτο το ξέχασμα γεννά. 
Είναι λες κι όλα τα γύρω σου πράγματα να βρίσκουν τη διάσταση τη φτιαγμένη για τα μέτρα τους.
Λες και με τρόπο μαγικό αγγίζεις τον παλμό της ζωής.
Όπως ο σπόρος που φύτεψες – η ζωή που ξεκίνησες – και που σαν καρπός γυρίζει πίσω και γίνεται ζωή για σένα και όχι μόνο.
Σίγουρα ναι… η ζωή του ανθρώπου θα μπορούσε να είναι όμορφη. Τόσα θαύματα καρτερούν να τον συντροφέψουν…
Έρχεται όμως η στιγμή της επιστροφής και το θάμα χάνεται μονομιάς. Σαν μπεις στο αυτοκίνητο και κάνεις πως ανοίγεις το ραδιόφωνο...
ήτανε
10 εγύρισαν και είπαν:
Η προσέγγιση και η τριβή με τη Φύση είναι θαρρώ η καλύτερη (ίσως ακουστεί βαρύ) ψυχοθεραπεία και όχι μόνο.
Αναζωογόνηση, ψυχική ανάταση και ευφορία.
Απίθανο το μποστάνι σου αλλά και τα γατόνια σου δεξιά
Τρία έχω (2 κοπέλες και έναν αλήτη)
:-)
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Φαντάσου να μην είχες ούτε αυτή τη διέξοδο...
@ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
έχει απόλυτο δίκιο. Άλλωστε κατά μία έννοια Φύση είναι κάθε τι "υγιές" γύρω μας, που ψυχή τε και σώματι το έχουμε ανάγκη.
Όσο για τις ψιψίνες μου - η Ζουζού και η Φαίδρα - είναι τρελή αδυναμία (η Ζουζού είναι 16 χρονών).
Και χαίρομαι πολύ που βρίσκω κι άλλη γατομαμά!
Καλή σου μέρα
@συνοδοιπόρε
σ' αυτό δεν έχεις καθόλου άδικο. Εγώ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τη διέξοδο αυτή την είχα δεδομένη. Και δεν μπορώ ούτε καν να φανταστώ το να μην υπήρχε. Μάλλον θα ήμουν άλλος άνθρωπος.
Μια όμορφη μέρα.
Αν είναι δικά σου είναι υπέροχα...
Φέτος ζήλεψα και εγώ και φύτεψα στο μπαλκόνι σπόρους... έτσι να τους βλέπω να μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα...
Και νομίζω ότι τα ηλιοτρόπια μου θα με κάνουν περήφανο...
Φιλί & Φωτεινή καλημέρα
Καλημερούδια σας.
Όλο "διεξόδους" και "ανάσες" μου είσαι και από λάντζα και σιδερώστρα τίποτα... :)
Θα σου πάρω ασιδέρωτα σε σποράκια, να σου πω εγώ, αν θα μπορείς μετά να τα αγνοήσεις.
Μη μου πεις ότι έχεις βάλει και φράουλες !!!!
Εγώ μόνο με ντομάτες, καρπουζάκια και χιλιάδες σποράκια από διάφορα λουλούδια προς το παρών έχω πειραματιστεί.
Προσωπικά δεν μπορώ ούτε μια μέρα να ζήσω, χωρίς να βγω στην αυλή με το λάστιχο καταβρέχοντας το χώμα. Υπάρχει ωραιότερη μυρωδιά απ΄αυτή. Είναι από τους κύριους λόγους που θεωρώ τον εαυτό μου απίστευτα τυχερό που ζω λίγο πιο έξω από την πόλη κι έχω αυλή.
Πολλά φιλιά σε όλες σου τις "ανάσες"
Δίποδες... τετράποδες... και καταπράσινες
@οδοιπόρε
με πολύ πολύ μεγάλη υπερηφάνεια δηλώνω ότι όλα τα παραπάνω εγώ τα ανάθρεψα!
Όσο για τα ηλιοτρόπια, τους έχω αδυναμία καθώς μοιάζουν να είναι η εικόνα της χαράς και της αισιοδοξίας. Σου εύχομαι να τα καμαρώσεις στο μπαλκόνι σου!!
Φιλιά!
@φοραδίτσα
πόσο διεστραμμένη φαντασία μπορεί να έχει ο άνθρωπος! Ακους εκεί σπόρους από ασιδέρωτα...
Οι φράουλες είναι από τα πλέον εύκολα φυτά του κήπου. Δεν θέλουν σχεδόν ούτε πότισμα, ενώ το χειμώνα με του -20 βαθμούς δεν παθαίνουν τίποτα. Από μια ρίζα που είχαμε βάλει πριν από καμμιά 20αριά χρόνια έχει γεμίσει όλος ο τόπος (όπως καταλαβαίνεις καμιά σχέση με Μανωλάδα μεριά.
Τους φίλησα όλους και ανταποδίδουν!!!
Αν διατηρείς τέτοιο κήπο 300χιλ. μακρυά από την εστία σου είσαι ηρωίδα!!! Χάρηκα πολύ που μπήκα στο λαχανόκηπό σου... καλή σοδειά:)
@Margo
είναι να μην έχεις την πετριά!
Έχω κάνει κάτι ταξίδια αυθημερόν μόνο και μόνο για να τσεκάρω το αυτόματο πότισμα...
Όλον τον κόπο όμως τον παίρνω πίσω, στο πολλαπλάσιο, σε χαρά και ικανοποίηση
Καλησπέρα,
Δεν ξέρω πώς η ανάρτηση αυτή συνδέθηκε "μέσω MARGO" με τη τελευταία μου ανάρτηση. Έτσι έτρεξα και ήλθα eδώ.
Θαύμα που το καλλιεργείς, το θωπεύεις και το βλέπεις να θεριεύει. Έχω χωριό με περιβόλι δέντρων για όλες τις εποχές. Για φυτά δυστυχώς δεν έχω τόσο χρόνο να τρέχω κάθε βδομάδα 300 χιλιόμετρα. Τόκανα πολύ παληότερα. Τώρα απλά με τροφοδοτούν οι φίλοι μου και εγώ τους δίνω φρούτα.
Μόλις γύρισα από την Ηλεία (πατρίδα μου). Δυστυχώς.. Με τρείς θανάτους στην πλάτη της μέσα σε μια πενταετία. Και έναν ακόμη αργό (όπως όλη η ύπαιθρος) αλλά βασανιστικό για μια "Γή Επαγγελίας".
Αν τυχόν τρέξεις εδώ Καλή σου Νύχτα !
Θανάσης
ΥΓ. Είμαι σε σύγχιση και θυμό για όσα χθές και σήμερα έζησα. Τούτη η ανάρτησή σου μου ελάφρυνε την ψυχή.
e-apenanti
ο κήπος μου είναι σε μεγάλο υψόμετρο οπότε τα δέντρα που υπάρχουν είναι λίγα, καλοκαιρινά και ανθεκτικά στην παγωνιά για την βγάλουν το χειμώνα (μηλιές, κερασιές και καρυδιές).
Το μποστάνι μου είναι η μεγάλη μου αγάπη. Κρατώ σπόρους από χρονιά σε χρονιά κι έτσι γεύομαι όλο τον κύκλο της σποράς και του καρπίσματος.
Όσο για χρόνο... μη νομίσεις ότι κι εγώ έχω πολύ, αλλά το παλεύω όπως μπορώ.
Είναι από τα λίγα αποτελεσματικά αντίδοτα στη σύγχυση και στο θυμό που περιέγραψες.
Ξέρεις πόσες φορές έχοντας τον κασμά ανά χείρας και σκάβοντας πιάνω κουβέντα με το χώμα; τόσο που αν με δει κανείς θα πει ότι λάλησα :))
καλό σου απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου