Θες να φταίνε τα απρόσμενα δειλινά των τελευταίων ημερών...
Θες να φταίει η σημερινή βόλτα στην Αθήνα...
Μπορεί πάλι να φταίει το κλάμα της μικρής μου μόλις πρωτοαντίκρυσε τη στραπατσαρισμένη πόρτα του Πολυτεχνείου. Και που από τότε αρνείται πεισματικά να την ξαναδει και πάντα περνάμε από το απέναντι πεζοδρόμιο
Δεν ξέρω γιατί αλλά γυρίζοντας σήμερα στο σπίτι μου είχα στα αυτιά μου τη φωνή του Κατράκη - συγκλονιστική ομολογουμένως - να λέει:
.
ήτανε
8 εγύρισαν και είπαν:
Χρόνια τώρα πάντα στις 5 βραδυάζει.
Χρόνια τώρα...
Αυτή τη φωνή του Κατράκη ακούγαμε πρόσφατα στο Αξιον Εστί και είναι πράγματι συγκλονιστική.
Οχι μόνο γιατί είναι καθηλωτική και βαθειά, αλλά γιατί μας θυμίζει πόσο μικροί έχουμε γίνει.
Καλη εβδομάδα.
Δεν υπάρχει σκοτάδι.
Απλά ο ήλιος δεν φαίνεται.
Αυτό να πεις στο παιδί.
Άστο μόνο του να βρει το ψέμα.
Όπως το βρήκαμε κι εμείς.
Φιλιά
Αλίμονο αν ξεχνούσαμε...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
@Αστρο-Συμμορίτες
και εγώ αυτό σκεφτόμουνα... πόσο πολύ μίζεροι έχουμε γίνει. Πόσο πολύ έχουμε "στεγνώσει" μέσα μας και έξω μας, σε πόσα πολλά γυρίσαμε την πλάτη...
@φοραδίτσα
μα και βέβαια του παιδιού δεν γίνεται να του μιλήσεις αν δε σταθείς στο φως.
Κι αυτό δεν χωράει μεγαλίστικη ερμηνεία...
Στα "μεγαλίστικα" σκοτάδια δικό μου είναι το μερίδιο και είθε να καταφέρω να τα κρατήσω μακριά από τα παιδικά μάτια για όσο περισσότερο γίνεται. Γιατί το μόνο που κάνουν είναι να κρύβουν την αλήθεια.
Καλό σου βράδυ!
@ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
φοβάμαι όμως πως είαναι και το ευκολότερο...
Φιλιά και καλό σου βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου