8

φθινόπωρο

ήρθε
 

 
με ξελόγιασε με χρώμα



με ξεμονάχιασε σε δάση όπου μόνο το τρίξιμο απ' το βήμα μου ακουγόταν



μου ψιθύρισε την φλυαρία - την άσκοπα χαρούμενη - των άγουρων βλαστών μες στην πληρότητα της ωριμότητάς του


με μέθυσε με τη δροσιά του πρωινού


μ' άλλαξε σε νεράιδα σε φυλλωσιές υγρές γεμάτες θάματα



μου χάρισε το γέλιο του σε χίλιες αποχρώσεις



  μου φερε και σοδειά, χάδι στον κόπο της ψυχής


κι όταν κουράστηκα αγκίδες μ' άφησε μέσα στ' ακροδάχτυλα

 

με ζέστανε

 

με χίλιους τρόπους 

κι ας λένε πως κρατάει θλίψη

(όλες οι φωτογραφίες από την φθινοπωρινή Βυτίνα)

8 εγύρισαν και είπαν:

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

γλυκυτατο τρελο μου!!ΜΑς ΤΡΕΛΑΙΝΕΙς στο ένα blog με Μυρωδιές καλοκαιριού!
Μας ξελογιάζεις απ'εδω με χρώματα φθινοπώρου!Και όχι μόνο!!
ΦΙΛΙΑ!!!κοριτσάρα μου!!!!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Μαμούφιόν μου?
Εκεί στα βουνά σου να μείνεις!
σε αφήνω!

Εκεί ανηκεις εσύ....

καλή σου μέρα!
και καλό μήνα!
και καλή αρχή!
και χρόνια πολλά!
Υ.Γ Ερώτησις:Εκείνος ο στίχος:
"ό,τι φεύγει όλο γυρίζει από το χτες" εσείς, μαμουφάκι, πώς τον αντιλαμβάνεστε?
καλημερα είπα?
καλημερααααααααααααααααααα!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
πόσο χαίρομαι που μπορώ να μοιραστώ έστω και ελάχιστα από τα θαύματα που είχαν την τύχη τα μάτια μου να δουν.

το μοίρασμα τα κάνει να δείχνουν πιο όμορφα και η χαρά τους γίνεται διπλή

κι εσύ να είσαι καλά καλή μου!!!
σε φιλώ πολύ πολύ!!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

έντομον
εγώ το έχω πει αλλά κανείς δεν με καταλαβαίνει...
βλάχα βλαχοπούλα γεννήθηκα
να πήζω τυρί και να φυτεύω ραπανάκια θέλω μόνο
αλλά που τέτοια τύχη....

υγ: την ερώτησή σου την επεξεργάζομαι
η απάντηση με mail

φιλί σου 'δωσα;

Margo είπε...

Απορία έχω βρε μαμούφι μου, τι κάνει ο κόσμος στις πόλεις και δε γυρνάει στα χωριά του;;;; Όχι πες μου τι έχει η πόλη; Δουλειά; Πάει αυτή πουθενά δεν έχει.. πολιτισμό; Να τον πάμε στα χωριά.. από εμάς εξαρτάται.. κανένα κράτος δε μπορούμε να περιμένουμε. Εμείς να κάνουμε τις υποδομές με την παρουσία μας για αρχή..

Κορίτσια μια όμορφη μέρα να έχετε κι ας είναι βροχερή και ομιχλώδης φανταστείτε να είσαστε σε αυτόν τον παράδεισο που τον χαίρονται μόνο οι Θεοί και το μαμούφι που και που;)

Ανώνυμος είπε...

Πάντα η χαρά μεγαλώνει και η λύπη μικραίνει όταν μοιράζονται !!!

Χαμογελαστή καλημέρα

Roadartist είπε...

Με πέθανες κυριολεκτικά!! Θα ήθελα πάρα μα πάρα μα πάρα πολύ να πήγαινα σε ένα τέτοιο μέρος.. αυτή τη στιγμή..

Ανώνυμος είπε...

ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΩ ΕΞΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΜΟΥ...

http://anisixos.blogspot.com/2010/10/blog-post_15.html

Αξιζει να το δεις και οχι να το ζεις...

Back to Top