η μπαλάντα του οδοιπόρου

Βλέπω πλήθος κόσμο να κυλά

μα ψυχή δεν μου χαμογελά

στα κρεβάτια τ΄ άρρωστα παιδιά

και στα δέντρα ξερά τα κλαδιά.

Την αγάπη πέταξα σ΄ ένα βυθό

και το φόβο μου έστρωσα να κοιμηθώ.

Βρίσκω τάφους κι έναν κόσμο

που δεν πονά.

Όπου πάω κι ένα λάθος

με τυραννά.

Ποιος προφήτης τώρα θ΄ ακουστεί

σα φωνή σε στέρνα κλειστή;

Σ΄ έναν κόσμο άδειο κι ορφανό

ποια κραυγή απ΄ τον ουρανό;

Τα πουλιά παράτησα στις ερημιές

και το φως σπατάλησα στις γειτονιές

Δεν τον θέλω και φοβάμαι

το γυρισμό.

Δες ποιος είμαι πού πηγαίνω

για το χαμό.

(Μάνος Χατζηδάκις - Μάνος Ελευθερίου)