σύν + σῖτος

Στριφογυρνά από μέρες στο κεφάλι μου.
Σήμερα ανέτρεξα στο λεξικό:
"συσσίτιο: αρχ. ελληνική λέξη συσσίτιον, επίθετο σύσσιτος (= ομοτράπεζος, συνδαιτυμόνας), ρίζα: σύν + σῖτος 
 
"Ομοτράπεζος"... μειδίαμα πικρό.  Πόσο πρόστυχα μπορούν τελικά να είναι τα ρούχα που ντύνεται μια λέξη;  Πόσο ιερόσυλο να πιστεύουμε πως η Ζωή μπορεί να "χειριστεί" ωσάν να είναι αντικείμενο ή αριθμός; να παιχτεί σαν στοίχημα στον τζόγο;
 
Απαγορεύθηκε έμαθα η διανομή συσσιτίων από απλούς ιδιώτες.  Μόνο η εκκλησία, οι κρατικοί φορείς και οι ΜΚΟ νομιμοποιούνται πλέον να μοιράζουν τροφή.  Οι υπόλοιποι αποτελούν κίνδυνο για την δημόσια υγεία.  Λες κι όλοι αυτοί που βγάζουν στο κλαρί τόσες ζωές είναι ακίνδυνοι.

Μόνο αυτοί, λέει, δικαιούνται να "στρώσουν τραπέζι".  
Υβριστικό τραπέζι.  
Με κάμερες και μικρόφωνα, για να μπορούν να βαυκαλίζονται πως έπραξαν το χρεός τους.  Χρέος που αδιάκοπα αναρωτιούνται και μηχανεύονται πως θα εξαργυρώσουν.

Θυμάμαι από πάντα τη μάνα μου μ' ένα πιάτο φαϊ, σε καιρούς δύσκολους, να τρέχει σε όσους είχαν ανάγκη στη γειτονιά.  Από τότε το πιάτο αυτό έχει μέσα μου αποκτήσει μια γεύση ιερότητας.  Έχει ταυτιστεί πάνω απ' όλα με τον πόνο του να σπας την πανοπλία της τεμπελιάς και του φόβου και να μπαίνεις στον κόπο του άλλου.

Κανείς δεν έχει λόγο στο στρώσιμο του δικού μου τραπεζιού.  Ούτε και στην επιλογή των συνδαιτυμόνων μου.  Όπου εκτός από ψωμί το πιάτο θα έχει πιότερο αλήθεια και ψυχή.  Αλληλεγγύη και ανθρωπιά.
Και τρόμο.  Για όλους αυτούς που σκιάζονται όσο τίποτα τα χέρια και τις καρδιές σαν παν' να ενωθούν.

Αρκεί να πάρω την Απόφαση και να το στρώσω ετούτο το τραπέζι.
Και κάνει κι ένα κρύο απόψε....




υγ: τώρα με την απαγόρευση διανομής τροφής τα κόλυβα θα συνεχίσουν ή μπα;