Νύχτα.
Συνήθως νύχτα. Κάπου αρχές του '70.
Το ταξίδι μακρύ. Πάνω από 5 με 6 ώρες.
Στο πίσω κάθισμα ενός Lada. Κουλουριασμένη. Αγκαλιά με μια καρώ κουβέρτα, να παλεύω την παγωνιά και την ναυτία. Κι ο Κωλοσούρτης να μοιάζει ατελείωτος.
Χρονών πέντε, έξι ίσως και λιγότερο. Στο καθισμα το μπροστά ο πατέρας μου.
Μ' ένα καρέλια στο ένα χέρι και το τιμόνι στο άλλο - να δείχνει τόσο παράταιρα στα αργασμένα χέρια.
Και το τσαντάκι το γεμάτο με κασέτες. Ακόμα το φυλάω. Σα θησαυρό. Ίδιο κι απαράλλαχτο.
Βγάζω απόψε την ίδια κασέτα από 'κείνο το τσαντί.
Ίδια γεύση από νύχτα, κρύο, δρόμο και στροφιλίκι.
Και μια υποψία φόβου. Πως πια οι αποχαιρετισμοί γίναν ευθείες...
"Αλλοίμονο σ' αυτούς..."
Συνήθως νύχτα. Κάπου αρχές του '70.
Το ταξίδι μακρύ. Πάνω από 5 με 6 ώρες.
Στο πίσω κάθισμα ενός Lada. Κουλουριασμένη. Αγκαλιά με μια καρώ κουβέρτα, να παλεύω την παγωνιά και την ναυτία. Κι ο Κωλοσούρτης να μοιάζει ατελείωτος.
Χρονών πέντε, έξι ίσως και λιγότερο. Στο καθισμα το μπροστά ο πατέρας μου.
Μ' ένα καρέλια στο ένα χέρι και το τιμόνι στο άλλο - να δείχνει τόσο παράταιρα στα αργασμένα χέρια.
Και το τσαντάκι το γεμάτο με κασέτες. Ακόμα το φυλάω. Σα θησαυρό. Ίδιο κι απαράλλαχτο.
Βγάζω απόψε την ίδια κασέτα από 'κείνο το τσαντί.
Ίδια γεύση από νύχτα, κρύο, δρόμο και στροφιλίκι.
Και μια υποψία φόβου. Πως πια οι αποχαιρετισμοί γίναν ευθείες...
"Αλλοίμονο σ' αυτούς..."
ήτανε
6 εγύρισαν και είπαν:
Καλησπέρα,
η αφήγηση σου μου θύμισε το δικό μου πρώτο άκουσμα του Μητροπάνου. Εκεί γύρω στο 1975 ,παιδί αλλά λίγα χρόνια μεγαλύτερη από σένα. Ο Μητροπάνος ακουγόταν όλη μέρα σε όλη τη γειτονιά από το σιδεράδικο δίπλα στο σπίτι μου που είχε το κασετόφωνο στη διαπασών.
sofia
Κοινές πάνω κάτω οι θύμησές μας. Ίδιοι χρόνοι, παρόμοιες γεύσεις.
Παρέα με την τρυφεράδα και την θλίψη αυτών που πέρα από αναμνήσεις είναι και υλικό ψυχής.
Την βροχερή καλημέρα μου :)
Καλημέρα,
Τόν γνώρισα με αυτό το τραγούδι και θα τον θυμάμαι γι' αυτό το τραγούδι.
http://www.youtube.com/watch?v=GFnbnwDW5NY
Μουσική Δήμος Μούτσης
Στίχοι Μάνος Ελευθερίου.
Εξέφρασε θαυμάσια η ερμηνεία του μιαν εποχή που τα "ταξίδια" στα νησιά ήταν της ...μόδας,
εννοείτε φαντάζομαι.
Όμως δεν μπορώ να προσπεράσω στιγμές ανάτασης και αυτογνωσίας που πρόσφεραν και πολλά άλλα από τα τραγούδια που είπε. Η ανάρτηση υπερασπιστής μου και σωτήρ μου...
Με το καλό να μας έλθετε !
e-Apenanti
Αχ αυτό το τραγούδι..
Διαδρομή στα θεμέλια της θύμησης.
Περίεργο πως συνταιριάζουν κάποια πράματα. Και για δες πως υπάρχουν κάποιες στιγμές που μοιάζουν σα σιωπηλή συνομωσία - που κάποιες φορές "σώζει" :)
υγ: καλώς να σας έρθω (ως προς το επίρρημα να συμφωνήσω ανεπιφύλακτα, ως προς το ρήμα να κάναμε κάτι... δεν θέλω να φύγωωωω)
Φιλί. Γλυκό!
Aunt Donna
δεκτό το φιλί!
κι ανταποδίδω
(μιας και κάτι κοινό στη θύμηση υπάρχει)
καλό σου βράδυ
Δημοσίευση σχολίου