υπό καθεστώς πολιορκίας

Δε λέω μεγαλεία σήμερα το πρωί!

Ήμουν από τους τυχερούς που κατάφερα και μπήκα στο γραφείο - οι υπόλοιποι ζορίστηκαν κομματάκι.
 Έλα μου ντε όμως που υπήρχε ανάγκη να ξαναβγώ.  Κι όχι απλά να βγω, αλλά και να διασχίσω και την πλατεία. Και η πλατεία, και μια ακτίνα τεράστια γύρω από αυτήν, "τελούσε υπό καθεστώς προστασίας". 

Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου δε θέλω άλλη προστασία. Άσε με να πάω στη δουλειά μου, όσο ακόμα την έχω.  Άσε με γιατί προστασία με το στανιό είναι νταβατζιλίκι κι αν εσύ θες να παίξεις τον νταβατζή τότε για μένα μοιραία μένει ο ρόλος της πουτάνας.  Βρε άσε με σου λεω...

"Εισαγγελική διαταγή". 
Μου 'ρθε να βάλω κάτι γέλια. Να κυληστώ στα πατώματα από τον ακατάσχετο γέλωτα.  
Διαταγή από τον ποιον; Από εισαγγελέα;  Να δεις τι δουλειά κάνει αυτός... κάπου το 'χω ακούσει,  αλλά κωλύομαι ετούτη τη στιγμή να θυμηθώ.  Το σίγουρο πάντως είναι πως σαν κομήτης πάντα εμφανίζεται κάθε που πρέπει να "μπει γύψος" και να "εγχειριστεί ο ασθενής".  Για όλα τα υπόλοιπα μην τον είδατε μην τον απαντήσατε.

Για άλλη μια φορά έγινε επίδειξη προκλητικής δύναμης και φασιστικής επιβολής - πράγματα συνηθισμένα πια σε όποιον κινείται στο κέντρο της πόλης - στον χώρο που κάποιοι εσκεμμένα τον θέλουν να τον συντηρούν ως αρένα αντιπαρέθεσης.

Πάντως ένα πράμα - όχι δύο - είναι σίγουρα.  Το ένα είναι ότι έχουμε χούντα με κάθε τρόπο και μέθοδο προστατευόμενη και το δεύτερο ότι όσοι νταβατζίδες κι αν βγουν στο δρόμο όχι εγώ πουτάνα ΔΕΝ γίνομαι.

Ανέτρεξα το λοιπόν κι εγώ στον τιμοκατάλογο (ΦΕΚ 888/Β/21.3.2012) κι αρχίζω από σήμερα κιόλας τις οικονομίες....