«Ἂφησα να μήν ξέρω»

Ἀπό τόν κόσμο τῶν γρίφων
φεύγω ἥσυχη.
Δέν ἒχω βλάψει στή ζωή μου αἲνιγμα:
δέν ἒλυσα κανένα.
Οὒτε κι αὐτά που θέλαν να πεθάνουν
πλάι στά παιδικά μου χρόνια:
ἐχω ἕνα βαρελάκι που 'χει δυό λογιῶν κρασάκι.
Τό κράτησα ὣς τώρα
ἀχάλαστο ἀνεξήγητο,
γιατί ὣς τώρα
δυό λογιῶν κρασάκι
ἒχουν λυμένα κι ἂλυτα πού μοῡ τυχαίνουν.
Συμβίωσα σκληρά
μ' ἕναν ψηλό καλόγερο πού κόκκαλα δέν ἒχει
καί δέν τόν ρώτησα ποτέ
ποιᾱς φωτιᾱς γιός εἶναι,
σέ ποιό θεό ἀνεβαίνει καί μοῡ φεύγει.

Δέν τοῡ λιγόστεψα τοῡ κόσμου
τά προσωπιδοφόρα πλάσματά του,
τοῡ ἀνάθρεψα τοῡ κόσμου τό μυστήριο
μέ θυσία καί μέ στέρηση.
Μέ τό αἷμα πού μοῡ δόθηκε
γιά νά τόν ἐξηγήσω.
Ὅτι ἦρθε μέ δεμένα μάτια
καί σκεπασμένη πρόθεση
ἒτσι τό δέχτηκα
κι ἒτσι τ’ ἀποχωρίστηκα:
μέ δεμένα μάτια καί σκεπασμένη πρόθεση.
Αἲνιγμα δανείστηκα,
αἲνιγμα ἐπέστρεψα.
[...]
Κική Δημουλά

(Η φωτο είναι από εδώ)