5

"...έστρωσ' ο νους κι ανέβηκα πάλι στον εαυτό μου..."

-Μαμά τι ακούς;
- Έλα να σου πω.  Τον Σολωμό τον ξέρεις, σωστά;
- Ναι.. "...και σαν πρώτα, φάε καρότα..." με δουλεύεις; στην μάπα τον έχω φάει στο σχολείο!
-Σολωμό ακούω το λοιπόν
- Έεε;
- Τους "Ελεύθερους Πολιορκημένους"
- Κι ο ποιητής θέλει να πει...
- Για το Μεσολόγγι, την πολιορκία του, τότε...
- Όλο και κάτι έχει πάρει τ' αυτί μου στην ιστορία

"Πάλι μου ξίπασε τ' αυτί γλυκιάς φωνής αγέρας.
Κι έπλασε τ' άστρο της νυχτός και τ' άστρο της ημέρας.
Του πόνου εστρέψαν οι πηγές από το σωθικό μου,
έστρωσ' ο νους κι ανέβηκα πάλι στον εαυτό μου.

Ήταν με σένα τρεις χαρές στην πίκρα φυτρωμένες,

όμως για μένα στη χαρά τρεις πίκρες ριζωμένες.
Χιλιάδες ήχοι αμέτρητοι, πολύ βαθιά στη χτίση
η Ανατολή τ' αρχίναγε κι ετέλειωνέ το η Δύση.

Έστρωσ', εδέχθ' η θάλασσα άντρες ριψοκινδύνους

κι εδέχθηκε στα βάθη της τον ουρανό κι εκείνους.
Κι όπου η βουλή τους συφορά κι όπου το πόδι χάρος.

η δύναμή σου πέλαγο κι η θέλησή μου βράχος."
(Διονύσιος Σολωμός - Ελεύθεροι Πολιορκημένοι)

Θες να 'τανε το ξάφνιασμά σου για το πως ο κύριος "φάε καρότα" μιλάει και μ' άλλο τρόπο, θες να σε άγγιξαν οι λέξεις και να έφτιαξες αυτό που ξέρεις καλύτερα να φτιάχνεις - εικόνες δηλαδή - θες να ' τανε η στιγμή σου η ανοιχτή...  Σε είδα όμως να βουρκώνεις.
Τόσο μεγάλη πια που αυτό να το βαφτήσεις αδυναμία και να πασχίσεις να το κρύψεις.  Αλλά και με το άγουρο μέσα σου - ευτυχώς - ακόμα ολοζώντανο να γυρίζεις πίσω και να μου λες "κάπως μου 'ρθε".

Αχ κοριτσάκι μου... κι εγώ πως να φυλάξω το δάκρυ σου ετούτο;
Υπόσχεση η στάλα των ματιών σου η πολύτιμη κι όρκος κλεμμένος από του ποιητή τα λόγια:
"...η δύναμή σου πέλαγο κι η θέλησή μου βράχος..."

5 εγύρισαν και είπαν:

eApenanti είπε...

//Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρι
η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι
με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει
όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει.//

// ..κι' αν κάνει πως το τραγουδεί, ραγίζουν τα λιθάρια. //
ένας άλλος ποιητής.

Ποιό δάκρυ δεν πηγάζει από την εσωτερική μας ομορφιά ; και ποιό δάκρυ δεν στολίζει το πρόσωπο ;

Και ποιό είναι εκείνο το όμορφο πρόσωπο που δεν έχει με δάκρυα ποτισθεί ;

Άνυδρα πρόσωπα, άνυδρες ψυχές.

Καλημέρα !

Υποψιάζομαι πως έχεις κάτι να πείς και για το σχολείο-στεγνωτήριο...

Φώτης είπε...

Ελένη μου, ένας απ' τους βασικούς λόγους που οδηγηθήκαμε στη σημερινή κατάσταση της υποδούλωσης και της ταπείνωσης είναι γιατί ξεχάσαμε και απαρνηθήκαμε τη μαγεία, τη δροσιά και τα διδάγματα της ποίησης...

Να 'σαι καλά και να μοιράζεσαι αυτά τα πολύτιμα πολιτιστικά μας κειμήλια με τους ανθρώπους που αγαπάς!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

e-apenanti
κατ' αρχήν μια φαρδιά, πλατιά και χαμογελαστή καλημέρα :)

"Σχολείο-στεγνωτήριο"... πόσο εύστοχος χαρακτηρισμός. Πολύ περισσότερο δε, αν θεωρήσουμε σαν "σχολείο" το ό,τι ζούμε και μας μπολιάζει.

Περίεργοι καιροί για να κοιτάς ένα παιδί στα μάτια. Να βλέπεις την υγρασία που διατηρεί ακόμα η ψυχή του. Και τη μια, μπρος σε τούτο το θάμ, να νιώθεις τόσο ανύμπορα, μην μπορώντας να κλείσεις τις χαραμάδες από όπου μπαίνει ο Λίβας.
Και την άλλη να συνεπαίρνεσαι από την ομορφιά ετούτων των ματιών που είναι σα να νιώθεις πως κλείνουν τις δικές σου χαραμάδες.

καλημέρα είπα;

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Φώτη
μια όμορφη, ανοιξιάτικη καλημέρα!!

Την Ψυχή μας απαρνηθήκαμε και βρήκαμε την σκλαβιά. Γεμίσαμε από "καλές προθέσεις" κι αποστραφήκαμε την ποίηση (= δημιουργία).

υγ: δώσε φιλιά και χαιρετίσματα στο Μαράκι!
Εύχομαι να είστε κι οι δυό σας καλά

Margo είπε...

Βρε Λενιώ μου μερικά παιδιά κρατάν αυτή την ψυχούλα για πάντα. Δεν στεγνώνουν οι ψυχές αν ο πλούτος περισσεύει.
Να της δώσεις ένα φιλί από μένα..
Με έκανες να ψάξω εκείνες τις φωτογραφίες.. θα έχει μεγαλώσει ε;

Back to Top