Έχω που ακούω κι αυτό το τραγούδι...
Και δεν είμαι καλά...
Κι αυτός ο στίχος: "no tengo lugar"
Όχι αυτό δεν είναι ανάρτηση.
Είναι που δεν μπορώ να βγω στους δρόμους και να το γράψω σε όλους τους τοίχους.
Αλήθεια δακρύζουν ποτέ οι οθόνες;
ΥΓ: n0 tengo lugar θα πει δεν έχω τόπο, δεν έχω χώρο
ΥΓ: n0 tengo lugar θα πει δεν έχω τόπο, δεν έχω χώρο
ήτανε
11 εγύρισαν και είπαν:
Πιό εύκολο το βλέπω να δακρύσουν οι οθόνες..
Τώρα με απόκανες..
είναι που έχω κολλήσει κάτι μέρες απο όταν το έβαλες στο άλλο ιστολόγιο σου κι έχω μείνει εκεί..
είναι που κι εγώ "no tengo lugar"..
πού να χωρέσω;
πού;
σε ευχαριστώ που το κέρασες και μιά χαμογελαστή μέρα :)
Μπορεί να μην υπάρχει βουνό ή κάμπος για να χωρέσεις, μπορεί να μην σου φτάνουν οι θάλασσες του κόσμου να κολυμπήσεις.
Για σένα όμως υπάρχει ένα μέρος να σταθείς.
Σ'αυτό που χορεύει ανέμελα και το παρακαλάς να κοιμηθεί:)
Να πεις ότι δεν στα είπα;
"Μην του φας όλους εκείνους τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, γιατί δεν θα ....χωράς πουθενά"
Εσύ εκεί.....
Καλά να πάθεις. Για να μάθεις. Κι ας μην είσαι καλά. Θα γίνεις. Θα χωρέσεις. Ξανά... Και ξανά και ξανά....
Κούκλα... Κούκλα είσαι όταν χαμογελάς έτσι... Ζορισμένα.... :)
Φιλί σου
Την ανάρτηση αυτή σηκώθηκα το πρωί με πρόθεση να την αφαιρέσω.
Είδα όμως πως είχε περάσει η ελίτσα και είχε πει πως υπάρχει μια ελπίδα να δακρύσουν οι οθόνες οπότε και είπα "ρε μπας;"
Μετά ήρθε ο Ευρύνοος και κατάλαβα ότι αφού γίναμε τουλάχιστον δυο οι τρελοί που ζοριζόμαστε, μάλλον θα υπάρχουν κι άλλοι. Κι έτσι διαπίστωσα πως έχω παρέα.
Στη συνέχεια πέρασε κι o τίκτος ο οποίος με έβαλε στη θέση μου: αυτή της καμπάνας - κατά το "δόλια μάνα του δειλινού καμπάνα", οπότε ήρθα και ίσιωσα κάπως...
Με αποκορύφωμα τη φοράδα που μου βρήκε τις βαθύτερες αιτίες του στριμώγματός μου (σωληνάριο UHU γίγας στο παιδί ε; καλά.... δεν είναι της παρούσης) οπότε και είδα το φως μου!
Παίδες ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ .... πολύ για τα χαμόγελα
Βάλε και έναν ακόμη στην παρέα!!!
Μα είναι σαν να το έγραψες στους τοίχους της γειτονιάς μας.. το διαβάσαμε, νιώσαμε, καταλάβαμε.. και τώρα; Κάτι τέτοιες ώρες νομίζω ότι η αγκαλιά όλα τα χωράει, μα είναι αυτή η οθόνη γμτ...
Και μετά ήρθε κι ο Φώντας που μάλλον του φανήκαμε καλή παρέα και ζητούσε να τον παίξουμε κι αυτόν. Και είπαμε ναι μωρέ το παιδί τόσο τρέξιμο που ρίχνει... κρίμα είναι...
Ακολούθως η Margούλα άφησε να πέσουν οι μάσκες. Άθελά της μας αποκάλυψε ποιος γεμίζει με γκράφιτι τους άσπρους τοίχους στη χώρα της Μυκόνου. Δικιά μας είπαμε κι αυτή...
Τελικά οι οθόνες μπορεί να μην δακρύζουν. Είναι όμως κάποιες φορές που ξεχυλίζουν από ζεστασιά
Ε, γλέντι χωρίς την Οχιά δεν γίνεται. Για επανέλαβε Μαμούφι
Υ.Γ:Καλλιτέχνης της ζωής είσαι.
Αυτό το νόημα δεν έχει αυτή η ασύρματη σύνδεσή μας; Μιλάς και σε ακούμε σε όλες τις γειτονιές του κόσμου. Βγαίνουν τα χέρια μας και σε αγκαλιάζουν όποια ώρα σε όποιο μέρος... Δεν έχουμε τόπο αλλά έχουμε όλους τους τόπους και είναι καλύτερα.
Κι επειδή σαφέστατα γλέντι χωρίς φίδι δε γίνεται ήρθε και η οχιά. Της είπαμε ν' αφήσει το δηλητήριο μπαίνοντας αριστερά. Και η αθεόφοβη πέταξε το πουκάμισο και μπήκε
Στο τέλος επέστρεψε και η Θεία Θ που χρόνια βολόδερνε σ' άλλη γη σ' άλλα μέρη - για τσιγάρα είχε πεταχτεί κι από τότε τη χάσαμε. Μπήκε κι αυτή και πιάσαμε ένα γλέντι... δεν έμεινε πολυέλαιος για πολυέλαιος
Πόσα, μα πόσα χαμόγελα πλατιά σας στέλνω :-)))
Δημοσίευση σχολίου