Σήμερα έσωσα έναν άνθρωπο

Όπως προχωρούσε στον διάδρομο κοιτώντας μέσα στα κλουβιά με λαχτάρα, οι ματιές μας συναντήθηκαν.

Αισθάνθηκα αμέσως ότι είχε ανάγκη και ήξερα ότι έπρεπε να την βοηθήσω.

Της κούνησα την ουρά μου, ήρεμα, για να μην την τρομάξω κι όπως σταμάτησε μπροστά στο κλουβί μου, με το σώμα μου της έκρυψα ένα μικρό ατύχημα που είχα εκεί πίσω.

Δεν ήθελα να δει ότι δεν βγήκα βόλτα σήμερα. Οι φύλακες του καταφυγίου καμιά φορά, έχουν τόσο πολλή δουλειά και δεν ήθελα να σκεφθεί άσχημα γι αυτούς.

Όπως διάβαζε την καρτέλα στην πόρτα του κλουβιού μου, είχα την ελπίδα ότι δεν θα λυπόταν για το παρελθόν μου. Για μένα, μόνο το μέλλον και το να προσφέρω κάτι ξεχωριστό στην ζωή κάποιου έχουν σημασία.

Γονάτισε και μου έστειλε φιλάκια στον αέρα. Εγώ κόλλησα τον ώμο μου και το κεφάλι μου στα κάγκελα προσπαθώντας να την παρηγορήσω. Τρυφερά δάχτυλα μου χάϊδεψαν τον λαιμό, αποζητούσε την συντροφιά με λαχτάρα. Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό της και σήκωσα το μπροστινό μου πόδι να την διαβεβαιώσω ότι όλα θα πήγαιναν καλά.
Σύντομα άνοιξε η πόρτα του κλουβιού μου και το χαμόγελό της έγινε τόσο λαμπερό που πήδηξα στο λεπτό στην αγκαλιά της.

Της υπόσχομαι ότι θα την προστατεύω. Της υπόσχομαι ότι θα είμαι πάντα στο πλευρό της. Της υπόσχομαι ότι θα κάνω ό,τι μου είναι δυνατόν για να βλέπω το λαμπερό της χαμόγελο και το φως στα μάτια της.

Ήμουν τόσο τυχερός που βάδισε σήμερα στον διάδρομο.

Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι ακόμα, εκεί έξω, που δεν έχουν βαδίσει στους διαδρόμους. Τόσοι πολλοί που δεν έχουν σωθεί...

Τουλάχιστον εγώ μπόρεσα να σώσω έναν. Σήμερα έσωσα έναν άνθρωπο.

Janine Allen, Μετάφραση ΚΑΖ

ΠΗΓΗ: sosadespota.blogspot.com

(από άνεργους δημοσιογράφους)

Αύριο φοράμε τις καλύπτρες μας......

Ο λαός μίλησε λοιπόν και απεφάνθη: Η κουκουλοδιαμαρτυρία θα λάβει χώρα γύρω από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη (εεεπ, σας άκουσα να κάνετε ρίμα με το -ώνη!).
(περισσότερα εδώ)

On line καθαρισμός ποντικιού

Πολλές φορές κολάει το ποντίκι σας χωρίς λόγο?
Καθαρίστε το και απαλλαγείτε από αυτά τα ενοχλητικά κολλήματα με 3 απλά βήματα!
1. Κάνε κλικ στο γράμμα Κ πιο κάτω
2. Κράτα το κουμπί του ποντικιού και σύρε μέχρι το !
3. Ο καθαρισμός του ποντικιού σου ξεκινάει!

Κ οφ' τις μαλακίες και κάνε και καμιά δουλειά!

Που θες και online καθάρισμα του ποντικιού !

(από mr funme)

Φύτεμα πεύκων στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων (Λέλας Καραγιάννη)

Τα πεύκα που έκοψε ο Πριόνης κουβαλούσαν σίγουρα την δικιά τους ιστορία.
Όταν όμως, με το καλό κι αυτά - τα νιούτσικα - θεριέψουν, θα έχουν πολλά να διηγηθούν....

ΥΓ. Δεν είδα κανέναν από τους "ευαισθητοποιημένους" οικολογικά - που προέτρεπαν να κλείσω τα φώτα μου χθες - να έρθουν να δώσουν ένα χεράκι....

Η "ώρα της γης" ή η δική μας η μαύρη κι άραχλη;

Πριν από λίγο καιρό το σχολείο της μικρής μου συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα ανακύκλωσης και προστασίας του περιβάλλοντος του Δήμου Αθηναίων (στα πλαίσια του οποίου, μέχρι και σπόρους από πεύκα μοίρασε στα παιδιά ο αθεόφοβος ο Πριόνης).

Τοποθετήθηκαν κάδοι ανακύκλωσης στο δρόμο μπροστά από το σχολείο και αρχίσαμε την μετακόμιση των ανακυκλώσιμων από το σπίτι.

Μέχρι εκείνο το ωραίο πρωινό που μπροστά στα έκπληκτα μάτια των παιδιών ο σκουπιδιάρης και οι υπεύθυνοι αποφάσισαν ότι η ανακύκλωση είναι ένα πολύ μπελαλίδικο project για να συνεχιστεί.

Ταυτόχρονα μας γάνωσαν τ’αυτιά για τη σπατάλη του νερού. Κάθε φορά που ακούω το σχετικό σποτάκι νιώθω τόσες ενοχές που θέλω ν' ανοίξει η γη να με καταπιεί. Λες και εγώ έχω καταναλώσει το νερό όλου του πλανήτη. Εγώ που κρόσσια έχω καταντήσει τα νεύρα ολονών στο σπίτι (μέχρι και τον καλό μου εμύησα στο στεγνό ξύρισμα!).
Έλα μου ντε όμως που το 25% της συνολικής κατανάλωσης χάνεται από διαρροές του ίδιου του δικτύου παροχής (αυτού δηλαδή που ζητάει από μένα να μην καταναλώνω). Το ένα τέταρτο του νερού που συνολικά καταναλώνεται……

Από την άλλη ανεπιφύλακτα θα πρότεινα μια εκδρομή στη Δημητσάνα. Με την προϋπόθεση να μην στρέψεις το κεφάλι προς τα κάτω – στον κάμπο της Μεγαλόπολης, στα εργοστάσια της ΔΕΗ.
Αν τώρα έχεις και την ατυχία να φυσά λάθος άνεμος θα γευτείς την μοναδική εμπειρία του να είσαι μέσα στο ελατόδασος και να αναπνέεις αγνό παρθένο σμοκ.

Και όχι μην πέσεις στην παγίδα αντικρύζοντας τούτο το θέαμα να σκεφτείς κάτι εναλλακτικό για το αυθαίρετο στο χωριό. Και μόνο που σου πέρασε από το μυαλό η αιολική ή η φωτοβολταϊκή ενέργεια πρέπει ήδη να αρχίσεις να πληρώνεις κερατιάτικα με χαρτόσημο στη ΔΕΗ.

Μιλώντας δε για το ελατοδάσος ας μην ξεχνάμε ότι το καλοκαίρι ζυγώνει. Με τους οικολογικά και περιβαλλοντικά ευαίσθητους υπεύθυνους να φροντίζουν για τα δάση μας σπάζοντας - για αρχή - στο ξύλο τους δασοπυροσβέστες. Αλλά θα μου πεις εδώ τα δέντρα τα κόβουμε από μόνοι μας και ησυχάζουμε μια και καλή.

Κοιτάζω λοιπόν πρωτίστως γύρω μου, στον μικρόκοσμο της δικιάς μου μέρας και των δικών μου συνηθειών, μέχρι εκεί που το χέρι μου μπορεί να φτάσει. Και το μόνο που μπορώ να δω είναι ότι όχι μόνο δεν έχω βοηθούς και συνοδοιπόρους τους έχοντες την εξουσία και τους κατέχοντες τα μέσα, αλλά αντιθέτως είναι απέναντί μου ακυρώνοντας την όποια δικιά μου προσπάθεια. Όσο μικρή κι αν είναι αυτή.

Όχι, δεν φταίω εγώ για το χάλι του πλανήτη μας και αρνούμαι να θεωρήσω τον εαυτό μου συνυπεύθυνο με αυτούς που ποτέ δεν μου έδωσαν δικαίωμα επιλογής.

Τα φώτα στο σπίτι μου τα σβήνω….κάθε βράδυ. Σε μια προσπάθεια να απαλύνω όσο περνάει από το χέρι μου τον καιροσκοπισμό και τη μαλακία - σε βάρος της φύσης - που δέρνει τους «υπεύθυνους». Αύριο βράδυ όμως θα τα αφήσω ανοιχτά...

Ποια ζωή μου;

(σκίτσο Δ. Γεωργοπάλης)

Να πάμε!

(κλικ στις εικόνες, για να τις διαβάσουμε καλύτερα)

Στον πανέμορφο Βαρνάβα Αττικής, στο Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Βαρνάβα της Λαογραφικής Εταιρείας Βαρνάβα, μια εκδήλωση με τη συνεργασία του «Συνδέσμου Ελληνοπαλαιστινιακής Φιλίας» με τη στήριξη της Νομαρχίας Αν. Αττικής, που αξίζει την παρουσία μας δίπλα σ’ αυτή την προσπάθεια.

Να προσφέρουμε με την παρουσία μας ένα χαμόγελο στο πρόσωπο των μικρών Παλαιστινίων, που θα βρεθούν κοντά στους δικούς μας μαθητές.Να θαυμάσουμε το υπέροχο Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Βαρνάβα, να δούμε τη «Διεθνή Έκθεση Κεντημένου Ψωμιού», να μάθουμε για τους «Δρόμους του Ψωμιού» και τις εκδηλώσεις τους.

Για την Ειρήνη και τον Πολιτισμό!Να πάμε!

(από sibylla)

Πυροβολούν ζώα στην Λευκάδα

Απίστευτη αγριότητα στη Λευκάδα! Κάποιοι που θέλουν να αποκαλούνται άνθρωποι, αλλά απέχουν πολύ από αυτό, δολοφονούν αδέσποτα ζώα μετατρέποντάς τα σε… κινούμενους στόχους!

Οι απάνθρωποι δολοφόνοι στήνουν ενέδρα σε διάφορα σημεία στις περιοχές Λυγιά και Βασιλική και πυροβολούν με όπλα τα άτυχα ζώα που πλησιάζουν ανυποψίαστα! Από το φρικιαστικό τους παιχνίδι έχουν χάσει μέχρι στιγμής τη ζωή τους δεκάδες σκύλοι και γάτες.

Τα πτώματα των δύστυχων ζώων βρήκαν μέλη του Σωματείου Ζωοφίλων Λευκάδας, που τα μετέφεραν στο ιατρείο κτηνίατρου με τον οποίο συνεργάζονται. Εκείνος έκανε νεκροτομή και έφερε στο φως τα βλήματα των πυροβόλων, αποκαλύπτοντας τον τρόπο με τον οποίο προκλήθηκε ο θάνατος!

Το Σωματείο υπέβαλε μηνύσεις κατ’ αγνώστων στα αστυνομικά τμήματα Λευκάδας και Απολλωνίων, ενώ ενημέρωσε και τις αρμόδιες δημοτικές αρχές. Τα βλήματα που αφαιρέθηκαν από τα νεκρά ζώα εστάλησαν για βαλλιστική εξέταση ώστε να εξακριβωθεί ο τύπος του όπλου ή των όπλων με τα οποία δολοφονήθηκαν.

Παράλληλα, όμως, τα μέλη του Σωματείου διεξάγουν και δική τους έρευνα για να εντοπίσουν τον ή τους δράστες και ζητούν πληροφορίες από όποιον γνωρίζει κάτι

(από άνεργους δημοσιογράφους)

Κάποιος σόφος είχε κάποτε πει πως ο πολιτισμός και το μέτρο της ανθρωπιάς μιας κοινωνίας καθρεφτίζονται ατόφια στον τρόπο που αυτή συμπεριφέρεται στα ζώα.

Καρμανιόλα άγριων ζώων η Εγνατία οδός

Σε καρμανιόλα άγριων ζώων έχει μετατραπεί η Εγνατία οδός. Τελευταίο θύμα, ένας αρσενικός λύκος.

Πριν από μερικές ημέρες η περιβαλλοντική οργάνωση Καλλιστώ ειδοποιήθηκε από θηροφύλακα της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Μακεδονίας Θράκης για ένα ακόμη περιστατικό παράσυρσης αγρίου ζώου από διερχόμενο όχημα στο 7ο χιλιόμετρο του τμήματος Γρεβενά- Σιάτιστα. Το ζώο φαίνεται ότι προσπάθησε να διασχίσει τον αυτοκινητόδρομο για να βρει τροφή.

Ο φράχτης της Εγνατίας δεν κατάφερε να εμποδίσει το ζώο. Οι ειδικοί της οργάνωσης διαπίστωσαν αστάθεια σε πολλά σημεία του. Επίσης, σύμφωνα με τους ίδιους, η πρόσφυσή του στο έδαφος ήταν χαλαρή με πολλά κενά και το ύψος του χαμηλό. Εξάλλου έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν ότι ο φράκτης της Εγνατίας οδού είναι εύκολα προσπελάσιμος, τόσο από τις αρκούδες όσο και από μικρότερα άγρια ζώα.

(το βρήκα στο pliatsikonews από το βήμα)

Οι Ναζί ξανάρχονται

Ισραηλινοί στρατιώτες φορούν t-shirt που απεικονίζει μια έγκυο μέσα σε στόχαστρο και γράφει "μια βολή, δυο νεκροί". Σε άλλο t-shirt απεικονίζεται ένα παιδί σε στόχαστρο και αναγράφεται "όσο μικρότερα, τόσο δυσκολότερο". Πηγή: Associated Press.

(από νου δου και light)

Κυρρήτωμεν υποχρεωτικήν ενδυμασία κουκούλας

Λόγω αναγκαίων μέτρων της Τζατζουφιάς, από 1ης Απριλίου μέχρι 20 Απριλίου ,κηρύσσεται νέος έκτακτος νόμος υποχρεωτικής κουκουλοφορίας

Λεπτομέρειες στον Dr Φλάντζα

Η σύναξη του Αετού και του Κόνδορα

"Έβδομη σύναξη του Αετού και του Κόνδορα - Βολιβία 2009"
Πρόκειται για συνάντηση των χωρών της Κοινότητας των Άνδεων, με περισσότερους από 500 συμμετέχοντες, που έλαβε χώρα στην ιερή πολή Tiwanaku της Βολιβίας από 18 έως 21 Μαρτίου.

Επίκεντρο της σύναξης η προγονική σοφία, η αναγνώριση και επανάκτηση της κουλτούρας λαών της περιοχής ξεχασμένων.
(το βρήκα στη sibylla με πηγή το radiolaluna)

37η μέρα απεργία πείνας

(από ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ)

Κολοκοτρώνης

Ο Γεώργιος Τερτσέτης εν ετη 1836 καταγράφει τα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη.

Ο ίδιος αγάπησε το Γέρο σαν πατέρα του, αντιστάθηκε στο φιάσκο της δίκης και καταδίκης του και πρόσφερε την πένα του για την καταγραφή της «Διήγησις» όταν ο Κολοκοτρώνης βγήκε από τη φυλακή.

Στην εισαγωγή της «Διήγησις» αυτής, ο Τερτσέτης προσπαθεί να σκιαγραφήσει την προσωπικότητα του Κολοκοτρώνη. Ανάμεσα σε άλλα διαβάζουμε:

«.....Εχόρευε καλά κατά την συνήθειαν των Ελλήνων. Ετραγουδούσε νόστιμα τα λεγόμενα κλέφτικα τραγούδια. Εις τα τραπέζια ήθελε να μεθά τους άλλους, να γίνωνται γέλια, άνω κάτω έκαμνε τον τόπο να μεθύση άνθρωπο. Υπόφερνε τα λόγια εις το τραπέζι, αν και πειραχτικά, δια να μη χαλάση την ευθυμίαν. Δια των μεθυσμένων τα λόγια δεν έδινε προσοχήν. Όπλα δεν ήθελε να έχη κανείς εις το τραπέζι.

Ήθελε να κοιμάται έξω, εκοιμάτο ελαφρά, μικρός κτύπος τον εξύπνα και φοβισμένος επιάνετο από τα όπλα του. Είχε βάρδια πάντοτε, τούτο το είχε συνήθεια, πάντοτε ήθελε να έχη εργασίαν.

Θορυβώδης, ήτον σοφιστής δι’ όλα. Εδέχετο τα χωρατά, μάλιστα επήγαινε γυρεύοντας. Με εκείνους όπου συνέτρωγε έκαμνε μύρια πράγματα. Έρριχνε εις το γάλα ψιλές πετρίτσες, να τσακίζουν τα δόντια τους οι λαίμαργοι, όσοι εβουτούσαν το χουλιάρι (κουτάλι) εις τον πάτον της βεδούρας (ξύλινο δοχείο που χρησιμοποιούσαν οι βοσκοί).

Όταν επεριπάτει και εγνώριζεν ότι είναι στάνες πλησίον του δρόμου, δια να μη τρώγουν οι στρατιώτες το γάλα του τσοπάνη, πολλές φορές έστελνε κρυφά και άδειαζε τους πιτερούς εις τα λεβέτια(καζάνια). Χωρίς να το γνωρίζουν οι στρατιώτες έτρωγαν το γάλα και ως εκ τούτου τους εκίνα ως καθάρσιον δραστήριον δια πολλάς ώρας. Τους έπιανε στομαχόπονος και από την συχνοκίνησιν και εμέτειαν και πλέον δεν ετόλμουν να φαν γάλα. Εφοβούντο κι έλεγαν: «Μην είναι ο Κολοκοτρώνης εις το λεβέτι;». Τούτο έγινε παροιμία και ως εκ τούτου οι σύντροφοι του έτρωγαν όλοι φυλακτά και ύποπτα.

Εις το κοιμήθιον τους έρραβε τα φορέματά τους εις το προσκέφαλο κι αλλού. Έξαφνα τους εφώναζε κι εσηκώνοντο με τα προσκέφαλα και άλλα ρούχα επάνω τους.
Τους έχυνε νερό και άλλα πολλά, δεν άφηνε ούτε στιγμή να περάση χωρίς χωρατά….»

Et in Arcadia ego

Εαρινή ισημερία σήμερα.
Μέρα γιορτινή και ιερή για κάθε ξωθιά και νεράιδα. Για κάθε ξωτικό και νύμφη….

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα ο μέγας θεός Πάνας στήνει πανηγύρι στα δασωμένα βουνά της Αρκαδίας σκορπώντας διονυσιακή μέθη στο πέρασμα της ετερόκλητης ακολουθείας του.

Τι κρίμα που δεν μπόρεσα να είμαι στα βουνά μου…
Σαν ακαθόριστη γεύση ιεροσυλίας….

Ποιός φοράει κουκούλα τελικά;

Στα Εξάρχεια προχθές μέρα μεσημέρι, - σεσημασμένη ώρα διαλείμματος από τη δουλειά, για τυρόπιτα λιάσιμο και λαθρανάγνωση στα περίπτερα της πλατείας - βρέθηκα μπροστά στην εξής σκηνή:

Κάποιοι αφού είχαν αποδώσει τα «δέοντα» σ’ έναν τύπο του φώναζαν να ξεκουμπιστεί και να μην ξαναπατήσει το πόδι του στην πλατεία.

«Τι στο διάολο γίνεται» αναρωτιέμαι και ζυγώνω.

Όπου και μαθαίνω ότι, ο τύπος που τον πήρανε με τα ξύλα ήταν γνωστός dealer, σουταρισμένος από τους «γνωστούς άγνωστους» της πλατείας, εδώ και καιρό και που τώρα για κάποιο λόγο πήρε θάρρος και έσκασε πάλι μύτη.

Χαζολόγησα λίγο ακόμα στην πλατεία και ξεκίνησα πάλι για το γραφείο. Στο δρόμο σκεφτόμουν ότι λίγα μέτρα πιο κάτω στην Τοσίτσα, ακριβώς την ίδια στιγμή ο ίδιος dealer μαζί με πολλούς του συναφιού του κάνουν παιχνίδι ανενόχλητοι υπό το βλέμμα των ειδικών φρουρών που στέκονται στην Μπουμπουλίνας.

Σχόλιο ουδέν

Που να βρω τη ψυχή μου...

Αν είμαστε αλλού, αν είμαστε αλλιώς θα θυμόμασταν....
Πάνε 13 χρόνια που σαν σήμερα ο Ελύτης έφυγε....

Νεκρή και χτυπημένη κρατούμενη κατά την μεταγωγή της

Το βρήκα στο Ξεblogarisma :

Μεταφέρω τη φρικτή είδηση που έχει αναρτηθεί στο blog της Πρωτοβουλίας για τα δικαιώματα των κρατουμένων, στο tvxs και στο indymedia :
Η Κατερίνα Γκουλιώνη που πρωτοστάτησε στον αγώνα κατά της εξευτελιστικής κολπικής εξέτασης στις κρατούμενες βρέθηκε σήμερα νεκρή και χτυπημένη στο καράβι κατά την μεταγωγή της προς Αλικαρνασσό.
Αναφέρεται πως βρέθηκε δεμένη πισθάγκωνα, και χτυπημένη στο πρόσωπο.
Οι συγκρατούμενές της στη Θήβα έχουν ξεκινήσει στάση.
Η Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων καλεί σε συνάντηση σήμερα στις 7, στα γραφεία της Εποχής, Ακαδημίας 62.

Χαζό παιδί χαρά γεμάτο .....

Όταν - με λαμογιάς συναίνεση - ανοίξει
για κουκούλα θα μιλήσει...
Τί είναι;

Το σκέφτηκα από δω, το σκέφτηκα από'κει... Κι αν και είδος υπό απειλή, κάποιοι καρχαρίες, είπα να μην κάτσω να με φάνε...

- Άιντε παιδιά να μετρηθούμε!!!
Κι αν βγούμε πάνω από 500, μέχρι και διάδήλωση κάνουμε!!!!

- Ρούνι Ρούνι, ύπουλο κακό γουρούνι

- Και το λεγα ΄γω ... με τόσα χοιρινά στο γύρω σε καλό δεν θα μας βγει....

- Σανιδά -κι, Σανιδά -κι,
για τα σένα το 'χτισα,
της ρεμούλας το τσαρδάκι...

- Να το πω στη μαμά μου ότι είμαι blogger ή θα φάει πίκρα;

- Είπαμε πως οι σοκολάτες δίνουν ενέργεια, ανεβάζουν τη διάθεση και καταπολεμούν την κόπωση;

-Αφού ο επίτιμος τάχθηκε ευθαρσώς υπερ της διπλής ανάπλασης το θέμα έκλεισε..... Μόνο μη πάθει-εκτός απ' την ανάπλάση- καμιά καθίζηση και η περιοχή.....

-Ζητείται επειγόντως μπάρμπας με καταγωγή (τουλάχιστον τρεις γενιές πίσω) και διαμονή την Κορώνη να με υιοθετήσει τάχιστα...

-Από τι είναι φτιαγμένη η σημαία της Παλαιστίνης ώστε η κατοχή και ανάρτησή της σε δημόσιο χώρο να αποτελούν αιτία σύλληψης;

- Απ' τη μια μου απαγορεύουν να φτιασιδοθώ γιατί λέει είναι κακούργημα η αλλοίωση των χαρακτηριστικών κι απ' την άλλη πάνε και βάζουν παντού κάμερες. Όχι κύριοι, δεν παίζουν τίμια..... Για ένα image ζούμε

-Γιατί τα παιδιά πάντα κρεβατώνονται τη λάθος ώρα και μέρα.

Που είναι αυτός ο Μέρφης να του πω δυο λογάκια για τους νόμους του.

-Βαριά ντουλάπα

οπλίζομαι,

μη βαράτε όλοι μαζί

γιατί ζαλίζομαι

-Ίσως τα δύο πιο επίμονα και ενοχλητικά πράματα ετούτου του κόσμου - εξαιρούνται τα δίποδα: ο τετράνυχος και οι ψείρες

-Ακόμα το WWF παρατηρεί την Πάρνηθα κι αν ναι τι βλέπει;

-Αφού καλά και ντε πρέπει να εξισωθούν τα όρια ηλικίας, γιατί δεν τα εξισώνουμε προς τα κάτω;

Έτσι γιατί το είχα ανάγκη!

Εγχειρίδιον τσαντίλας

Τις τελευταίες δύο μέρες έχω υπερεκτεθεί σε μεγάλη δόση τηλεόρασης και το νευρικό μου σύστημα έχει αρχίσει να παρουσιάζει συμπτώματα ανησυχητικά.

Τις μεγάλες δόξες της ΥΕΝΕΔ - η αλήθεια είναι - λόγω τεχνικού κολλήματος δεν τις πρόλαβα. Όμως τελικά κανείς, δεν πρέπει ποτέ να απελπίζεται.

Και τι δεν άκουσα…. Τι για υπερβολική ευαισθησία της αστυνομίας απέναντι στα δικαιώματα του πολίτη (εκεί ειδικά δάκρυσα), τι για ελλειματικό χαφιεδισμό, τι ότι πρέπει τον μπάτσο της γειτονιάς μου κορνίζα να τον κάνω . Αυτός να κοπανάει στο ψαχνό κι εγώ να του μιλάω με το «σεις» και με το «σας» - εξυπακούεται έχοντας βγάλει το «καπέλο» μου.

Από πού να το πιάσω και που να το αφήσω. Από πού να ξεκινήσω; Από αυτούς που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις ή από αυτούς που τις παρουσιάζουν;

Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη. Και είναι η ακαματωσύνη παρέα με την ματαιοδοξία και την βλακεία – μίγμα εκρηκτικό - που κάνουν την οργή να μυρμηγκιάζει μέσα μου.

Για δες όμως φίλε μου….. Ακόμα και για την οργή μου, πάνε να μου δώσουν «εγχειρίδιο χρήσης».

«Τι είναι μια διαδήλωση;» αναρωτιέμαι. «Ένα σύνθημα;»
Τι αλήθεια είναι το να μαζεύεται κόσμος και να φωνάζει στον δρόμο; Γιατί βγαίνουμε στους δρόμους; Γιατί το ίδιο το Σύνταγμα αναγνωρίζει σ τον πολίτη το δικαίωμα να βγει και να δια – δηλώσει;

Θεωρητικά σε μια δημοκρατία η ύπαρξη διαδηλώσεων θα ήταν περιττή. ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ, η δημοκρατία ως πολίτευμα σου εγγυάται όλες εκείνες τις δικλείδες που μπορείς να εκφραστείς και να διεκδικήσεις τα δικαιώματα της ύπαρξής σου.

Έλα μου ντε όμως που από τη στιγμή που η πολιτεία μου αναγνωρίζει ότι έχω το δικαίωμα να βγω και να φωνάξω σημαίνει ότι και αυτή αναγνωρίζει και αποδέχεται την οργή που η ίδια μου έχει προκαλέσει . Είτε γιατί φέρει την ευθύνη είτε γιατί εγώ τρελάθηκα.
Σε κάθε περίπτωση όμως μου δηλώνει ότι «δίνει τόπο» για να είμαι εγώ θυμωμένος με την πάρτη της.

Τέρμα όμως αυτά που ήξερες. Από δω και πέρα θα θυμώνεις ελεγχόμενα. Όταν για παράδειγμα θες να διαδηλώσεις:
μόνο από το πεζοδρόμιο και
· δεν βωμολοχείς
· δεν χειρονομείς
· δεν βλασθημείς
· δεν κουκουλοφορείς.
όσο για το σύνθημα ¨ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ" ούτε να το διανοηθείς.
Προαιρετικά ραίνεις με ροδοπέταλα τα συνοδοιπόρα ΜΑΤ.

Κι ύστερα θα μου πεις εμένα γιατί λείψανε από τα αυτάκια μου τα εμβατήρια τις τελευταίες μέρες…..

Όχι κύριε δεν υπάρχει «εγχειρίδιο διαχείρησης τσαντίλας» παρεκτός εκείνου που εγώ η ίδια χρόνια τώρα με παιδεύω να κατακτήσω προς ιδίαν χρήση.

Μαχαιρώθηκε Νιγηριανός από δημοσιογράφο

«Νιγηριανός μαχαίρωσε χθες το βράδυ το συνάδελφο δημοσιογράφο Γιώργο Φράγκο κοντά στην Ομόνοια. Η κατάσταση στην περιοχή έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Μετανάστες, τοξικομανείς, έμποροι ναρκωτικών και κάθε είδους περιθωριακό στοιχείο τρομοκρατεί τους κατοίκους της περιοχής οι οποίοι δηλώνουν πως η αστυνομία είναι παντελώς απούσα.»

Αυτή θα ήταν με μικρές διαφοροποιήσεις η πρώτη παράγραφος στα δακρύβρεχτα κείμενα, τις γεμάτες χολή αναλύσεις, τα φασιστικά λογύδρια και τις άναρθρες κραυγές όλων των ΜΜΕ για περισσότερη αστυνόμευση .

ΑΝ όμως πράγματι το γεγονός ήταν αυτό…Όμως δεν είναι. Ο δημοσιογράφος Γιώργος Φράγκος στέλεχος του γραφείου τύπου του δημάρχου Αθηναίων Ν. Κακλαμάνη και στενός του συνεργάτης καθώς επίσης και αργόμισθος στον 9.84, που τον τελευταίο καιρό είχε «περίεργες» παρέες ακροδεξιών αποχρώσεων, μαχαίρωσε το βράδυ της προηγούμενης Τρίτης Νιγηριανό μετανάστη.

Παρά τους γελοίους ισχυρισμούς του ιδίου ότι δέχθηκε επίθεση από δέκα νιγηριανούς με λοστούς και μαχαίρια, η κατηγορία σύμφωνα με την οποία προφυλακίστηκε αναφέρει απρόκλητη επίθεση με μαχαίρι εις βάρος του μετανάστη.

Αφού λοιπόν οι ρόλοι θύτη και θύματος είναι αντεστραμένοι και δε βολεύουν στην ενίσχυση του -προωθούμενου τελευταία από τα ΜΜΕ- δόγματος ανασφάλειας (περιστατικά βίας προβάλλονται και τσουβαλιάζονται τρομολαγνικά), το γεγονός υποβαθμίζεται και δεν αποτελεί δα και καμία τρομερή είδηση.

Επίσης ο Φράγκος είναι του συναφιού, βραβευμένος δε και από το Ίδρυμα Μπότση, οπότε ενεργοποιείται και η ομερτά.
(πηγή κατάληψη ΕΣΗΕΑ)

Το παιδί σου και το σκυλί σου......

όπως τα μάθεις.....

(φωτο από mr fun me)

Καληνύχτα

"Ήρθες ύπνε, καλωσήρθες.
Πάρε το σκαμνί και κάτσε.
Να γνέσω να ξεγνέσω
να πα να κοιμηθούμε"

Χάρτινο το φεγγαράκι μας...

Ήταν πριν περίπου πέντε χρόνια όταν μελετούσα στην κιθάρα το «Χάρτινο το Φεγγαράκι» και το «Μια φορά κι έναν καιρό» για μια συναυλία στου ωδείο μου.

Χαμένη μέσα στις παρτιτούρες να παλεύω με νότες και δακτυλισμούς τελείως απορροφημένη από το τεχνικό μέρος των κομματιών ακούω από το βάθος ένα μουρμουρητό κάτι ανάμεσα σε παράπονο και κλάμα.

Η έκπληξή μου ήταν τεράστια όταν ανακάλυψα την 4χρονη τότε μικρή μου να κλαίει χωρίς αιτία φανερή. Τη ρωτώ τι έπαθε και μου λέει «δεν ξέρω …η μουσική που κάνεις με κάνει να θέλω να κλάψω».

Πως είναι δυνατόν μια μουσική να έχει τη δύναμη αυτή;

Κι όμως….την έχει. Κι ίσως εκεί να κρύβεται το μυστικό της μουσικής του Χατζιδάκι. Ένα μυστικό που μας παίρνει απ’ το χέρι και μας ταξιδεύει στα πιο διάφανα μονοπάτια του εαυτού μας, στο πιο ονειρικό του κομμάτι δείχνοντας μας ότι όσο πιο ζόρικα τα πράγματα τόσο πιο πολύ εμείς πρέπει να τα κάνουμε φως, εσωτερικό και κοφτερό.

Ο Χατζιδάκις μας θυμίζει πάντα ότι η απόλυτη ευαισθησία και ο απόλυτος έρωτας είναι και η απόλυτη δύναμη. Μια δύναμη που η έλλειψή της αχρηστεύει τόσο τα χέρια όσο και τις φωνές μας.

Το καταραμένο φίδι

1951, "Το καταραμένο φίδι" από το χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου. Σκηνικά Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Ευγ.Σπαθάρης, μουσική Μάνος Χατζηδάκις

Μάνος Χατζιδάκις

("Τώρα που ζω με τον εαυτό μου βαθειά
κι απόλυτα, θέλω να μάθω ο ίδιος
ποιός υπήρξα, τι σκέφθηκα, πως έζησα
και τι είναι αυτό που συνθέτει την
μελλοντική μου απουσία")

(από "Το χαμόγελο της Τζοκόντα")

Πίνακας, δώρο των Ζαπατίστας στο σημείο που δολοφονήθηκε ο Αλέξης

Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου αγαπούσα πολύ ότι είχε να κάνει με τους Ινδιάνους των Άνδεων.

Από τα χρώματα και τις μουσικές τους μέχρι τα στρογγυλά τους καπελάκια. Από τον πολιτισμό τους την ιστορία και τη γλώσσα τους μέχρι τα φαγητά τους.

Είναι λες κι όλα αυτά υπάρχουν μ’ ένα τρόπο δικό τους μοναδικό υφασμένο τόσο με το δέος των ψηλών βουνών που ο αέρας είναι αραιός και σου δυσκολεύει την ανάσα όσο και με την υγρασία και τον απόλυτο κορεσμό των χρωμάτων της ζούγκλας.

Σύμβολο ανθρώπων ελεύθερων. Με μια ελευθερία που ο ίδιος τους ο τόπος τους δίδαξε.

Ήταν συγκινητικό να βλέπεις αυτή την έκρηξη από χρώμα να διακόπτει το γκρι των τοίχων στο πιο «σκοτεινό» ίσως σημείο τούτης της πόλης σήμερα.

(Στη διάρκεια του Φεστιβάλ της Οργής της Αξιοπρέπειας, δόθηκε από τον EZLN (Εθνικό Απελευθερωτικό Ζαπατιστικό Στρατό) ο παραπάνω πίνακας - συμβολικό δώρο προς την εξεγερμένη νεολαία της Ελλάδας. Πρόκειται για ένα αντίγραφο πίνακα της Μπεατρίς Αουρόρα, που φέρει τις υπογραφές των διοικητριών και των διοικητών του EZLN, που παραβρέθηκαν στο φεστιβάλ, καθώς και του υποδιοικητή Μάρκος. Επάνω στον πίνακα είναι γραμμένο: «Για την αξιοπρεπή, οργισμένη νεολαία της Ελλάδας. Με σεβασμό και θαυμασμό. Από τον EZLN. Γενάρης του 2009.» Το Σάββατο 7 Μαρτίου έγινε συγκέντρωση στη διασταύρωση Μεσολογγίου και Ζαλόγγου και ο πίνακας τοποθετήθηκε στο σημείο της δολοφονίας του Α.Γρηγορόπουλου).

Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι...

Θυμάστε εκείνο το παλιό:
"Η επανάσταση προγραμματίζεται για αύριο.

Αν βρέχει θα γίνει σε κλειστό χώρο"

Ας μείνουμε στην αστεία πλευρά του πράματος γιατί αν το σοβαρέψουμε και συνειδητοποιήσουμε τι θα μπορούσε να συμβεί εκεί μέσα

Παράπλευρες απώλειες

Φτάνει πια… Κάποιος πρέπει επιτέλους να βάλει τα πράματα στη θέση τους γιατί εκτός από εξοργιστικά είναι πλέον και θανατηφόρα.

Το «έχω την πιστόλα στην κωλοτσέπη και παίρνω την υπόθεση επάνω μου» - είτε μου το ζητήσανε είτε όχι – άφησε πίσω του παντελώς αναίτια μια νεκρή γυναίκα.

Ποιοι και γιατί επιτρέπουν σε ανθρώπους εντελώς ανεκπαίδευτους, ανίκανους να εκτιμήσουν και να χειριστούν την όποια κρίσιμη κατάσταση, να οπλοφορούν - ακόμα και εκτός υπηρεσίας;

Γιατί στην προκειμένη περίπτωση ακόμα κι αν η έρευνα δείξει ότι η σφαίρα του αστυνομικού δεν ήταν αυτή που σκότωσε δεν παύει να είναι ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας.

Μήπως ήρθε η ώρα η πολιτεία να μαζέψει τα «σιδερικά» και να τα επιστρέψει ξανά μόνο σε χέρια και μυαλά καλά εκπαιδευμένα και επιλεκτικά σε συγκεκριμένα πόστα;

Διαφορετικά όλοι μας είμαστε υποψήφιες «παράπλευρες απώλειες» της μαλακίας που δέρνει αυτούς που πληρώνουμε για να μας προστατεύουν ακριβώς από αυτό.

Εθνικό έλλειμμα

(το τραγούδι από τον Ορφέα Περίδη)

Είμαι γάιδαρος.... παρκάρω όπου μου γουστάρει

Ένα βιντεάκι που αλίευσα εντελώς τυχαία.
Αφιερωμένο στους "ευγενείς" κυρίους και κυρίες που καθημερινά με αναγκάζουν - όπως και δεκάδες άλλους που πάνε στο διπλανό σχολείο - να κατεβαίνουμε και να περπατάμε στον επικίνδυνο διπλής κατεύθυνσης δρόμο με τα παιδιά μας κυριολεκτικά παραμάσχαλα.

Αλήθεια με την δίκη του τζιπ εναντίον του πεζού που δεν ανέκοψε πορεία αλλά περπάτησε πάνω από το αυτοκίνητο, τι έγινε;

Μέτοικοι

Δεν ξέρω ίσως να το έχω κουράσει πολύ αλλά το να συνυπάρχεις με ένα παιδί είναι ίσως το «παίδεμα» το υπέρτατο. Κι ο λόγος για να βάλεις τα πράματα - τα δεδομένα - ξανά στη θέση τους. Στην διάστασή τους την ανθρώπινη δηλαδή, την πλέον απλή και άρα την πλέον ακατόρθωτη.

Με ζυγώνει η μικρή με το ύφος εκείνο που βρωμά από μακριά «έχω τον αδιάβαστο».
«Ωχ Παναγίτσα μου» λέω από μέσα μου «πάλι κώλος θα γίνουμε» - καθότι ο «αδιάβαστος» έχει την τρομερή ικανότητα να κάνει όλους να τσακώνονται με όλους και στο τέλος κανείς να μην μιλάει σε κανέναν.

«Έχω μια ερώτηση στην Ιστορία…»

Η ερώτηση ήταν να μελετήσουν τα παιδιά ποια ήταν η θέση των «μετοίκων» - των μεταναστών – στον Χρυσό Αιώνα του Περικλή και ποια είναι η θέση και η ζωή των μεταναστών σήμερα και να βρουν τις διαφορές.

Τσίμπησα.

Την ρωτάω: «Ακούς συνέχεια τώρα τελευταία Κούνεβα και Κούνεβα τι έχεις καταλάβει;»
«Το Κούνεβα είναι άνθρωπος;» ρωτάει, και τα μάτια της έχουν γίνει πελώρια.

Της εξηγώ όσο μπορώ τα γεγονότα. Μετά της φέρνω παραδείγματα από το σχολείο της . Προσπαθώ χωρίς τραβηγμένες περιγραφές να δώσω ένα στίγμα πραγματικότητας. Και βγαίνω από το δωμάτιο.

Μετά από λίγο επιστρέφοντας την βρίσκω να κλαίει με το κλάμα εκείνο το σιωπηλό, που το ξέρω καλά πως δεν είναι για να μου τραβήξει την προσοχή.
«Μα είναι άνθρωποι…Γιατί έχουμε γίνει τόσο κακοί; Εγώ δεν θέλω να είμαι κακιά.»

Την πήρα αγκαλιά και προσπάθησα να την ηρεμήσω, ξέροντας ότι της έλεγα ψέματα….

Δενδροφύτευση στα Εξάρχεια

Εκεί που η πολιτεία είχε αποφασίσει να φυτέψει τσιμέντο οι κάτοικοι αποφάσισαν να φυτέψουν δέντρα.

Έτσι μέλη της Κίνησης Κατοίκων Εξαρχείων συγκεντρώθηκαν το πρωί του Σαββάτου στη συμβολή των οδών Ζωοδόχου Πηγής και Ναυαρίνου και πήραν την κατάσταση στα χέρια τους. Αφαίρεσαν μεγάλες επιφάνειες ασφάλτου και στη συνέχεια άνοιξαν τρύπες όπου φυτεύτηκαν χαρουπιές, ελιές, εσπεριδοειδή και πεύκα.

Να σημειώσουμε ότι το οικόπεδο ανήκει στο ΤΕΕ (Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος) και υπήρχε παλαιότερη συμφωνία με το δήμο για ανταλλαγή, δηλαδή να πάρει ο δήμος το συγκεκριμμένο οικόπεδο και να τον κάνει χώρο πρασίνου δίνοντας στο ΤΕΕ κάποιο άλλο οικόπεδο.

Όταν έληξε η μίσθωση του χώρου από εταιρεία που τον εκμεταλλευόταν ως υπαίθριο πάρκινγκ, ο δήμος δήλωσε πως δεν ενδιαφερόταν για την ανταλλαγή, επειδή δεν είχε χρήματα για την ανάπλαση.

Μάλλον θα πρέπει όλες οι γειτονιές της Αθήνας να δουν τι ανάλογο μπορούν να οργανώσουν για να πάρουν πίσω με πράσινες δράσεις το δημόσιο χώρο, να τον "κατακτήσουν" και να τον αγαπήσουν...

(από καλά νέα....υπάρχουν κι αυτά )

Αϊ Σειχτίρ ΠΙστολέρο Σκατοκέφαλε

Εμένα πάλι που το Braveheart μου άρεσε…..

Μήπως ν’ αρχίσω να ανησυχώ για το αν στα σκοτεινά μου υποσυνείδητα κλώθω χρυσά αυγά;

Α μπα δε νομίζω, άλλωστε αν εξαιρέσεις το αιματηρόν του πράγματος ουδεμία ομοιότης.
Άσε και το άλλο, πώς να έχει ο σκοτσέζος συγκαλυμμένη δράση με την κλαρωτή τη φούστα και πολύ περισσότερο όταν τη σηκώνει για να δείξει τις αρετές του….

Τέλος πάντων διάβασα και μια και δυο τα όσα έστειλε η ΑΣ. ΠΙ.Σ. (που κατ’ άλλους διαβάζεται και ως «Αϊ Σειχτίρ Πιστολέρο Σκατοκέφαλε») στην Ελεύθερη ώρα κι όλο έλεγα στον εαυτό μου "ρε κάτι μου θυμίζουν, κάτι μου θυμίζουν… Κάπου εγώ αυτά τα έχω ξανακούσει".
Το ότι δηλαδή πρέπει πάση θυσία κάποιος να με σώσει από τους αναρχικο- τρομοκρατο- αριστερούς που αποτελούν «εθνικόν κίνδυνον».
Κι αφού η ίδια η πολιτεία αδυνατεί να πράξει τούτο την προστασία μου με απαράμιλλη αυτοθυσία αναλαμβάνουν «τα αγνά και γνήσια πατριωτικά αισθήματα των απλών αστυνομικών» (η παρόμοια πρωτοβουλία του στρατού μας λείπει και το κλείσαμε το σετάκι με τους παλιούς γνώριμους)

Τώρα βέβαια πως πάνε μαζί αγνά αισθήματα και συγκαλυμμένη – για ευνόητους λόγους - δράση είναι απορίας άξιο. Να δεις τούτο το μίγμα πως το λένε ….παρακράτος να το πω, χούντα να το πω, φασισταριό να το πω….

Κι έτσι, αβίαστα μου γεννάται το ερώτημα:

Όταν έχουμε μια ομάδα παρακρατικών μέσα στο ίδιο το κράτος που ανοιχτά εξαπολύει απειλές, παραδέχεται την κρυφή της δράση και το σημαντικότερο δηλώνει ότι ήδη έχει «αναλάβει πρωτοβουλίες» στα μουλωχτά…

Όταν ταυτόχρονα οι «ζαρντινιέρες» μέρα με την μέρα πολλαπλασιάζονται ή όταν ζούμε περιστατικά όπως αυτό στο Στέκι των Μεταναστών….

εγώ ρωτώ: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ οεο;

8 Μάρτη - δεν δεχόμαστε επισκέψεις - διαδηλώνουμε για την Κούνεβα

ΦΕΤΟΣ ΣΤΙΣ 8 ΜΑΡΤΗ ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΖΟYΜΕ ΟΥΤΕ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

Παρακαλώ οσες ετοιμάζεστε για την καθιερωμένη έξοδο με γυναικοπαρέα ,θυμηθείτε:
το Σάββατο,7 Μάρτη,στις 12,στην Πλατεία Βικτωρίας διαδηλώνουμε για τις μετανάστριες κατά της βίας και της εργοδοτικής τρομοκρατίας

(περισσότερα στην πεντανόστιμη)

Μνημεία και μνημεία...

Χθες το πρωί πίνοντας καφέ και χαζολογώντας στο σπίτι άνοιξα την τηλεόραση. Κάνοντας ζάππινγ το μάτι μου έπεσε σ’ αυτή την ιστορία στη Φλώρινα και στις αντιδράσεις που υπάρχουν για την δημιουργία μνημείου στο σημείο που περίπου 700 αντάρτες του Δ.Σ.Ε. τάφηκαν ομαδικά μετά από μάχη με τον κυβερνητικό στρατό τον Φλεβάρη του ’49.

Αμέσως το μυαλό μου πήγε πίσω στο περασμένο καλοκαίρι, όταν για πρώτη μου φορά επισκέφτηκα το κάστρο της Πύλου. Εκεί λοιπόν, αν ποτέ σας βγάλει ο δρόμος σας, ανάμεσα στα άλλα θα βρεθείτε και μπροστά σε ένα κενοτάφειο τοποθετημένο σε κεντρικότατο σημείο αφιερωμένο στους «Σφαγιασθέντες παρά των εαμοκομμουνιστών την 27 Σεπτεμβρίου 1944» ταγματασφαλίτες.

Στην εύλογη ερώτηση και διαμαρτυρία μας στους υπεύθυνους του κάστρου για το τι δουλειά έχει ένα τέτοιο κενοτάφιο σ’ αυτόν τον χώρο – που σημειωτέον κάθε χρόνο τον επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες και φιλοξενεί διεθνή συνέδρια στους συντηρημένους χώρους του – οι υπάλληλοι απάντησαν ότι από χρόνια προσπαθούν να το απομακρύνουν αλλά μάταια: «Πείτε κι εσείς κάτι εκεί από την Αθήνα γιατί εμάς εδώ μας έχουνε γραμμένους…Έρχονται ξένοι και μας ρωτάνε τι είναι αυτό κι εμείς τι να πούμε; Άσε που όσο επιμένουμε να φύγει τόσο πέφτουμε σε δυσμένεια….»

Ειλικρινά δεν ξέρω αν τέτοιου είδους μνημεία – σημεία που να κεντρίζουν την ιστορική μας μνήμη δηλαδή – μπορούν να μαρτυρήσουν την αλήθεια.
Αυτό που σίγουρα όμως ξέρω είναι ότι η ιστορία ανά τους αιώνες σχεδόν πάντα καταγράφεται κι αποτυπώνεται από τους νικητές με ότι αυτό συνεπάγεται.