Εγχειρίδιον τσαντίλας

Τις τελευταίες δύο μέρες έχω υπερεκτεθεί σε μεγάλη δόση τηλεόρασης και το νευρικό μου σύστημα έχει αρχίσει να παρουσιάζει συμπτώματα ανησυχητικά.

Τις μεγάλες δόξες της ΥΕΝΕΔ - η αλήθεια είναι - λόγω τεχνικού κολλήματος δεν τις πρόλαβα. Όμως τελικά κανείς, δεν πρέπει ποτέ να απελπίζεται.

Και τι δεν άκουσα…. Τι για υπερβολική ευαισθησία της αστυνομίας απέναντι στα δικαιώματα του πολίτη (εκεί ειδικά δάκρυσα), τι για ελλειματικό χαφιεδισμό, τι ότι πρέπει τον μπάτσο της γειτονιάς μου κορνίζα να τον κάνω . Αυτός να κοπανάει στο ψαχνό κι εγώ να του μιλάω με το «σεις» και με το «σας» - εξυπακούεται έχοντας βγάλει το «καπέλο» μου.

Από πού να το πιάσω και που να το αφήσω. Από πού να ξεκινήσω; Από αυτούς που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις ή από αυτούς που τις παρουσιάζουν;

Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη. Και είναι η ακαματωσύνη παρέα με την ματαιοδοξία και την βλακεία – μίγμα εκρηκτικό - που κάνουν την οργή να μυρμηγκιάζει μέσα μου.

Για δες όμως φίλε μου….. Ακόμα και για την οργή μου, πάνε να μου δώσουν «εγχειρίδιο χρήσης».

«Τι είναι μια διαδήλωση;» αναρωτιέμαι. «Ένα σύνθημα;»
Τι αλήθεια είναι το να μαζεύεται κόσμος και να φωνάζει στον δρόμο; Γιατί βγαίνουμε στους δρόμους; Γιατί το ίδιο το Σύνταγμα αναγνωρίζει σ τον πολίτη το δικαίωμα να βγει και να δια – δηλώσει;

Θεωρητικά σε μια δημοκρατία η ύπαρξη διαδηλώσεων θα ήταν περιττή. ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ, η δημοκρατία ως πολίτευμα σου εγγυάται όλες εκείνες τις δικλείδες που μπορείς να εκφραστείς και να διεκδικήσεις τα δικαιώματα της ύπαρξής σου.

Έλα μου ντε όμως που από τη στιγμή που η πολιτεία μου αναγνωρίζει ότι έχω το δικαίωμα να βγω και να φωνάξω σημαίνει ότι και αυτή αναγνωρίζει και αποδέχεται την οργή που η ίδια μου έχει προκαλέσει . Είτε γιατί φέρει την ευθύνη είτε γιατί εγώ τρελάθηκα.
Σε κάθε περίπτωση όμως μου δηλώνει ότι «δίνει τόπο» για να είμαι εγώ θυμωμένος με την πάρτη της.

Τέρμα όμως αυτά που ήξερες. Από δω και πέρα θα θυμώνεις ελεγχόμενα. Όταν για παράδειγμα θες να διαδηλώσεις:
μόνο από το πεζοδρόμιο και
· δεν βωμολοχείς
· δεν χειρονομείς
· δεν βλασθημείς
· δεν κουκουλοφορείς.
όσο για το σύνθημα ¨ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ" ούτε να το διανοηθείς.
Προαιρετικά ραίνεις με ροδοπέταλα τα συνοδοιπόρα ΜΑΤ.

Κι ύστερα θα μου πεις εμένα γιατί λείψανε από τα αυτάκια μου τα εμβατήρια τις τελευταίες μέρες…..

Όχι κύριε δεν υπάρχει «εγχειρίδιο διαχείρησης τσαντίλας» παρεκτός εκείνου που εγώ η ίδια χρόνια τώρα με παιδεύω να κατακτήσω προς ιδίαν χρήση.