Έπεσα πάνω του τυχαία και καθώς πρόκειται για κάτι που σε πολύ πιο αθώους δικούς μου χρόνους «παίδεψε» την ψυχή μου, το παραθέτω με συγκίνηση – επίκαιρο όσο ποτέ:
«Πώς να πιστέψουν οι άπιστοι, τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη; Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα. Τρομάζεις όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες καταλαβαίνεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου· τρομάζεις… γιατί δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άνανδρες πράξεις σου, ρίχνοντας τα φταίξιμο στους άλλους. Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η τύχη μήτε οι άνθρωποι γύρα σου, εσύ μονάχα έχεις ό,τι κι αν κάμεις ό,τι κι αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη»
Ν. Καζαντζάκης
ήτανε
0 εγύρισαν και είπαν:
Δημοσίευση σχολίου