Εγώ... ο χρηματιζόμενος συκοφάντης και κονομιμένος blogger

Άντε το έμαθα κι αυτό…

Πως είμαι λέει κρυπτο-δημοσιογράφος (να ανησυχήσω τώρα ή να το αφήσω για αργότερα;), κακοποιός και το άλλο να δεις πως το’πε - α ναι -απατεώνας στο περιβάλλον της μπλογκόσφαιρας με μοναδικό στόχο την κονόμα.

Κοίτα φίλε μου να δεις τι είμαι και δεν το ήξερα….. Μωρέ μπράβο μου. Φτου σου κοπελάρα μου!

Και να πεις ότι το πάλαιψα… όχι κύριε ήρθε έτσι από μόνο του. Αυθορμήτως, αφ’ εαυτού του καλέ.

Είμαι λέει ανώνυμη, αλλά δεν φταίω εγώ….οι οδηγίες χρήσεως φταίνε.

Πήρα τη ρημαδοφυλλάδα με τις οδηγίες βήμα βήμα για το πώς να φτιάξετε το δικό σας blog, καθότι τσακάλι στους κομπιούτερους δεν είμαι – κι εκεί που ήμουνα έτοιμη να μοστράρω φαρδύ πλατύ το αρχοντικό μου το όνομα - τιμή μου και καμάρι μου δεν λέω - τσουπ με πιάσανε απ’ τη μούρη:
«Ο καθένας έχει δικαίωμα στην ανωνυμία. Η Δύναμη των blogs είναι ακριβώς αυτή η ανωνυμία»

Ώπα λέω… αυτό μ' αρέσει. Σα να γράφω συνθήματα στους τοίχους ένα πράμα. Και καθότι νοικοκυρά γυναίκα με παιδί και υποχρεώσεις που να τρέχω τις νύχτες να μουτζουρώνω τοίχους.

Που να ξέρω η αφελής πως έτσι μετά χαράς μετατρέπομαι σε "όπλο επιχειρηματικών συμφερόντων"; Ευτυχώς που βρέθηκε αυτός ο καλός άνθρωπος (Ταρζάν νομίζω τονε λένε) να με ενημερώσει σχετικά. (παρεπιμπτόντως αν επικαλεστώ την μικρή μου θητεία στην μπλογκόσφαιρα τυχαίνω απαλλαγής - εδώ καλέ κοτζαμ υπουργός δικαιοσύνης επικαλείται το αυτό επιχείρημα εγώ δηλαδή γιατί)

Τι άλλο να πω… σαν ένα ταπεινό μέλος των μπλογκοβαρεμένων και αφού κατάφερα όλα αυτά τα τρομερά δεν μπορώ παρά σαν άνθρωπος να είμαι large. Να εξαντλώ όλη μου την κατανόηση στον πόνο εκείνων που έχασαν την αποκλειστικότητα στο ράφι που είναι το γλυκό (γιατί πλάκα πλάκα ξέρεις τι πίκρα είναι να πηγαίνεις να κλέψεις το γλυκό από το βάζο και να ανακαλύπτεις πως δεν είσαι μόνος σου;).